Πώς θα επιτευχθεί σημαντική πρόοδος στην Ουκρανία | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Πώς θα επιτευχθεί σημαντική πρόοδος στην Ουκρανία

Η υπόθεση κατά της σταδιακής κλιμάκωσης
Περίληψη: 

Όσο Ρώσοι στρατιώτες καταλαμβάνουν την χώρα τους, οι Ουκρανοί θα πολεμούν. Θα πολεμήσουν με ή χωρίς νέα προηγμένα όπλα, με ή χωρίς σκληρότερες κυρώσεις, με ή χωρίς χρήματα για να τους βοηθήσουν να διαχειριστούν την χώρα τους. Η κατανόηση αυτής της βασικής γνώσης σχετικά με την ουκρανική νοοτροπία σήμερα οδηγεί σε μια προφανή πολιτική σύσταση προς την Δύση: βοηθήστε την Ουκρανία να κερδίσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Ο MICHAEL McFAUL είναι καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης, ανώτερος συνεργάτης στο Ινστιτούτο Hoover, και διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών Σπουδών Freeman Spogli στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ. Υπηρέτησε για πέντε χρόνια στην κυβέρνηση Ομπάμα, μεταξύ των οποίων από το 2012 έως το 2014 ως Πρέσβυς των ΗΠΑ στην Ρωσία. Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο From Cold War to Hot Peace: A U.S. Ambassador in Putin’s Russia [1].

Σχεδόν έναν χρόνο μετά την εισβολή του στην Ουκρανία, ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, δεν κατάφερε να επιτύχει κανέναν από τους κύριους στόχους του. Δεν έχει ενοποιήσει το υποτιθέμενο μοναδικό σλαβικό έθνος, δεν έχει « αποναζιστικοποιήσει» ή «αποστρατιωτικοποιήσει» την Ουκρανία, και δεν έχει σταματήσει την επέκταση του ΝΑΤΟ. Αντίθετα, ο ουκρανικός στρατός κράτησε τα ρωσικά στρατεύματα έξω από το Κίεβο, υπερασπίστηκε την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας, το Χάρκοβο, και εξαπέλυσε επιτυχημένες αντεπιθέσεις το φθινόπωρο, έτσι ώστε μέχρι το τέλος του 2022, είχε απελευθερώσει πάνω από το 50% του εδάφους που είχαν καταλάβει προηγουμένως Ρώσοι στρατιώτες εκείνη την χρονιά. Τον Ιανουάριο, ο Πούτιν απομάκρυνε τον στρατηγό ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τον πόλεμο στην Ουκρανία, τον Σεργκέι Σουροβίκιν, τον οποίο είχε διορίσει μόλις λίγους μήνες νωρίτερα. Οι ηγέτες εν καιρώ πολέμου αλλάζουν τους κορυφαίους στρατηγούς τους μόνο όταν ξέρουν ότι χάνουν.

01022023-1.jpg

Στρατιωτική άσκηση του ΝΑΤΟ στο Bemowo Piskie, στην Πολωνία, τον Μάιο του 2022. Kacper Pempel / Reuters
-------------------------------------------------

Η Ουκρανία τα πάει τόσο καλά εν μέρει χάρη στην ενοποιημένη Δυτική ανταπόκριση. Σε αντίθεση με τις αντιδράσεις στην εισβολή της Ρωσίας στην Γεωργία το 2008 ή στην Ουκρανία το 2014, η Δυτική απώθηση κατά του τελευταίου πολέμου του Πούτιν ήταν ισχυρή σε πολλαπλά μέτωπα. Το ΝΑΤΟ ενίσχυσε τις ανατολικές του άμυνες και κάλεσε την Σουηδία και την Φινλανδία να ενταχθούν στην συμμαχία. Η Ευρώπη έχει παράσχει καταφύγιο σε εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανούς πρόσφυγες. Με επικεφαλής την κυβέρνηση Μπάιντεν, η Δύση έχει παράσχει τεράστια ποσά στρατιωτικής και οικονομικής υποστήριξης με εκπληκτική ταχύτητα, έχει επιβάλλει κυρώσεις, και έχει ξεκινήσει μια δύσκολη μετατόπιση από την ρωσική ενέργεια. Ακόμη και ο Κινέζος ηγέτης, Σι Τζινπίνγκ, έχει προσφέρει στον Πούτιν μόνο ασθενή λεκτική υποστήριξη για τον πόλεμό του. Δεν παρείχε στην Ρωσία όπλα και απέφυγε προσεκτικά να μην παραβιάσει το παγκόσμιο καθεστώς κυρώσεων.

Αυτοί είναι οι λόγοι για να αισιοδοξία. Τα κακά νέα, ωστόσο, είναι ότι ο πόλεμος συνεχίζεται και ο Πούτιν δεν έχει δείξει σημάδια ότι θέλει να τον τερματίσει. Αντίθετα, σχεδιάζει μια μεγάλη αντεπίθεση φέτος. «Οι Ρώσοι ετοιμάζουν περίπου 200.000 νέους στρατιώτες», προειδοποίησε [2] τον Δεκέμβριο ο στρατηγός, Valerii Zaluzhnyi, ο επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας. «Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα προσπαθήσουν ξανά στο Κίεβο». Παρόλο που ο Πούτιν πρέπει να καταλάβει μέχρι τώρα ότι οι Ουκρανοί είναι πρόθυμοι να πολεμήσουν για όσο χρόνο χρειάζεται για να απελευθερώσουν την χώρα τους, εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο χρόνος είναι με το μέρος του. Αυτό συμβαίνει γιατί ο Πούτιν αναμένει από τις Δυτικές κυβερνήσεις και κοινωνίες να χάσουν την θέληση και το ενδιαφέρον τους στο να συνεχίσουν να βοηθούν την Ουκρανία. Εάν ο Πούτιν ή οι βοηθοί του παρακολουθούσαν την τηλεοπτική περσόνα Tucker Carlson στο Fox News ή αν έβλεπαν τις διαδηλώσεις το περασμένο φθινόπωρο στην Πράγα, θα επιβεβαιωνόταν η υποψία τους για την φθίνουσα υποστήριξη της Δύσης.

Εάν η Ρωσία αρχίσει να κερδίζει στο πεδίο της μάχης, ή ακόμα και αν μάχεται σε μια κατάσταση στασιμότητας, λίγοι θα θυμούνται την αξιοσημείωτη ηγεσία του προέδρου των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, στο να χαλυβδώσει τον κόσμο για να βοηθήσει την Ουκρανία το 2022. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Δυτικοί ηγέτες πρέπει να αλλάξουν τον τρόπο προσέγγισης της σύγκρουσης. Σε αυτό το στάδιο, η σταδιακή επέκταση της στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας είναι πιθανό να παρατείνει τον πόλεμο επ' αόριστον. Αντίθετα, το 2023, οι Ηνωμένες Πολιτείες, το ΝΑΤΟ, και ο δημοκρατικός κόσμος ευρύτερα θα πρέπει να στοχεύουν να υποστηρίξουν μια σημαντική πρόοδο. Αυτό σημαίνει πιο προηγμένα όπλα, περισσότερες κυρώσεις κατά της Ρωσίας, και περισσότερη οικονομική βοήθεια στην Ουκρανία. Τίποτα από αυτά δεν πρέπει να γίνεται κλιμακωτά. Πρέπει να παρασχεθούν γρήγορα, ώστε η Ουκρανία να κερδίσει αποφασιστικά στο πεδίο της μάχης φέτος. Χωρίς μεγαλύτερη και άμεση υποστήριξη, ο πόλεμος θα καταλήξει σε αδιέξοδο, κάτι που είναι μόνο προς όφελος του Πούτιν. Τελικά, η Δύση θα κριθεί από το τι έγινε τον τελευταίο χρόνο του πολέμου, όχι από το τι έγινε τον πρώτο.

Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ BIG BANG

Το πιο σημαντικό βήμα που μπορούν να κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ φέτος είναι να παράσχουν στην Ουκρανία όπλα που θα επιτρέψουν στις ένοπλες δυνάμεις της να προχωρήσουν στην επίθεση νωρίτερα και με μεγαλύτερη επιτυχία στην ανατολική Ουκρανία. Η φετινή χρονιά ξεκίνησε με πολλά ενθαρρυντικά νέα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία, και η Γερμανία ανακοίνωσαν σχέδια να παράσχουν στην Ουκρανία οχήματα μάχης πεζικού, συμπεριλαμβανομένων των M2 Bradley και Strykers, AMX-10 RC και Marders, αντίστοιχα. Το Ηνωμένο Βασίλειο αποφάσισε να παράσχει δώδεκα άρματα μάχης Challenger II και 30 αυτοκινούμενα οβιδοβόλα AS-90 των 155 mm. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Γερμανία ανακοίνωσαν σχέδια να δώσουν στην Ουκρανία από μια συστοιχία του συστήματος αεράμυνας Patriot [3], και η Ολλανδία δεσμεύτηκε να συνεισφέρει πυραύλους και εκτοξευτές Patriot. Και τέλος, οι Ηνωμένες Πολιτείες πήραν την απόφαση την περασμένη εβδομάδα να δώσουν στην Ουκρανία μερικές δεκάδες άρματα μάχης M1 Abrams, κάτι που άνοιξε τον δρόμο στην Γερμανία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες να στείλουν τα πολυπόθητα γερμανικής κατασκευής άρματα μάχης Leopard 2.