Μην αποκλείετε την διπλωματία στην Ουκρανία | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Μην αποκλείετε την διπλωματία στην Ουκρανία

Η τρέχουσα στρατηγική του Μπάιντεν ρισκάρει κλιμάκωση και αέναο πόλεμο
Περίληψη: 

Το να επικοινωνήσουν οι ΗΠΑ ότι μια ολοκληρωτική νίκη της Ουκρανίας είναι το επιθυμητό τελικό αποτέλεσμα για την Ουάσιγκτον, χωρίς να καταβάλουν μια συντονισμένη προσπάθεια προετοιμασίας για μελλοντικές διπλωματικές διαπραγματεύσεις, θα μπορούσε να οδηγήσει είτε σε επικίνδυνη κλιμάκωση είτε σε επ' αόριστον παράταση της σύγκρουσης.

Ο SAMUEL CHARAP είναι ανώτερος Πολιτικός Επιστήμονας στην RAND Corporation και συν-συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο Everyone Loses: The Ukraine Crisis and the Ruinous Contest for Post-Soviet Eurasia [1].
Η MIRANDA PRIEBE είναι ανώτερη Πολιτικός Επιστήμονας και διευθύντρια του Κέντρου Ανάλυσης της Υψηλής Στρατηγικής των ΗΠΑ στην RAND Corporation.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, δήλωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι αφοσιωμένες στο να τερματίσουν τον πόλεμο στην Ουκρανία μέσω διαπραγματεύσεων. Όμως η κυβέρνησή του έχει κάνει ελάχιστα, έως καθόλου, βήματα για να δημιουργήσει μια διπλωματική διαδικασία που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Ενθαρρυμένες από τις επιτυχίες στο πεδίο της μάχης της Ουκρανίας και φρικιώντας από τις ρωσικές θηριωδίες, οι Ηνωμένες Πολιτείες δείχνουν δεσμευμένες να συνεχίσουν την τρέχουσα προσέγγισή τους να βοηθήσουν την Ουκρανία να ανακαταλάβει όσο το δυνατόν περισσότερα εδάφη χωρίς να προκληθεί ευρύτερος πόλεμος. Το σύνθημα στην Ουάσιγκτον είναι να υποστηρίξει το Κίεβο «όσο χρειαστεί» και να αποκλείσει, τουλάχιστον προς το παρόν, πρακτικά βήματα προς την διπλωματία. Αυτό το μήνυμα ενισχύθηκε την περασμένη εβδομάδα όταν 30 Δημοκρατικοί στην Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ δημοσίευσαν μια επιστολή καλώντας την κυβέρνηση Μπάιντεν να συνεχίσει τις άμεσες διαπραγματεύσεις με τη Μόσχα, μόνο για να το αποσύρουν μια μέρα αργότερα, εν μέσω της προβλέψιμης κατακραυγής.

01112022-1.jpg

Κατάσβεση πυρκαγιάς μετά από επίθεση ρωσικού drone στο Κίεβο, τον Οκτώβριο του 2022. Gleb Garanich / Reuters
--------------------------------------------------------------------

Στην πραγματικότητα, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι εταίροι τους στο G-7 έχουν ήδη προτείνει [2] μια ειρηνευτική συμφωνία. Αλλά οι όροι μοιάζουν με προϋποθέσεις για την παράδοση της Ρωσίας: το Κίεβο ανακτά όλη του την επικράτεια, λαμβάνει αποζημιώσεις από τη Μόσχα, και υπογράφει συμφωνίες ασφαλείας με Δυτικές χώρες. Ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα ήταν πράγματι ιδανικό, αποκαθιστώντας τον έλεγχο της Ουκρανίας στα διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορά της, ενισχύοντας την διεθνή τάξη, και τιμωρώντας την Ρωσία —αλλά είναι επίσης απίθανο. Το να επικοινωνήσουν ότι μια ολοκληρωτική νίκη της Ουκρανίας είναι το επιθυμητό τελικό αποτέλεσμα για τις ΗΠΑ χωρίς να καταβάλουν μια συντονισμένη προσπάθεια προετοιμασίας για μελλοντικές διπλωματικές διαπραγματεύσεις, θα μπορούσε να οδηγήσει είτε σε επικίνδυνη κλιμάκωση είτε σε επ' αόριστον παράταση της σύγκρουσης. Θα ήταν πρόωρο να υπάρξει πίεση για οποιαδήποτε συγκεκριμένη συμφωνία ή ακόμα και για άμεσες διαπραγματεύσεις σήμερα. Αλλά θέτοντας τις βάσεις για αυτές τις διαπραγματεύσεις τώρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες, μαζί με τους Ουκρανούς εταίρους και τους συμμάχους τους, θα μπορούσαν να ελαχιστοποιήσουν τον κίνδυνο αυτών των επικίνδυνων αποτελεσμάτων και να βοηθήσουν στην χάραξη μιας πορείας προς τον τερματισμό του πολέμου.

ΜΑΞΙΜΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ, ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ

Στις 11 Οκτωβρίου, αφότου η Ρωσία πραγματοποίησε επιθέσεις σε μη στρατιωτικές υποδομές σε ολόκληρη την Ουκρανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους στο G-7 εξέδωσαν μια δήλωση αναφέροντας το πώς πιστεύουν ότι θα προχωρήσει ο πόλεμος. «Θα συνεχίσουμε να παρέχουμε οικονομική, ανθρωπιστική, στρατιωτική, διπλωματική, και νομική υποστήριξη και θα σταθούμε σταθερά με την Ουκρανία για όσο διάστημα χρειαστεί», δήλωσαν οι ηγέτες του G-7, προσθέτοντας ότι το Κίεβο έχει το δικαίωμα «να ανακτήσει τον πλήρη έλεγχο του εδάφους εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων του». Το G-7 απαίτησε επίσης από την Ρωσία «να σταματήσει όλες τις εχθροπραξίες και να αποσύρει αμέσως, πλήρως, και άνευ όρων όλα τα στρατεύματα και τον στρατιωτικό εξοπλισμό της από την Ουκρανία», συμπεριλαμβανομένων, πιθανώς, όχι μόνο των περιοχών που κατακτήθηκαν φέτος αλλά και του ουκρανικού εδάφους που ελέγχει η Μόσχα από το 2014. Και το γκρουπ δεσμεύτηκε να υποστηρίξει τις προσπάθειες της Ουκρανίας για την επιδίωξη μιας «δίκαιης ειρήνης», η οποία θα πρέπει να περιλαμβάνει «σεβασμό της προστασίας της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας κατά το Καταστατικό του ΟΗΕ˙ διασφάλιση της ικανότητας της Ουκρανίας να αμυνθεί στο μέλλον˙ διασφάλιση της ανάκαμψης και της ανοικοδόμησης της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένης της διερεύνησης οδών για να γίνει αυτό με κεφάλαια από την Ρωσία˙ επιδίωξη λογοδοσίας για ρωσικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά την διάρκεια του πολέμου».

Όλα αυτά δικαιολογούνται ηθικά και νομικά. Μπορεί επίσης να είναι δυνατό [να συμβούν], χάρη στην εκπληκτική υποεπίδοση της Ρωσίας [3] στον πόλεμο. Αλλά υπάρχουν καλοί λόγοι να αμφιβάλλουμε ότι η Ουκρανία και οι Δυτικοί υποστηρικτές της μπορούν να αναγκάσουν τον στρατό της Ρωσίας να παραιτηθεί από όλο το ουκρανικό έδαφος που κατέχει αυτή την στιγμή και στην συνέχεια να πείσουν τη Μόσχα να συμμορφωθεί με τους όρους ειρήνης του νικητή.