Πώς να προετοιμαστούμε για ειρηνευτικές συνομιλίες στην Ουκρανία

Ο βίαιος πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Οι αμφίρροπες στρατιωτικές ενέργειες εναλλάσσονται πότε με το ενδιαφέρον για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις και πότε με την απουσία ενδιαφέροντος γι’ αυτές. Αλλά δεν διαφαίνεται ξεκάθαρο τέλος. Καμία από τις δύο πλευρές δεν έχει μια ρεαλιστική προσδοκία στρατιωτικής νίκης ή άνευ όρων παράδοσης.

Κοντά στην πρώτη γραμμή στη Ντόνετσκ, στην Ουκρανία, τον Μάρτιο του 2023. Lisi Niesner / Reuters
---------------------------------------------------

Όλα τα μέρη της σύγκρουσης έχουν καταστήσει σαφές ότι πιστεύουν πως είναι πολύ νωρίς για διπλωματία. Αλλά κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα για διαπραγματεύσεις και είναι σημαντικό οι Ηνωμένες Πολιτείες να σχεδιάσουν προσεκτικά εκείνη την ημέρα. Αν δεν το πράξουν θα καταδικάσουν την Ουάσινγκτον σε μια βιαστική και ανεπαρκώς μελετημένη προσέγγιση για τον τερματισμό του πολέμου -ένα λάθος που έχουν κάνει οι Ηνωμένες Πολιτείες σε κάθε σοβαρή σύγκρουση στην οποία έχουν εμπλακεί από το 1945 και μετά. Κανένας πόλεμος δεν τελειώνει χωρίς πολιτικές συνέπειες. Είτε οι Ηνωμένες Πολιτείες θα δεσμευθούν για να διαμορφώσουν αυτές τις συνέπειες ώστε να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, είτε άλλοι θα διαμορφώσουν τις συνέπειες στην θέση τους.

Ο τερματισμός ενός πολέμου γίνεται σε τρεις φάσεις: τις προηγούμενες προετοιμασίες, τις προ-διαπραγματεύσεις, και τις ίδιες τις διαπραγματεύσεις. Η πρώτη φάση περιλαμβάνει την επίλυση των εσωτερικών διαφορετικών απόψεων και το άνοιγμα της επικοινωνίας μεταξύ των μερών: κάθε μέρος εξομαλύνει τις δικές του διαφωνίες και εξετάζει τις θέσεις και τις στάσεις των άλλων μερών για να καθορίσει τις προτεραιότητες και την στρατηγική. Η δεύτερη φάση περιλαμβάνει την θεμελίωση των επίσημων διαπραγματεύσεων, μεταξύ άλλων με τον καθορισμό του τόπου και του χρόνου διεξαγωγής τους και των συμμετεχόντων. Και η τρίτη περιλαμβάνει τις απευθείας συνομιλίες που οι περισσότεροι άνθρωποι συνδέουν με την διπλωματία.

Κάθε φάση της ειρήνευσης περιλαμβάνει επιλογές. Καμία διαδικασία δεν είναι πρότυπο για άλλες. Οι αποφάσεις οδηγούν σε διακλαδώσεις στην πορεία, οι οποίες ανοίγουν κάποιες πιθανότητες και κλείνουν άλλες. Οι πολιτικές συνθήκες, η μόχλευση, και οι μεταβαλλόμενες στρατιωτικές πραγματικότητες επηρεάζουν τις προετοιμασίες. Όπως τα σχέδια μάχης, έτσι και τα ειρηνευτικά σχέδια μπορεί να μην επιβιώσουν από την πρώτη επαφή με τον εχθρό, αλλά η προεργασία που έχει τεθεί πριν από τις διαπραγματεύσεις θα εξακολουθήσει να επηρεάζει την λήψη αποφάσεων και να βελτιώνει τις πιθανότητες της ευνοϊκής έκβασης.

ΚΑΘΕ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ

Ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, και ο Ουκρανός πρόεδρος, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, παραμένουν βαθιά προσηλωμένοι στη νίκη στον πόλεμο. Έχουν αρχίσει να εμφανίζονται ελαφρά ανοίγματα για διαπραγματεύσεις, κυρίως χάρη στις μειωμένες στρατιωτικές προοπτικές της Ρωσίας. Αυτά μπορεί να είναι πραγματικά ανοίγματα που αντανακλούν μεγαλύτερη προθυμία για συνομιλίες, ή μπορεί να είναι ψευδή ανοίγματα που δημιουργήθηκαν από δύο αντιπάλους οι οποίοι εξακολουθούν να προσπαθούν να ξεγελάσουν ο ένας τον άλλον. Οι δύο πλευρές συνεργάζονται επί του παρόντος σε πολύ περιορισμένους τομείς: στέλνουν σιτηρά, ανταλλάσσουν κρατούμενους, και ευθυγραμμίζουν ανεπίσημα (και ίσως συμπτωματικά) τις ενέργειές τους για να αποφύγουν την καταστροφή στους πυρηνικούς σταθμούς. Αλλά τουλάχιστον προς το παρόν, οι στόχοι της κάθε πλευράς εξακολουθούν να υπερβαίνουν κατά πολύ αυτό που η άλλη φαίνεται έτοιμη να παραχωρήσει: για την Ρωσία, ο έλεγχος ολόκληρης της Ουκρανίας, και για την Ουκρανία, η επιστροφή όλων των εδαφών της.

Οι προηγούμενες προετοιμασίες δεν απαιτούν από τα μέρη να συμφωνούν πλήρως σε ζητήματα ουσίας. Δεν απαιτούν καν από τα μέρη να συμφωνήσουν μεταξύ τους˙ είναι γι' αυτό που υπάρχει αυτή η φάση της ειρηνοποίησης. Η έγκαιρη επίλυση, ή ακόμη και η απλή κατανόηση, των διαφορών μεταξύ των βασικών παραγόντων -στην περίπτωση των Ηνωμένων Πολιτειών, μεταξύ του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, του Υπουργείου Εξωτερικών, και του Υπουργείου Άμυνας- είναι ζωτικής σημασίας για την διπλωματική ετοιμότητα. Αμερικανοί διπλωμάτες λένε συχνά ότι κατά την διάρκεια οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης, έως και το 60% των όσων πρέπει να επιλυθούν αφορούν διαφωνίες μεταξύ της κυβέρνησης και της δικής της διαπραγματευτικής ομάδας. Η έγκαιρη αρμονία μεταξύ αυτών των παραγόντων δεν είναι απλώς επωφελής˙ είναι απαραίτητη.

Η επίλυση των εσωτερικών διαφορών μπορεί να είναι αργή και δύσκολη, αλλά η έναρξη αυτής της διαδικασίας μπορεί να σηματοδοτήσει ότι οι διαπραγματεύσεις ίσως να καταστούν δυνατές ακόμη και όταν οι διαφορές μεταξύ των μερών φαίνονται ανυπέρβλητες. Αυτήν την στιγμή, οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται στα πρώτα στάδια της προηγούμενης προετοιμασίας, και δεν έχουν ακόμη επιλύσει τις διαφωνίες σχετικά με τον ρόλο, τον ρυθμό, και το αποτέλεσμα των στρατιωτικών δράσεων -και πώς μπορούν να συγχρονιστούν καλύτερα ώστε να διαμορφώσουν ευνοϊκά αποτελέσματα, μεταξύ άλλων μέσω διαπραγματεύσεων [1].

Δεν είναι ακόμη σαφές πότε η πρόοδος προς την επόμενη φάση της ειρήνευσης –οι προ-διαπραγματεύσεις- θα είναι δυνατή. Οι παγκόσμιοι ηγέτες έχουν εντείνει τις εκκλήσεις τους για ειρήνη, και η Ουάσιγκτον και άλλα τρίτα μέρη έχουν αρχίσει ανεπίσημες και εμπιστευτικές επαφές με τα άλλα μέρη για να εκτιμήσουν την στάση τους σχετικά με την διπλωματία. Αλλά ο δρόμος προς τις προ-διαπραγματεύσεις είναι μερικές φορές έμμεσος. Οι προσπάθειες να μπουν τα εσωτερικά των οίκων σε τάξη είναι εξαιρετικά χρήσιμες για την προετοιμασία στρατηγικών, αλλά είναι επίσης προκλητικές, απρόβλεπτες, και υπόκεινται συνεχώς σε αλλαγές.

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ

Καθώς η Ουάσινγκτον και τα άλλα ενδιαφερόμενα μέρη διαμορφώνουν πιο ενιαίες θέσεις, οι προ-διαπραγματεύσεις που αποσκοπούν στο να φέρουν την Ρωσία και την Ουκρανία σε απευθείας συνομιλίες μπορούν να λάβουν μεγαλύτερη προσοχή. Το εγχείρημα θα είναι να πειστούν και οι δύο πλευρές ότι η διπλωματία μπορεί να υποστηρίξει και μάλιστα να προωθήσει τα συμφέροντά τους. Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι θα πρέπει να τονίσουν στους Ρώσους και στους Ουκρανούς ομολόγους τους (και σε άλλους που θα μπορούσαν να είναι σε θέση να τους επηρεάσουν) ότι ένα θετικό στρατιωτικό αποτέλεσμα θα είναι χρονοβόρο, δαπανηρό, και αβέβαιο, και ότι η διπλωματία ίσως να είναι ένας πιο ασφαλής δρόμος για να πάρουν αυτό που θέλουν. Ο στόχος θα πρέπει να είναι να επικεντρωθούν και οι δύο πλευρές στην τιμωρητική πραγματικότητα της περαιτέρω μάχης και στις ευκαιρίες των διαπραγματεύσεων και να αναπτύξουν μια κοινή αντίληψη της κατάστασης.

Ένας πρακτικός τρόπος για να γίνει αυτό θα ήταν να διεξαχθούν οι λεγόμενες συνομιλίες εκ του σύνεγγυς (proximity talks), οι οποίες φέρνουν και τα δύο μέρη στην ίδια πόλη και επιτρέπουν σε τρίτους μεσάζοντες να πηγαινοέρχονται μεταξύ τους, ανταλλάσσοντας πληροφορίες σχετικά με τις θέσεις τους, προετοιμάζοντας ιδέες, και προωθώντας τις άμεσες επαφές. Αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμο όταν, όπως συμβαίνει τώρα, εσωτερικές πολιτικές εκτιμήσεις δυσχεραίνουν την απευθείας συνομιλία των εμπόλεμων μερών. Για αρχή, ένα ή περισσότερα τρίτα μέρη που κρίνονται αποδεκτά από την Ρωσία και την Ουκρανία θα μπορούσαν να συναντηθούν μεμονωμένα με τους ηγέτες των δύο χωρών (ή τους έμπιστους εκπροσώπους τους) για να διερευνήσουν αθόρυβα ιδέες, στόχους, δυνατότητες, και στάσεις, εντοπίζοντας τελικά περιοχές αλληλεπικάλυψης που θα μπορούσαν να αποτελέσουν την βάση των συμφωνιών. Αυτές οι συνομιλίες θα μπορούσαν επίσης να αρχίσουν να καθορίζουν την ημερήσια διάταξη για μελλοντικές απευθείας διαπραγματεύσεις, να διευθετούν υλικοτεχνικά ζητήματα, όπως ο χρόνος και ο τόπος των συναντήσεων, και να καθορίζουν ποιοι εκτός από τα αντιμαχόμενα μέρη θα συμμετάσχουν.

Θα μπορούσαν να ακολουθήσουν πιο επίσημες συνομιλίες πρόσωπο με πρόσωπο, επίσης με την διαμεσολάβηση τρίτων. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ θα μπορούσε να συμβάλει στην διευκόλυνση αυτής της διαδικασίας διορίζοντας έναν ειδικό αντιπρόσωπο που θα ενθαρρύνει τα μέρη και θα τα καθοδηγεί προς τις απευθείας διαπραγματεύσεις με την βοήθεια της Κίνας, της Ινδίας, της Τουρκίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, και άλλων χωρών που θα μπορούσαν να διευκολύνουν μια συμφωνία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην Ευρώπη (OSCE) θα μπορούσαν επίσης να καθοδηγήσουν τα μέρη προς τις ενώπιος ενωπίω συνομιλίες.

Η έναρξη της διαδικασίας της προ-διαπραγμάτευσης σε ένα ανεπίσημο περιβάλλον μπορεί να βοηθήσει να ξεκινήσει η διαδικασία, γι' αυτό και οι συνομιλίες εκ του σύνεγγυς αποτελούν συχνά ένα χρήσιμο εργαλείο. Αλλά η υπερβολική ανεπίσημη διαδικασία μπορεί να περιπλέξει άσκοπα τα πράγματα: ανοίγει την πόρτα σε περισσότερα τρίτα μέρη, δημιουργεί περισσότερες ευκαιρίες για παρεμβάσεις τρίτων, ενδεχομένως παρατείνει τις διαπραγματεύσεις, και αυξάνει την πιθανότητα παρεξηγήσεων. Ακόμη και αν οι συζητήσεις γίνονται σε κοινή γλώσσα, οι πολλαπλές σημασίες των λέξεων και οι ασάφειες στην σύνταξη μπορούν να εμποδίσουν την πρόοδο και να φυτέψουν νάρκες που αργότερα θα ανατινάξουν μια συμφωνία. Από την άλλη πλευρά, η χρήση πολλαπλών γλωσσών προκειμένου να εξυπηρετηθούν περισσότερα μέρη δημιουργεί τις δικές της δυσκολίες.

Το κατά πόσον οι πλευρές είναι πρόθυμες να περάσουν από τις προ-διαπραγματεύσεις στις διαπραγματεύσεις θα εξαρτηθεί εν μέρει από τα γεγονότα στο πεδίο της μάχης και τις αντιλήψεις για το ποιος κερδίζει και ποιος χάνει. Θα εξαρτηθεί επίσης από τα συμφέροντα, την διεθνή θέση, και τις πιέσεις που δημιουργούνται από τα πάντα, από τις κυρώσεις μέχρι τις αλλαγές στην κοινή γνώμη και το ηθικό. Όμως, οι τρίτοι διαπραγματευτές μπορούν να διαδραματίσουν ουσιαστικό ρόλο στην διατήρηση της ειρηνευτικής διαδικασίας σε καλό δρόμο, παρέχοντας θετική διαβεβαίωση και προσφέροντας καινοτόμες ιδέες για το πώς θα ξεπεραστούν οι διαφορές.

ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΟΜΜΑΤΙ

Μόλις τα μέρη συμφωνήσουν σε μια διαδικασία για άμεσες διαπραγματεύσεις, τότε αρχίζει το δύσκολο μέρος. Η εμπιστευτικότητα συνήθως συνιστάται για ενώπιος ενωπίω συνομιλίες, αλλά είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Ακόμη και αν οι διαμεσολαβητές έχουν καταφέρει να περιορίσουν την πρόσβαση του Τύπου και του κοινού κατά την διάρκεια των προ-διαπραγματεύσεων, πιθανότατα θα δυσκολευτούν να το κάνουν αυτό κατά την διάρκεια των απευθείας διαπραγματεύσεων.

Η ειρήνη μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας θα πρέπει, φυσικά, να είναι ο κύριος στόχος αυτών των συνομιλιών. Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ευρωπαίοι εταίροι τους θα θέλουν επίσης να διασφαλίσουν ότι οποιαδήποτε ειρηνευτική ρύθμιση θα καταστήσει την περιοχή πιο ασφαλή και θα συμβάλει στην σταθεροποίηση της διμερούς σχέσης ΗΠΑ-Ρωσίας, ιδίως στον πυρηνικό τομέα.

Ένα θέμα που είναι βέβαιο ότι θα είναι αμφιλεγόμενο και συνεπώς θα απαιτήσει προσεκτικό χειρισμό είναι ο ρόλος της οικονομίας της Ουκρανίας στην Ευρώπη. Ορισμένοι έχουν προτείνει ότι η Ουκρανία είναι σε θέση να αποτελέσει μια γέφυρα μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης της Ρωσίας. Ο σχεδιασμός ενός τέτοιου οικονομικού διακανονισμού θα αποτελέσει πρόκληση, παρόλο που η ουκρανική βιομηχανία και γεωργία έπαιζαν κάποτε σημαντικό ρόλο στην σοβιετική οικονομία. Η Ουκρανία θα χρειαστεί επίσης ένα πλαίσιο για την ανοικοδόμηση [2] μετά τον πόλεμο, την αποκατάσταση του πληθυσμού της, την καταπολέμηση της διαφθοράς, και την εξασφάλιση ισότιμου καθεστώτος για τις δύο κύριες γλώσσες της -τα ουκρανικά και τα ρωσικά. Το Κεμπέκ, με όλες τις δοκιμασίες του, μπορεί να αποτελέσει ένα χρήσιμο μοντέλο.

Πιο δύσκολη θα είναι η συμφωνία για τις σχέσεις ασφαλείας: θα πρέπει η Ουκρανία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ ή να πιεστεί στον Οργανισμό του Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας (Collective Security Treaty Organization) των πρώην σοβιετικών κρατών; Θα λάβει αυτήν την απόφαση μετά από ένα δημοψήφισμα που θα αποτυπώνει δίκαια τις απόψεις των πολιτών της και μια περίοδο αναμονής, ας πούμε, δέκα ετών;

Το πιο δύσκολο από όλα -και ως εκ τούτου, πιθανότατα αυτό που θα επιλυθεί τελευταίο- θα είναι τα εδαφικά ζητήματα. Αυτά θα επηρεαστούν από τις στρατιωτικές πραγματικότητες και από άλλες πηγές μόχλευσης. Κανένα από τα δύο μέρη δεν έχει σημειώσει αρκετή πρόοδο στο πεδίο της μάχης για να επιτύχει όλες τις εδαφικές του διεκδικήσεις: όλη η Ουκρανία για τη Μόσχα και τα σύνορα της Ουκρανίας κατά την ανεξαρτησία της το 1991 για το Κίεβο.

Ο ασφαλέστερος και δικαιότερος τρόπος για την διευθέτηση των εδαφικών διαφορών είναι να ερωτηθούν οι κάτοικοι της περιοχής τι θέλουν. Τα δημοψηφίσματα δεν είναι πάντα τέλεια. Αλλά με προσεκτικό χειρισμό από τα Ηνωμένα Έθνη, μπορούν να αποτελέσουν την καλύτερη προσέγγιση για την διευκόλυνση της αυτοδιάθεσης. Μια επιλογή θα ήταν να τεθούν όλες οι κατεχόμενες περιοχές της Ουκρανίας υπό την κηδεμονία του ΟΗΕ και να απαιτηθεί και από τους δύο στρατούς να αποσυρθούν για μια περίοδο τριών έως πέντε ετών, μετά την οποία οι Ουκρανοί πολίτες θα ψήφιζαν ξεχωριστά στην Ντονμπάς και την Κριμαία για το αν θέλουν να είναι μέρος της Ρωσίας, μέρος της Ουκρανίας ή αυτόνομη περιοχή μιας από τις δύο χώρες. Αυτά τα δημοψηφίσματα υπό την ηγεσία του ΟΗΕ θα διεξάγονταν υπό ευρεία διεθνή παρατήρηση για να διασφαλιστεί ότι θα ήταν ελεύθερα και δίκαια.

Μια άλλη επιλογή θα ήταν η προσωρινή αποδοχή των συνόρων της Ουκρανίας της 23ης Φεβρουαρίου του 2022 ως γραμμή ελέγχου που διαχωρίζει τις στρατιωτικές δυνάμεις και των συνόρων του 1991 ως τα επίσημα σύνορα μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, μέχρι να διεξαχθεί δημοψήφισμα υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Εθνών για να καθοριστεί το καθεστώς όλων όσων βρίσκονται μεταξύ αυτών των δύο συνόρων. Στην συνέχεια, τόσο η Ντονμπάς όσο και η Κριμαία θα διενεργούσαν λαϊκά δημοψηφίσματα για να καθορίσουν την ακριβή υπαγωγή τους στην Ρωσία ή την Ουκρανία εντός πέντε έως επτά ετών.

ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΗ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

Αν και το περίγραμμα οποιασδήποτε συμφωνίας θα καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τη μόχλευση, την αμοιβαιότητα, την διαπραγματευτική ικανότητα, και τα ανταλλάγματα, υπάρχουν ορισμένες βασικές αρχές που θα μπορούσαν να διευκολύνουν μια δίκαιη και βιώσιμη συμφωνία. Αρχικά, από την στιγμή που θα αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις, θα πρέπει να συνεχίζονται τακτικά με μικρές, αμοιβαία συμφωνημένες διακοπές μέχρι να επιτευχθεί η τελική συμφωνία. Θα πρέπει να επιτραπεί και στα δύο μέρη να προσκαλέσουν έναν περιορισμένο αριθμό κρατών και διεθνών οργανισμών για να βοηθήσουν στις διαπραγματεύσεις, την επαλήθευση, την παρακολούθηση, την παρατήρηση, και την διατήρηση της ειρήνης. Και θα πρέπει να ισχύει η αρχή ότι «τίποτα δεν έχει συμφωνηθεί μέχρι να συμφωνηθούν όλα», εκτός αν τα μέρη συμφωνήσουν να εφαρμόσουν κάποια μέτρα νωρίς -για παράδειγμα, μια κατάπαυση του πυρός για να καταστεί δυνατή η πρόσβαση της ανθρωπιστικής βοήθειας.

Όλες οι συμφωνίες θα πρέπει να γίνονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, να διατυπώνονται γραπτώς, να υπογράφονται από τα μέρη, να έχουν εγγύηση από ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, και να καταχωρούνται σύμφωνα με την Χάρτα του ΟΗΕ. Όπου είναι δυνατόν, τα συμφωνηθέντα μέτρα θα πρέπει να είναι αμοιβαία, όπως οι κοινοί εμπορικοί δασμοί, ή τουλάχιστον να περιλαμβάνουν ασύμμετρες ανταλλαγές παραχωρήσεων, όπως είναι τα διαφορετικά αλλά συμπληρωματικά εμπορικά οφέλη όσον αφορά τους μη δασμολογικούς φραγμούς. Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να δεσμευτεί για την χρηματοδότηση της ανασυγκρότησης της Ουκρανίας και την αποκατάσταση όσων επλήγησαν από τον πόλεμο. Και τέλος, η Ουκρανία θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να υποβάλει αίτηση για ένταξη σε οποιονδήποτε διεθνή οργανισμό ή φορέα με ίσους όρους με τα άλλα μέλη -εκτός αν συμφωνήσει ρητά να περιορίσει αυτό το δικαίωμα στην συμφωνία ειρήνης.

Η Ρωσία και η Ουκρανία δεν είναι ακόμη έτοιμες για απευθείας συνομιλίες. Όμως, με προσοχή και εμπιστευτικότητα, οι ηγέτες των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων σημαντικών τρίτων μερών θα πρέπει να επιταχύνουν τις προηγούμενες προετοιμασίες τους και να αρχίσουν τις προ-διαπραγματεύσεις. Θα πρέπει να στοχεύσουν στην οικοδόμηση εμπιστοσύνης, να πείσουν τα μέρη να αντιμετωπίσουν τις σκληρές πραγματικότητες, και να άρουν τα εμπόδια στην διπλωματική πρόοδο. Διαφορετικά, η Ρωσία και η Ουκρανία θα μπορούσαν να πέσουν σε έναν φαύλο κύκλο αυταπάτης, άρνησης της διπλωματίας, και αέναου πολέμου.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/ukraine/ukraine-war-will-end-negotiations
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-07-17/build-ukraine...

Copyright © 2023 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/united-states/how-prepare-peace-talks-ukr...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition