Έγκλημα και καμιά τιμωρία

Ο δεύτερος και ο τρίτος δείκτης ατιμωρησίας -η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η ανεξέλεγκτη διακυβέρνηση- είναι κατά κάποιον τρόπο οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ο πρώτος μπορεί να μετρηθεί με βάση την τήρηση των συνθηκών του ΟΗΕ, την χρήση βασανιστηρίων και θανατικής ποινής, καθώς και την έκταση των εθνοκαθάρσεων και των παράνομων κρατήσεων [στην φυλακή]. Ο δεύτερος μπορεί να μετρηθεί με την αξιολόγηση της ανταπόκρισης της κυβέρνησης στους πολίτες, την προστασία των μειονοτήτων, των επιπέδων διαφθοράς και πελατειακών σχέσεων, και των εγγυήσεων των πολιτικών ελευθεριών.

Για την μέτρηση της οικονομικής εκμετάλλευσης, ο άτλας πηγαίνει πέρα από τις μετρήσεις της ανισότητας εισοδήματος και πλούτου, αν και τις εξετάζει. Προσπαθεί να καταγράψει την ισχύ των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας έναντι των κυβερνητικών παρεμβάσεων και καταχρήσεων, την διαφάνεια του κρατικού προϋπολογισμού, την καταβολή φόρων, και τον βαθμό στον οποίο τηρούνται οι δίκαιες συνθήκες εργασίας (συμπεριλαμβανομένων των νόμων κατά της δουλείας και της παιδικής εργασίας).

Ο τελευταίος δείκτης ατιμωρησίας, η περιβαλλοντική υποβάθμιση, αποσκοπεί στην εξισορρόπηση τριών πτυχών της περιβαλλοντικής λογοδοσίας: των πολιτικών και πρακτικών μιας χώρας έναντι των φυσικών πόρων, της δέσμευσής της στις διεθνείς περιβαλλοντικές συνθήκες και πρότυπα, και της βιωσιμότητας της κατανάλωσης των πόρων, του βιολογικού αποτυπώματος, και των γεωργικών πρακτικών της. Η κατάχρηση του πλανήτη αποτελεί ένα είδος ατιμωρησίας, διότι ο πλανήτης δεν έχει ψήφο, ούτε και οι μελλοντικές γενιές που θα πληρώσουν το τίμημα της σημερινής υπερκατανάλωσης. Σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς, οι άνθρωποι ζουν σαν να υπήρχαν τρεις Γαίες αντί για μια.

ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΕΣ

Ο άτλας δείχνει ότι η ατιμωρησία υπάρχει σε κάθε χώρα και ότι ευδοκιμεί σε κάθε πτυχή της ζωής. Αν και οι κορυφαίες επιδόσεις που εντοπίζονται στην έκθεση -Φινλανδία, Δανία, και Σουηδία- και οι χειρότερες επιδόσεις -Αφγανιστάν, Συρία, και Υεμένη- ίσως να μην προκαλούν ιδιαίτερη έκπληξη, ο πλούτος των δεδομένων αποκαλύπτει διάφορες σημαντικές τάσεις.

Πρώτον, οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται πιο κοντά στη μέση παρά στην κορυφή, κατατασσόμενες υψηλότερα στην ατιμωρησία από την Σιγκαπούρη, η οποία δεν είναι πλήρως φιλελεύθερη δημοκρατία. Αυτό αντικατοπτρίζει εν μέρει τις κακές βαθμολογίες των ΗΠΑ στις συγκρούσεις και την βία -που οφείλονται κυρίως στις εξαγωγές όπλων και την εμπλοκή σε ξένους πολέμους- και στην περιβαλλοντική υποβάθμιση. Γενικότερα, καμία από τις μεγάλες δυνάμεις δεν αποτελεί σπουδαίο πρότυπο. Η Ρωσία έχει το 27ο υψηλότερο επίπεδο ατιμωρησίας και η Κίνα το 48ο υψηλότερο. Αυτοί οι αριθμοί βοηθούν στην ποσοτικοποίηση του παλιού γνωμικού ότι η εξουσία διαφθείρει και η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα, το οποίο ισχύει αναμφισβήτητα για την εξουσία στο διεθνές σύστημα.

Δεύτερον, υπάρχει σαφής σχέση μεταξύ των ιστορικών κληρονομιών της αποικιοκρατίας και της δουλείας και της ατιμωρησίας σήμερα. Σχεδόν όλες από τις 20 χώρες με τις χειρότερες επιδόσεις είναι πρώην αποικίες ή επηρεάστηκαν από την αποικιοκρατία. Ομοίως, το ένα τρίτο των 30 χωρών με τις χειρότερες επιδόσεις συμμετείχαν στο δουλεμπόριο. Ωστόσο, αρκετές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Σενεγάλης, υπέφεραν τόσο από την αποικιοκρατία όσο και από το δουλεμπόριο, αλλά εξακολουθούν να έχουν σχετικά καλές επιδόσεις όσον αφορά την ατιμωρησία. Αυτό δείχνει ότι αν και η ατιμωρησία επηρεάζεται από τις περιστάσεις, τελικά υπαγορεύεται από πολιτικές και ρυθμιστικές επιλογές.

Τρίτον, η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδίως των δικαιωμάτων των γυναικών, αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα, ακόμη και εντός των δημοκρατιών. Αρκετές χώρες -συμπεριλαμβανομένων της Ινδίας, του Ισραήλ, της Μαλαισίας, και των Ηνωμένων Πολιτειών- έχουν σχετικά καλές επιδόσεις στην διακυβέρνηση, αλλά σημαντικά χειρότερες στα ανθρώπινα δικαιώματα, γεγονός που αναδεικνύει την πρόκληση της τήρησης των δημοκρατικών ιδεωδών. Η βία κατά των γυναικών επηρεάζει αρνητικά τις βαθμολογίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις συγκρούσεις και την βία πολλών χωρών, ανεξάρτητα από το αν είναι δημοκρατικές ή αυταρχικές, ειρηνικές ή κατεστραμμένες από τον πόλεμο.

Τέλος, ακόμη και οι πιο υπεύθυνες κοινωνίες τείνουν να υποφέρουν από την ατιμωρησία της περιβαλλοντικής υποβάθμισης. Ο Καναδάς, ο οποίος είναι μια από τις χώρες με τις καλύτερες επιδόσεις στον άτλαντα και παραδοσιακά σημειώνει καλές επιδόσεις σε παρόμοιους δείκτες, βρίσκεται στο πρώτο τεταρτημόριο των χωρών όσον αφορά την περιβαλλοντική υποβάθμιση. Η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, και οι Ηνωμένες Πολιτείες -όλες κορυφαίες χώρες εκπομπών σε παγκόσμιο επίπεδο- κατατάσσονται αντίστοιχα στην 26η, 29η, 31η, και 35η θέση των χωρών με τις χειρότερες επιδόσεις στο περιβάλλον.

ΕΞΟΥΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ

Η απόφαση των Δυτικών ηγετών να παρουσιάσουν την εισβολή στην Ουκρανία ως μια μάχη μεταξύ αυταρχισμού και δημοκρατίας αποτελεί μια χαμένη ευκαιρία για την οικοδόμηση του ευρύτερου δυνατού συνασπισμού για την υπεράσπιση του κράτους δικαίου. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι Ουκρανοί αγωνίζονται με εξαιρετική γενναιότητα για την χώρα τους και την δημοκρατία τους. Όμως δεν είναι μόνο οι πολίτες των δημοκρατιών που έχουν συμφέρον στον αγώνα αυτό. Οι πολίτες όλων των χωρών έχουν, διότι διακυβεύονται η ατιμωρησία και η λογοδοσία, τόσο όσον αφορά την ίδια την εισβολή όσο και τις πολεμικές τακτικές που χρησιμοποιήθηκαν στην συνέχεια.