Γιατί η Αμερική χρειάζεται ακόμα την Ευρώπη

Τα συμφέροντα των ΗΠΑ αποκλείουν κάθε πλήρη διαχωρισμό από την Ευρώπη. Σκεφτείτε τι θα συνέβαινε εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες εγκατέλειπαν το ΝΑΤΟ για να επικεντρωθούν στον Ινδο-Ειρηνικό και στην συνέχεια η Ρωσία αποφάσιζε να επιτεθεί σε μια από τις χώρες της Βαλτικής ή στην Πολωνία. Είναι αδιανόητο ένας πρόεδρος των ΗΠΑ να μπορεί να κάθεται και να μην κάνει τίποτα καθώς η Ευρώπη θα πάλευε για την ζωή της ενάντια σε έναν βάναυσο αυταρχικό ηγέτη. Μια τέτοια αδράνεια θα ήταν ιδιαίτερα απίθανη αν η Ρωσία έπαιρνε μεγάλη βοήθεια από την Κίνα, την ίδια την δύναμη που οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν κάνει στροφή για να αμφισβητήσουν. Αν είναι σχεδόν βέβαιο ότι ένας ευρωπαϊκός πόλεμος θα προκαλέσει τις Ηνωμένες Πολιτείες, τότε ο καλύτερος τρόπος για να αποφευχθεί το τεράστιο κόστος και ο κίνδυνος είναι να μην κάνουν τσιγκουνιές σε καιρό ειρήνης. Η πιο οικονομική επιλογή είναι να παραμείνουν, να ενισχύσουν τις υπάρχουσες συμμαχίες, και να αποτρέψουν εξαρχής τον πόλεμο. Επιπλέον, η αυξανόμενη εταιρική σχέση [2] μεταξύ Ρωσίας και Κίνας σημαίνει ότι η Ευρώπη και ο Ινδο-Ειρηνικός είναι πλέον άρρηκτα συνδεδεμένοι. Όσο και αν επιθυμούν οι Ηνωμένες Πολιτείες να δώσουν προτεραιότητα στη μια περιοχή έναντι της άλλης, η υποχώρηση από την Ευρώπη θα ενδυναμώσει την Ρωσία, τον πρωταρχικό εταίρο και σύμμαχο της Κίνας, ακόμη και όταν τροφοδοτεί τα αφηγήματα του Πεκίνου για την παρακμή των ΗΠΑ και τον θρίαμβο της απολυταρχίας.

Η πρόταση για την μετακίνηση στρατευμάτων από την Ευρώπη για την ενίσχυση του Ινδο-Ειρηνικού παρερμηνεύει τις απαιτήσεις για αποτροπή. Η Κίνα είναι πολύ πιθανό να επιτεθεί στην Ταϊβάν [3] αν απελπιστεί, πιστεύοντας ότι θα χάσει κάθε ελπίδα για ενοποίηση εάν αποτύχει να δράσει. Σε μια τέτοια στιγμή, το Πεκίνο είναι απίθανο να αποτραπεί από μέτριες πρόσθετες δυνατότητες που μετατοπίζονται από την Ευρώπη. Πράγματι, μια τέτοια αναδιάταξη θα μπορούσε εύκολα να πυροδοτήσει την κινεζική κλιμάκωση σηματοδοτώντας την έναρξη μιας πιο αποφασιστικής φάσης των προσπαθειών των ΗΠΑ να «περιορίσουν» την Κίνα. Με άλλα λόγια, η δραματική επίδειξη της αποδέσμευσης των ΗΠΑ από την Ευρώπη για την ενίσχυση της στρατιωτικής τους παρουσίας στον Ινδο-Ειρηνικό θα μπορούσε κάλλιστα να προκαλέσει πόλεμο παρά να τον αποτρέψει.

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΕΧΕΙ ΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ

Οι Ηνωμένες Πολιτείες αποκομίζουν επίσης διάφορα οφέλη από την συμμετοχή τους στο ΝΑΤΟ τα οποία συμβάλλουν άμεσα στην παγκόσμια στρατιωτική τους αποτελεσματικότητα, συμπεριλαμβανομένου του Ινδο-Ειρηνικού. Η συνεργασία της Ουάσιγκτον με τους Ευρωπαίους συμμάχους σε τομείς συμπεριλαμβανομένων των συντονισμένων επιχειρήσεων άμυνας βαλλιστικών πυραύλων, ενισχύει τις δραστηριότητες που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες για την αντιμετώπιση απειλών πέρα από την Ευρώπη. Η συμμετοχή των ΗΠΑ σε ασκήσεις του ΝΑΤΟ —για παράδειγμα, η εκπαίδευση σε περιοχές της Αρκτικής με φινλανδικά και νορβηγικά στρατεύματα ή η εξάσκηση σε αμφίβιες επιχειρήσεις με την Σουηδία— βελτιώνει τις δεξιότητες των δυνάμεων των ΗΠΑ. Η σθεναρή απάντηση του ΝΑΤΟ σε άλλα είδη απειλών, συμπεριλαμβανομένων των εκστρατειών παραπληροφόρησης, έχει δημιουργήσει γνώσεις που ενημερώνουν τις ΗΠΑ και τις απαντήσεις των εταίρων αλλού μέσω ανταλλαγής πληροφοριών, κοινού σχεδιασμού και ασκήσεων, και συνδυασμένης ανάλυσης. Οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ αναπτύσσουν επίσης δυνατότητες για κοινές πληροφορίες και στόχευση σε κοινό χώρο μάχης, μια προσπάθεια που είναι πιθανό να προσφέρει κρίσιμα διδάγματα για παρόμοιες πρωτοβουλίες στον Ινδο-Ειρηνικό. Τέλος, το ΝΑΤΟ έχει αρχίσει να εργάζεται για την καταπολέμηση του κυβερνοπολέμου [4], ανακοινώνοντας μια ολοκληρωμένη πολιτική άμυνας στον κυβερνοχώρο (Comprehensive Cyber Defense Policy), σχηματίζοντας ομάδες ταχείας αντίδρασης στον κυβερνοχώρο (Cyber Rapid Reaction), και χτίζοντας ένα Κέντρο Αριστείας Κυβερνοάμυνας (Cyber Defense Center of Excellence) στην Εσθονία, για ανταλλαγή πληροφοριών, ανάπτυξη κοινών σχεδίων και κανόνων για την κυβερνοάμυνα, και συμμετοχή σε κοινή εκπαίδευση και ασκήσεις.

Τα πλεονεκτήματα που προσφέρει το ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον, λοιπόν, δεν περιορίζονται στην Ευρώπη. Πράγματι, είναι ολοένα και πιο σαφές ότι, σε περίπτωση σύγκρουσης στον Ινδο-Ειρηνικό, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα καλούσαν το ΝΑΤΟ για βοήθεια. Αν και έχει συχνά υποτεθεί ότι η συμμαχία θα ήταν θεατής σε πολέμους αλλού, μια μεγάλη σύγκρουση με την Κίνα θα αμφισβητήσει αυτές τις υποθέσεις. Όπως περιγράφεται από εμπειρογνώμονες άμυνας, συμπεριλαμβανομένων των Jeffrey Engstrom, Mark Cozad, και Tim Heath, το κινεζικό στρατιωτικό δόγμα απαιτεί παραλυτικά χτυπήματα κατά των στρατιωτικών, κοινωνικών, και πολιτικών συστημάτων ενός εχθρού στην αρχή του πολέμου. Τέτοιες επιθέσεις θα μπορούσαν κάλλιστα να φτάσουν στις ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες, κάτι που θα παρείχε τουλάχιστον θεωρητικά λόγους για τους ηγέτες του ΝΑΤΟ να επικαλεστούν το Άρθρο 5, απαιτώντας από τα άλλα μέλη της συμμαχίας να έρθουν στην βοήθεια της Ουάσιγκτον. Πράγματι, υπάρχει προηγούμενο για ένα τέτοιο αίτημα: το ΝΑΤΟ επικαλέστηκε το Άρθρο 5 μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στις Ηνωμένες Πολιτείες.