Ο λαός Vs Donald Trump

Μετά από χρόνια να βλέπει κάποιος τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, να περιφρονεί τους δημοκρατικούς κανόνες και το κράτος δικαίου, είναι εύκολο να νιώσει μια αίσθηση δικαίωσης από την απαγγελία κατηγοριών εναντίον του στις αρχές Απριλίου από τον εισαγγελέα του Μανχάταν, Άλβιν Μπραγκ, για παραποίηση επιχειρηματικών αρχείων. Λίγοι αντικειμενικοί παρατηρητές αμφιβάλλουν ότι τα γεγονότα υποστηρίζουν αυτή την παραπομπή ή μια από τις πολλές άλλες πιθανές παραπομπές που αντιμετωπίζει σήμερα ο Τραμπ -συμπεριλαμβανομένων εκείνων για κακό χειρισμό διαβαθμισμένων εγγράφων, άσκηση πίεσης σε εκλογικούς αξιωματούχους στην Τζόρτζια, και υποκίνηση της επίθεσης της 6ης Ιανουαρίου στο Καπιτώλιο.

Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, εμφανίζεται στο δικαστήριο, στη Νέα Υόρκη, τον Απρίλιο του 2023. Timothy A. Clary / Reuters
----------------------------------------------

Όμως η πρώτη ποινική δίωξη πρώην προέδρου και νυν υποψηφίου προέδρου δημιουργεί ένα δίλημμα για την αμερικανική δημοκρατία. Από τη μια πλευρά, στο ιδιαίτερα πολωμένο περιβάλλον των Ηνωμένων Πολιτειών, η δίωξη του Τραμπ δημιουργεί πραγματικό ρίσκο για πολιτική βία και την οπλοποίηση του αμερικανικού νομικού συστήματος. Ταυτόχρονα, υπάρχει ένας ακόμη μεγαλύτερος κίνδυνος ότι η αποτυχία των εισαγγελέων, των δικαστών, και των ενόρκων να καταστήσουν τον Τραμπ υπεύθυνο παρά τις απειλές των Ρεπουμπλικανών θα ενθαρρύνει ακόμη πιο τολμηρές επιθέσεις της δεξιάς κατά της δημοκρατίας και της δημόσιας τάξης.

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΕΝΟΨΗ

Ο πιο προφανής κίνδυνος με την απαγγελία κατηγοριών εναντίον ενός σημαντικού διεκδικητή αξιώματος, και αυτός που έχουν επικαλεστεί πολλοί από την δεξιά σήμερα, είναι ότι οι ποινικές κατηγορίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως όπλο για την καταστολή της πολιτικής αντιπολίτευσης. Ένα ευρύ φάσμα αυταρχικών καθεστώτων έχουν φυλακίσει πολιτικούς αντιπάλους τις τελευταίες δεκαετίες -συμπεριλαμβανομένων της Αλβανίας και της Μαλαισίας την δεκαετία του 1990, της Ουκρανίας στις αρχές της δεκαετίας του 2010, και της Λευκορωσίας και της Ρωσίας σήμερα. Ο Μαρκ Γκριν, Ρεπουμπλικανός αντιπρόσωπος των ΗΠΑ από το Τενεσί, έχει κάνει σαφή την σύγκριση με τέτοια καθεστώτα. «Ο Ντανιέλ Ορτέγκα συνέλαβε την αντιπολίτευσή του στη Νικαράγουα, και αυτό το αποκαλούμε φρικτό πράγμα», είπε. «Κύριε Πρόεδρε, σκεφτείτε το αυτό».

Το αμερικανικό νομικό σύστημα δεν είναι ασφαλώς απρόσβλητο από την πολιτικοποίηση. Πράγματι, οι εξαιρετικές προσπάθειες [2] στις οποίες έχουν προχωρήσει οι Δημοκρατικοί εισαγγελείς στο Μανχάταν, πρώτα ο Σάιρους Βανς και στην συνέχεια ο Μπραγκ, για να βρουν κάποια υπόθεση εναντίον ενός ηγέτη του αντίπαλου κόμματος -και το γεγονός ότι ο Μπραγκ κατηγορεί τον Τραμπ για ένα έγκλημα που σπάνια καταδιώκεται από τους εισαγγελείς- δημιουργεί βάσιμες ανησυχίες ότι η παραπομπή του Τραμπ έχει οδηγηθεί τουλάχιστον εν μέρει από τον κομματισμό.

Ωστόσο, οι ευκαιρίες για την πολιτικοποίηση της νομικής διαδικασίας στις ΗΠΑ παραμένουν πολύ στενότερες από όσο σε χώρες όπως η Νικαράγουα και η Ρωσία, όπου οι πολιτικοί αντίπαλοι μπορούν να κρατούνται αυθαίρετα για μήνες χωρίς την δέουσα διαδικασία. Υπάρχουν σαφή όρια στην δυνατότητα των αξιωματούχων των ΗΠΑ να στοχοποιούν πολιτικούς αντιπάλους. Ακόμη και αν η απαγγελία κατηγοριών κατά του Τραμπ από τον Μπραγκ είχε πολιτικά κίνητρα, ο εισαγγελέας έπρεπε να πείσει την πλειοψηφία των τυχαία επιλεγμένων μελών ενός σώματος ενόρκων ότι υπήρχαν αρκετά στοιχεία για να κατηγορηθεί ο Τραμπ για έγκλημα. Ο Τραμπ δεν μπορεί επίσης να κρατηθεί αυθαίρετα, και η καταδίκη του δεν είναι καθόλου εγγυημένη.

Αυτοί ακριβώς οι περιορισμοί είναι ο λόγος που οι προσπάθειες του ίδιου του Τραμπ να διώξει [ποινικά] τους αντιπάλους του δεν οδήγησαν ποτέ πουθενά. Ο Τραμπ απέτυχε στις προσπάθειές του να επιστρατεύσει νομικές υποθέσεις εναντίον του πρώην διευθυντή του FBI, James Comey, και της αντιπάλου του στις εκλογές του 2016, της πρώην υπουργού Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον. Ο ομοσπονδιακός εισαγγελέας, Τζέφρι Μπέρμαν, αντιστάθηκε επίσης με επιτυχία στις προσπάθειες του Υπουργείου Δικαιοσύνης του Τραμπ να τον πιέσει να ασκήσει δίωξη κατά του πρώην υπουργού Εξωτερικών, Τζον Κέρι. Το αμερικανικό δικαστικό σύστημα παραμένει εύρωστο, και η απειλή πολιτικής κατάχρησης είναι πολύ περιορισμένη για να δικαιολογεί την εγκατάλειψη των προσπαθειών για την απόδοση νομικής ευθύνης στον Τραμπ.

Οι επικριτές του κατηγορητηρίου έχουν επίσης υποστηρίξει [3] ότι αυτό θα εξαπολύσει ένα κύμα διώξεων κατά Δημοκρατικών από τους Ρεπουμπλικάνους. Αυτό παραβλέπει, ωστόσο, το γεγονός ότι οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν ήδη ένα ιστορικό πολιτικοποιημένων ποινικών διώξεων, που ξεκινά από τις εκτεταμένες και κομματικές έρευνες κατά του προέδρου, Μπιλ Κλίντον, και της οικογένειάς του την δεκαετία του 1990 και εκτείνεται στις πιο κραυγαλέες προσπάθειες του Τραμπ να στοχοποιήσει τους πολιτικούς του αντιπάλους. Δεν είναι σαφές ότι η δίωξη του Τραμπ θα κάνει τους Ρεπουμπλικάνους να έχουν περισσότερα κίνητρα από όσα ήδη έχουν για να πολιτικοποιήσουν το δικαστικό σύστημα.

Στην πραγματικότητα, ποινικές ενέργειες κατά νυν ή πρώην κορυφαίων εκλεγμένων αξιωματούχων έχουν λάβει χώρα σε πολλές δημοκρατίες χωρίς να υπονομευθούν τα πολιτικά τους συστήματα. Στις χώρες που έχουν ασκήσει αυτές τις διώξεις περιλαμβάνονται η Αργεντινή (πρόεδροι Carlos Menem και Cristina Kirchner), η Κροατία (πρωθυπουργός Ivo Sanader), ο Ισημερινός (πρόεδρος Jamil Mahuad), η Γαλλία (πρόεδροι Jacques Chirac και Nicolas Sarkozy), το Ισραήλ (πρωθυπουργός Ehud Olmert), Ιταλία (πρωθυπουργός Silvio Berlusconi), Πορτογαλία (πρωθυπουργός José Sócrates), Ρουμανία (πρωθυπουργός Adrian Nastase), Νότια Αφρική (πρόεδρος Jacob Zuma), Νότια Κορέα (πρόεδροι Roh Tae-woo και Park Geun-hye), και Ταϊβάν (πρόεδρος Chen Shui-bian). Αντί να απειλούν την δημοκρατία, πολλές από αυτές τις νομικές ενέργειες αναμφισβήτητα ενίσχυσαν τους δημοκρατικούς θεσμούς, αποδεικνύοντας ότι κανείς δεν είναι υπεράνω του νόμου.

ΤΑ ΕΥΦΛΕΚΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Ταυτόχρονα, η πόλωση της αμερικανικής πολιτικής καθιστά την δίωξη ενός πρώην ηγέτη δυνητικά πιο επικίνδυνη από όσο θα ήταν σε πολλές άλλες χώρες. Πρώτον, η δικαστική δράση με πολιτικά κίνητρα είναι πιο πιθανή σε πικρά, έντονα αμφισβητούμενα πολιτικά πλαίσια. Στην Βραζιλία, για παράδειγμα, ο Sergio Moro, ένας ομοσπονδιακός δικαστής, συνεργάστηκε άμεσα με τους εισαγγελείς για την απαγγελία κατηγοριών κατά του πρώην προέδρου, Luiz Inácio Lula da Silva, και στην συνέχεια υπηρέτησε ως Υπουργός Δικαιοσύνης υπό τον αντίπαλο του Lula, τον πρόεδρο, Jair Bolsonaro.

Η ακραία αντίδραση των υποστηρικτών των ηγετών που αντιμετωπίζουν διώξεις είναι επίσης πιο πιθανή σε ένα πολωμένο περιβάλλον. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η νομική δράση κατά του Τραμπ έχει ως στόχο έναν προεδρικό υποψήφιο του οποίου οι υποστηρικτές είναι καλά οπλισμένοι και βλέπουν εδώ και καιρό τις πολιτικές μάχες με υπαρξιακούς όρους. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα αντιμετωπίζει σήμερα μια απειλή για την εκλογική του βιωσιμότητα που προκαλείται από τη μείωση του αριθμού των λευκών Χριστιανών της υπαίθρου οι οποίοι αποτελούν την εκλογική βάση του κόμματος και καθορίζουν την ταυτότητά του. Το ποσοστό των λευκών Ευαγγελιστών έχει μειωθεί [4] από 23% του αμερικανικού πληθυσμού το 2006 σε 14% το 2020. Εν μέρει λόγω αυτών των τάσεων, οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν χάσει την λαϊκή ψήφο στις επτά από τις τελευταίες οκτώ προεδρικές αναμετρήσεις.

Ταυτόχρονα, η αυξανόμενη ποικιλομορφία των Ηνωμένων Πολιτειών έχει ριζοσπαστικοποιήσει ένα σημαντικό ποσοστό των Ρεπουμπλικάνων, οι οποίοι φοβούνται ότι οι λευκοί Αμερικανοί χάνουν την θέση τους στην κοινωνία από τους μη λευκούς. Ο Michael Anton, ένας συντηρητικός δοκιμιογράφος που αργότερα υπηρέτησε στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας υπό τον Τραμπ, αποκρυστάλλωσε αυτήν την προοπτική κατά την διάρκεια των εκλογών του 2016, όταν έκανε έναν παραλληλισμό [5] μεταξύ των υποστηρικτών του Τραμπ που προσπαθούν να ανακτήσουν το πολιτικό τους σύστημα και των επιβατών της καταδικασμένης πτήσης 93 της United Airlines, η οποία είχε καταληφθεί από τρομοκράτες στο πλαίσιο των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου. «Επιτεθείτε στο πιλοτήριο ή πεθαίνετε», έγραψε. «Μπορεί να πεθάνετε ούτως ή άλλως».

Για τον Anton και ένα μεγάλο μέρος των υποστηρικτών του Τραμπ, τα θεμέλια της αμερικανικής ζωής απειλούνται υπαρξιακά από την «αδιάκοπη εισαγωγή τριτοκοσμικών αλλοδαπών χωρίς παράδοση, προτίμηση, ή εμπειρία στην ελευθερία», η οποία θα καταστρέψει τον Δυτικό πολιτισμό και θα οδηγήσει στη «μόνιμη νίκη» μιας αριστεράς που σκοπεύει να συντρίψει την δεξιά. Σύμφωνα με αυτήν την άποψη, πολλοί Ρεπουμπλικάνοι -οι οποίοι έχουν περίπου διπλάσιες πιθανότητες από τους Δημοκρατικούς να κατέχουν όπλο- πιστεύουν ότι η βία ίσως να είναι απαραίτητη για να σταματήσει η παρακμή του παραδοσιακού αμερικανικού τρόπου ζωής.

Όπως σημείωσε η πολιτική επιστήμονας, Rachel Kleinfeld [6], η βίαιη ρητορική και οι ιδέες της λευκής υπεροχής, οι οποίες αποτελούσαν αντικείμενο περιθωριακών ομάδων, έχουν εισέλθει στο κυρίαρχο ρεύμα των Ρεπουμπλικανών. Το Fox News, για παράδειγμα, έχει φιλοξενήσει εκτεταμένες συζητήσεις σχετικά με την θεωρία της μεγάλης αντικατάστασης, η οποία υποστηρίζει ότι η αυξημένη ποικιλομορφία στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι προϊόν συνωμοσίας για την «αντικατάσταση» των γηγενών λευκών Αμερικανών με μετανάστες. Η ελίτ του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος έχει εμπλακεί συχνά σε βίαιη ρητορική -ορισμένοι συντηρητικοί ηγέτες πανηγύρισαν [7] ακόμη και την επίθεση στα τέλη του 2022 στον σύζυγο της προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων, Νάνσι Πελόζι. Σε μια σαφή προσπάθεια να συσπειρώσει την ακροδεξιά, ο Τραμπ έδωσε επίσης μια ομιλία στο Γουέικο, στο Τέξας, στην επέτειο της επίθεσης του FBI στο συγκρότημα μιας ένοπλης θρησκευτικής αίρεσης, μια επίθεση που τροφοδότησε την ανάπτυξη των δεξιών πολιτοφυλακών.

Δεδομένων αυτών των τάσεων, δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η πολιτική βία έχει αυξηθεί απότομα τα τελευταία χρόνια. Οι απειλές κατά μελών του Κογκρέσου, για παράδειγμα, έχουν δεκαπλασιαστεί τα τελευταία πέντε χρόνια. Οι τάσεις αυτές καθοδηγούνται κυρίως από ακροδεξιούς εξτρεμιστές. Σύμφωνα με στοιχεία που συγκέντρωσε το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών, το συντριπτικό ποσοστό των πρόσφατων πράξεων εγχώριας τρομοκρατίας -συμπεριλαμβανομένων των επιθέσεων σε τζαμιά, συναγωγές, και εκκλησίες μαύρων- έχει πραγματοποιηθεί [8] από ακροδεξιές ομάδες. Σχεδόν όλες οι δολοφονίες με πολιτικά κίνητρα την τελευταία δεκαετία έχουν επίσης διαπραχθεί από μέλη της ακροδεξιάς.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι ηγέτες των Ρεπουμπλικανών ήταν σχεδόν ομόφωνοι στο να παρουσιάσουν την κατηγορία του Τραμπ με ακραίους όρους. Ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, Kevin McCarthy, την περιέγραψε [9] ως «πρωτοφανή κατάχρηση εξουσίας» και δύο άλλοι εξέχοντες Ρεπουμπλικάνοι της Βουλής των Αντιπροσώπων την χαρακτήρισαν [10] «πολιτικό κυνήγι μαγισσών» και «ξεκάθαρη και θρασύτατη πολιτική δίωξη» [11]. Ο κύριος αντίπαλος του Τραμπ για το προεδρικό χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων την κατήγγειλε [12] ως «αντιαμερικανική», και ένας εξέχων συντηρητικός ειδήμων την παρομοίασε [13] με τις «εκκαθαρίσεις του Στάλιν». Άλλοι στο κόμμα συμμερίζονται αυτές τις απόψεις: η μεγάλη πλειοψηφία των Ρεπουμπλικανών ψηφοφόρων θεωρεί την παραπομπή ως πολιτικά υποκινούμενη.

Μέχρι στιγμής, ευτυχώς, δεν υπάρχουν πολλά σημάδια βίας ως απάντηση στο κατηγορητήριο. Αλλά δεδομένου του υψηλού βαθμού πόλωσης και βίαιης ρητορικής, δεν χρειάζεται πολλή φαντασία για να σκιαγραφήσει κανείς ένα σενάριο στο οποίο οι νομικές απειλές κατά του Τραμπ θα κάνουν τους υποστηρικτές του πρώην προέδρου να καταφύγουν στην βία. Οι κίνδυνοι αυτών των επιθέσεων ίσως κλιμακωθούν αν ο Τραμπ φαίνεται να αντιμετωπίζει επικείμενη καταδίκη και φυλάκιση. Οι ενέργειες μπορεί να περιλαμβάνουν επιθέσεις στα δικαστήρια, αυξημένη παρενόχληση, ή ακόμη και δολοφονία εισαγγελέων ή πολιτικών που υποστηρίζουν τη νομική δράση, ή επιθέσεις σε πιθανούς μάρτυρες που ετοιμάζονται να καταθέσουν εναντίον του Τραμπ.

ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΣΘΕΝΑΡΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΒΙΑΙΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ

Η απειλή της βίας [14] είναι πραγματική. Αλλά το ίδιο είναι και ο κίνδυνος να ενθαρρύνουμε τον εκβιασμό υποκύπτοντας στις απειλές βίας. Αν ο Τραμπ και οι υποστηρικτές του αντιληφθούν ότι μπορούν να αποφύγουν την νομική λογοδοσία απειλώντας με ταραχές, θα το κάνουν ξανά και ξανά.

Το φάντασμα της βίας του όχλου απειλεί εδώ και καιρό την δημοκρατία. Όπως έχει δείξει ο πολιτικός επιστήμονας, Rob Mickey, η πολιτική βία και η αναταραχή στον αμερικανικό Νότο στα τέλη του 19ου αιώνα έπεισαν την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να εγκαταλείψει την Ανασυγκρότηση και να επιτρέψει την εμφάνιση μονοκομματικής διακυβέρνησης που είχε τις ρίζες της στον διαχωρισμό. Πιο πρόσφατα, άτυπες ομάδες ένοπλων υποστηρικτών χρησιμοποιήθηκαν για την καταστολή των κινημάτων της αντιπολίτευσης σε όλο τον κόσμο -συμπεριλαμβανομένων των «εθνοτικών πολεμιστών» στην Κένυα, των οργανωμένων βετεράνων πολέμου στην Αρμενία και την Ζιμπάμπουε, των ανθρακωρύχων στην Ρουμανία, των chiméres στην Αϊτή, των «θεϊκών όχλων» στη Νικαράγουα, και των «συμμοριών που κλωτσάνε την πόρτα» στην Γουιάνα.

Αν και τα παραδείγματα πολιτικής βίας στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι τόσο ακραία όσο αυτές οι περιπτώσεις, ο βίαιος εκβιασμός έχει γίνει μια όλο και πιο συνηθισμένη τακτική των Ρεπουμπλικανών. Οι απειλές βίας μετέπεισαν δύο Ρεπουμπλικανικά μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων που υποστήριξαν την παραπομπή του Τραμπ, τον Άντονι Γκονζάλες και τον Άνταμ Κίνζιντζερ, από το να θέσουν υποψηφιότητα για επανεκλογή. Αφού ο Γκονζάλες αποσύρθηκε από την κούρσα του, ο Τραμπ εξέδωσε μια δήλωση που έλεγε: «1 κάτω, μένουν 9!». Όταν ο υπουργός Εξωτερικών της Τζόρτζια, Μπραντ Ράφενσπεργκερ, αντιστάθηκε στις προσπάθειες του Τραμπ να κατασκευάσει μια νίκη στην πολιτεία του, ο πρόεδρος τον χαρακτήρισε «εχθρό του λαού» -προκαλώντας επίθεση ένοπλων διαδηλωτών στο γραφείο του Ράφενσπεργκερ και ένα κύμα απειλών για την ζωή του που ανάγκασε την οικογένειά του να κρυφτεί.

Οι απειλές αυτές είναι ακόμη πιο έντονες για τους χαμηλόβαθμους γραφειοκράτες που έχουν λιγότερη ασφάλεια και λιγότερα οφέλη από την συμμετοχή τους στο δημοκρατικό σύστημα. Οι εργαζόμενοι στις εκλογές, για παράδειγμα, έχουν πληγεί σκληρά από την βία: σύμφωνα με μια έρευνα του Brennan Center, ένας στους έξι εργαζόμενους στις εκλογές [15] έχει υποστεί παρενόχληση ή ακόμη και απειλές θανάτου. Σχεδόν το ένα τρίτο των εκλογικών υπαλλήλων αναφέρει ότι γνωρίζει κάποιον που παραιτήθηκε ή ανέλαβε μειωμένο φόρτο εργασίας λόγω τέτοιων απειλών. Αυτές οι αποχωρήσεις δημιουργούν χώρο για την πλήρωση των κενών θέσεων από άκρως κομματικοποιημένους υπαλλήλους, απειλώντας ουσιαστικά την ακεραιότητα των εκλογών.

Στην πραγματικότητα, ο Τραμπ και οι υποστηρικτές του έχουν ρητά προσπαθήσει να χρησιμοποιήσουν την απειλή βίας για να αποτρέψουν την δίωξη. Ο Τραμπ προειδοποίησε [16] στα τέλη Μαρτίου ότι αν ασκηθούν διώξεις, «ο ενδεχόμενος θάνατος και ο χαλασμός ... θα μπορούσε να είναι καταστροφικά για την χώρα μας». Τα δεξιά μέσα ενημέρωσης απήχησαν αυτό το μήνυμα: ο παρουσιαστής του Fox News, Jesse Watters, προειδοποίησε [17] ότι «η χώρα δεν πρόκειται να το ανεχτεί αυτό ... οι άνθρωποι καλύτερα να είναι προσεκτικοί» και ο Tucker Carlson, ένας άλλος παρουσιαστής του Fox, δήλωσε [18] ότι τώρα «μάλλον δεν είναι η καλύτερη στιγμή για να παραδώσετε τα [ημιαυτόματα τυφέκια] AR-15 σας». Τοποθετημένες στο πλαίσιο της έντονης πόλωσης και της αυξανόμενης δεξιάς βίας, τέτοιες απειλές δημιουργούν έναν πραγματικό κίνδυνο ότι ο Τραμπ και οι υποστηρικτές του θα μπορέσουν να αποθαρρύνουν τους εισαγγελείς, τους δικαστές, ή τους ενόρκους από το να καταστήσουν τους αξιωματούχους υπόλογους για δημοκρατικές ή άλλες καταχρήσεις.

Το διακύβευμα της δίωξης από τον Μπραγκ, καθώς και των άλλων δυνητικών κατηγοριών που αντιμετωπίζει σήμερα ο Τραμπ, υπερβαίνει κατά πολύ το κατά πόσον θα λογοδοτήσει για συγκεκριμένα φερόμενα εγκλήματα. Παρόλο που το κράτος δικαίου είναι ζωτικής σημασίας για την δημοκρατική σταθερότητα, ένας ακόμη πλούσιος λευκός επιχειρηματίας που την γλιτώνει με ένα οικονομικό έγκλημα είναι απίθανο να διαλύσει την δημοκρατία. Αλλά αν ο Τραμπ και οι υποστηρικτές του αντιληφθούν ότι οι απειλές τους για βία είναι αποτελεσματικές, είναι πιθανό να εμπλακούν σε πιο βίαιη συμπεριφορά. Με αυτόν τον τρόπο, η αποτυχία δίωξης του Τραμπ θα δημιουργήσει έναν φαύλο κύκλο που κάνει τεράστια ζημιά στην δημοκρατική διαδικασία.

Η ποινική δίωξη του Τραμπ αποτελεί επομένως μια σημαντική δοκιμασία για την αμερικανική δημοκρατία. Αν και η απαγγελία κατηγοριών είναι σχεδόν σίγουρα δικαιολογημένη, η νομική δράση κατά ενός σημαντικού υποψηφίου για το αξίωμα σε ένα πλαίσιο αυξανόμενης πόλωσης και δεξιάς υποστήριξης της βίας δεν μπορεί να ληφθεί ελαφρά τη καρδία. Το να συναινέσει κανείς σε βίαιους εκβιασμούς από έναν πρώην πρόεδρο και τους υποστηρικτές του, ωστόσο, ουδόλως αποτελεί λύση. Ως αποτέλεσμα, δεν υπάρχει πραγματικά καμία βιώσιμη εναλλακτική λύση από το να θεωρηθεί ο Τραμπ υπεύθυνος για τις πράξεις του.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.amazon.com/Revolution-Dictatorship-Violent-Origins-Authorita...
[2] https://www.vox.com/politics/2023/4/1/23664751/trump-indictment-alvin-br...
[3] https://www.wsj.com/articles/pandoras-donald-trump-prosecution-e060ceee
[4] https://www.washingtonpost.com/politics/2021/07/08/rapid-decline-white-e...
[5] https://claremontreviewofbooks.com/digital/the-flight-93-election/
[6] https://www.journalofdemocracy.org/articles/the-rise-of-political-violen...
[7] https://newrepublic.com/article/168391/political-violence-is-republicans...
[8] https://www.washingtonpost.com/investigations/interactive/2021/domestic-...
[9] https://thehill.com/homenews/house/3926956-mccarthy-vows-to-hold-bragg-a...
[10] https://www.cnn.com/2023/03/30/politics/republican-reaction-trump-indict...
[11] https://mobile.twitter.com/RepGosar/status/1641561151329775617
[12] https://www.politico.com/news/2023/03/30/desantis-trump-indictment-00089865
[13] https://ca.finance.yahoo.com/news/fox-news-host-fantasizes-donald-072335...
[14] https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2021-01-07/securit...
[15] https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2021-04-07/protect...
[16] https://www.washingtonpost.com/politics/2023/03/24/trump-hush-money-deat...
[17] https://ca.sports.yahoo.com/news/fox-news-five-warns-country-155640257.h....
[18] https://twitter.com/AccountableGOP/status/1641609219940966400?s=20

Copyright © 2023 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/united-states/people-v-donald-trump

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition