Κινήσου γρήγορα και κέρδισε πράγματα

Υπήρχε όμως ένας τρόπος με τον οποίο οι ηγέτες των ΗΠΑ επέδειξαν υποδειγματική κρατική διαχείριση στην αρχή του πολέμου –με το να εκθέσουν την ρωσική [στρατιωτική] συσσώρευση κατά μήκος των ουκρανικών συνόρων και προειδοποιώντας τόσο την Ουκρανία όσο και τους Δυτικούς συμμάχους για τις ρωσικές προθέσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι η προσπάθεια αυτή έγινε από τον William Burns, διευθυντή της CIA και έναν από τους καλύτερους διπλωμάτες της γενιάς του. Μοιράζοντας δημόσια πληροφορίες και ειδοποιώντας τον κόσμο για την στρατιωτική επέκταση της Ρωσίας, η κυβέρνηση των ΗΠΑ δημιούργησε μια ενιαία Δυτική απάντηση στην Ρωσία, αποκατέστησε την δική της αξιοπιστία επί των πληροφοριών μετά τις αποτυχίες του πολέμου στο Ιράκ, και δημιούργησε μια ισχυρή βάση για τον εξοπλισμό των αμυντικών δυνάμεων της Ουκρανίας -δυνάμεις που ήταν, όπως πολλοί ανακάλυψαν έκπληκτοι, πρόθυμες να πολεμήσουν μέχρι θανάτου.

Κατά την διάρκεια των 12 μηνών από την εισβολή, η Δύση ακολούθησε γενικά τη σωστή πορεία, αλλά πολύ αργά. Οι υποστηρικτές της Ουκρανίας έχουν επανειλημμένα ανακαλύψει ότι οι Ουκρανοί μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν γρήγορα και αποτελεσματικά τα όπλα που τους έδιναν. Αυτό το μάθημα μαθεύτηκε για πρώτη φορά με τα φορητά αντιαρματικά και αντιαεροπορικά όπλα, τα οποία παρασχέθηκαν σε μικρές ποσότητες τον Ιανουάριο του 2022˙ στην συνέχεια με αμερικανικό βαρύ πυροβολικό, με αρχή τον Απρίλιο του 2022˙ στην συνέχεια με πυραυλικά συστήματα μεσαίου βεληνεκούς, που στάλθηκαν για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2022˙ και τέλος, με άρματα κύριας μάχης. Αλλά σε καμία από αυτές τις περιπτώσεις δεν είχαν προβλεφθεί επαρκώς οι ανάγκες της Ουκρανίας. Αντίθετα, η Δύση έσερνε τα πόδια της στο να παρέχει τα απαραίτητα εργαλεία και εκπαίδευση. Για παράδειγμα, η Γερμανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν συμφώνησαν να στείλουν άρματα μάχης στην Ουκρανία παρά τον Ιανουάριο του 2023, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα είναι έτοιμα για χρήση μέχρι αργά αυτή την άνοιξη —πιθανώς πολύ αργά για να κάνουν την διαφορά στις αναμενόμενες ρωσικές επιθέσεις στο τέλος του χειμώνα και στις αρχές της άνοιξης.

Στον πόλεμο, η αργή λήψη αποφάσεων σκοτώνει. Σε κάθε σύγκρουση, τα ρολόγια χτυπούν σε διαφορετικά σημεία και με διαφορετικούς ρυθμούς. Υπάρχουν ρολόγια που καθορίζονται από τις καιρικές συνθήκες και τις λασπώδεις εποχές, από την υπομονή των πολιορκημένων πληθυσμών, από τις εκλογές, από τους κύκλους εκπαίδευσης και επιστράτευσης των στρατευμάτων, από τις άμπωτες και τις παλίρροιες του δημόσιου και στρατιωτικού ηθικού, και από την προμήθεια όπλων και πυρομαχικών. Στην σφαίρα της απόφασης και της δράσης, η Δύση χάνει χρόνο συνεχώς, υπονομεύοντας όχι μόνο την ουκρανική υπόθεση αλλά και την δική της.

Για παράδειγμα, μεγάλης κλίμακας προγράμματα για την εκπαίδευση Ουκρανών στρατιωτών στην Γερμανία, την Πολωνία, και το Ηνωμένο Βασίλειο, όπως αυτά που ξεκίνησαν οι Βρετανοί τον Ιούλιο του 2022, θα μπορούσαν να είχαν δημιουργηθεί σε μεγάλη κλίμακα μήνες νωρίτερα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να είχαν βάλει συστήματα πυραύλων πυροβολικού υψηλής κινητικότητας (HIMARS) στην οδό προς την Ουκρανία μόλις ξεκίνησε ο πόλεμος και οι Ουκρανοί, που μαθαίνουν εξαιρετικά γρήγορα, θα μπορούσαν να ήταν εκπαιδευμένοι και έτοιμοι να τα χρησιμοποιήσουν μέχρι την στιγμή που ο πόλεμος μετατοπίστηκε ανατολικά το περασμένο καλοκαίρι. Μια υπό την διοίκηση των ΗΠΑ αποστολή στρατιωτικής βοήθειας θα μπορούσε να είχε στηθεί την περασμένη άνοιξη, με έδρα την Ανατολική Ευρώπη. Τα Δυτικά άρματα κύριας μάχης θα μπορούσαν να είχαν παραδοθεί το φθινόπωρο του 2022 -όταν η Ουκρανία βρισκόταν σε κίνηση και η Ρωσία δεν είχε συγκεντρώσει ακόμη περισσότερες δυνάμεις- όπως και οι πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς που χρειάζεται η Ουκρανία για να καταστρέψει την ρωσική επιμελητεία.

Οι Ουκρανοί, αντίθετα, ήταν γρήγοροι και ευέλικτοι, μαθαίνοντας μέσα σε λίγες εβδομάδες να χρησιμοποιούν οπλικά συστήματα που σε καιρό ειρήνης απαιτούν μήνες εκπαίδευσης. Σε αυτό, όπως και σε ορισμένες άλλες απόψεις, ο στρατός τους μοιάζει με τον στρατό του Ισραήλ μιας παλαιότερης εποχής — ευρηματικός, προσαρμόσιμος, όχι πάντα ο πιο ικανός ή ο καλύτερα εξοπλισμένος, αλλά ικανός να αυτοσχεδιάσει. Εξοπλισμένη με τα κατάλληλα όπλα, η Ουκρανία θα μπορούσε να είχε εκμεταλλευτεί περαιτέρω την κατάρρευση ρωσικών μονάδων κοντά στο Χάρκοβο τον Σεπτέμβριο του 2022 και να αποδυναμώσει ολόκληρη την ρωσική θέση στον νότο της Ουκρανίας. Και σήμερα, ένας ουκρανικός στρατός εξοπλισμένος με πυραυλικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς θα μπορούσε ήδη να διαλύει την υλικοτεχνική υποδομή από την οποία εξαρτώνται οι Ρώσοι εισβολείς. Αλλά η Ουκρανία έχει συγκρατηθεί από τους προστάτες της, οι οποίοι, δυστυχώς, είναι πολύ λιγότερο ευκίνητοι.

Ο ΠΑΡΑΓΩΝ ΦΟΒΟΣ

Η Δυτική πολιτική διαχείριση έχει σκοντάψει, εν μέρει, επειδή οι Δυτικοί ηγέτες έχουν δώσει υπερβολική αξιοπιστία στους φόβους τους για ρωσική κλιμάκωση -και πολύ χειρότερα, τους μεταδίδουν. Από τους πρώτους μήνες του πολέμου, αξιωματούχοι στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Δυτική Ευρώπη έχουν επανειλημμένα επιβεβαιώσει τους κινδύνους πιθανής πυρηνικής κλιμάκωσης από τη Μόσχα. Αυτά τα άγχη έχουν μεγαλοποιηθεί. Η χρήση πυρηνικών όπλων θα ήταν παράλογη και αντιπαραγωγική από την σκοπιά της Ρωσίας και θα παραβίαζε τα βασικά συμφέροντα του μόνου πραγματικού συμμάχου της, της Κίνας. Διαφημίζοντας τις ανησυχίες τους, οι πρόεδροι και οι πρωθυπουργοί -συμπεριλαμβανομένου του Γάλλου προέδρου, Εμμανουέλ Μακρόν, και του προέδρου των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν- προσκάλεσαν ακουσίως την Ρωσία να τους χειραγωγήσει.