Πώς η Κίνα θα μπορούσε να σώσει τον πόλεμο του Πούτιν στην Ουκρανία

Κατά την διάρκεια του περασμένου έτους, η Κίνα αξιοποίησε στο έπακρο τον πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, αναδεικνυόμενη σε έναν από τους λίγους ωφελημένους της σύγκρουσης. Έχει αυτοχαρακτηριστεί ως ένας λελογισμένος ειρηνοποιός, ενώ έχει αποκτήσει σημαντική επιρροή επί της Ρωσίας. Το Πεκίνο υπήρξε ο πιο εμφανής και συνεπής υποστηρικτής της Μόσχας στον πόλεμο, υποσχόμενο μια «χωρίς όρια» εταιρική σχέση με την Ρωσία λίγο πριν από την εισβολή του Φεβρουαρίου του 2022 και συμβάλλοντας στην στήριξη της ρωσικής οικονομίας εν καιρώ πολέμου. Η αυξανόμενη εξάρτηση της Μόσχας από την Κίνα ήταν επικερδής και χρήσιμη για το Πεκίνο -και αυτή η οικονομική εξάρτηση πιθανότατα θα συνεχιστεί και θα βαθύνει. Η ρητορική δέσμευση της Κίνας για «πολυπολικότητα» στην γεωπολιτική ενθάρρυνε πολλές χώρες του παγκόσμιου Νότου να παραμείνουν μακριά από τον πόλεμο, απρόθυμες να συστρατευθούν με τον αγώνα της Ουκρανίας. Αφού πανηγύρισε για τον ρόλο που έπαιξε στην συμφιλίωση του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας, η Κίνα προωθεί τώρα το «ειρηνευτικό της σχέδιο» για την Ουκρανία, μια εντελώς μη ρεαλιστική πρόταση που εξυπηρετεί σχεδόν αποκλειστικά τα συμφέροντα της Ρωσίας. (Αξίζει να σημειωθεί ότι το σχέδιο δεν περιλαμβάνει καμία απαίτηση για την απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων από την Ουκρανία). Όποιες και αν είναι οι ατέλειες αυτού του σχεδίου, εξακολουθεί να επιτρέπει στον Κινέζο ηγέτη, Σι Τζινπίνγκ, να παρουσιάζεται ως διπλωματικός μεσολαβητής και να τοποθετεί την Κίνα έτσι ώστε να διαδραματίσει ρόλο στην ενδεχόμενη ανοικοδόμηση της Ουκρανίας.

Ο Ρώσος υπουργός Άμυνας, Σεργκέι Σοϊγκού, και ο Κινέζος υπουργός Άμυνας, Λι Σανγκφού, στη Μόσχα, τον Απρίλιο του 2023. Russian Defence Ministry / Reuters
------------------------------------------------

Ωστόσο, παρά τα όσα έχει κερδίσει ως υποτιθέμενος παρατηρητής, η Κίνα ίσως να μην είναι διατεθειμένη να μείνει στο περιθώριο επ' αόριστον. Μια ηττημένη Ρωσία δεν είναι προς το συμφέρον της Κίνας. Το Κρεμλίνο είναι ο σημαντικότερος εταίρος του Πεκίνου στην αντίθεσή του στην υπό την ηγεσία των ΗΠΑ διεθνή τάξη. Παρά τις πολλές διαφορές τους, η Κίνα και η Ρωσία έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους για να προωθήσουν μια εναλλακτική τάξη με τους δικούς της κανόνες πολέμου και ειρήνης, τα δικά της οικονομικά κέντρα, και τους δικούς της πολυμερείς θεσμούς. «Έρχεται μια αλλαγή που δεν έχει συμβεί εδώ και 100 χρόνια», δήλωσε ο Σι τον Απρίλιο, στο τέλος μιας επίσκεψης στη Μόσχα. «Και οδηγούμε αυτήν την αλλαγή μαζί». Μια ρωσική ταπείνωση στην Ουκρανία θα υπονόμευε αυτό το αφήγημα, δίνοντας στις Ηνωμένες Πολιτείες μεγαλύτερο περιθώριο να επικεντρώσουν τις ενέργειες και τους πόρους τους στον ανταγωνισμό με την Κίνα.

Για να αποτρέψει αυτό το αποτέλεσμα, η Κίνα θα μπορούσε να επιλέξει να τείνει στην Ρωσία μια σανίδα σωτηρίας πέρα από την οικονομική και ηθική υποστήριξη [2] και να παράσχει στον εταίρο της θανατηφόρα στρατιωτική βοήθεια. Θα μπορούσε να το κάνει αυτό για να παρατείνει τον πόλεμο, να αποτρέψει μια ρωσική ήττα, ή να επιταχύνει κάποιου είδους ρωσική νίκη. Η κινεζική βοήθεια θα μπορούσε να είναι συγκεκαλυμμένη -σχεδιασμένη, δηλαδή, ώστε να μην ανακαλυφθεί από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Πράγματι, η παράδοση από την Κίνα στην Ρωσία αγαθών όπως τα λεγόμενα κυνηγετικά τυφέκια, τα οποία έχουν τόσο πολιτική όσο και στρατιωτική χρήση, αποτελεί ήδη αναμφισβήτητα μια τέτοια υποστήριξη. Ή η ανάμειξη του Πεκίνου θα μπορούσε να είναι φανερή. Η δημόσια ανακοίνωση των παραδόσεων όπλων θα σηματοδοτούσε μια επίσημη συμμαχία με την Ρωσία και η είσοδος της Κίνας στον πόλεμο θα άνοιγε ένα νέο κεφάλαιο στις διεθνείς υποθέσεις, μετατρέποντας την σύγκρουση στην Ουκρανία σε μια πραγματικά παγκόσμια σύγκρουση και εγκαινιάζοντας μια πολύ πιο εχθρική σχέση μεταξύ της Κίνας και της Δύσης.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες έχουν συνηθίσει να παρακολουθούν στενά την Κίνα, χαρακτήρισαν την παροχή θανατηφόρας βοήθειας στην Ρωσία ως κόκκινη γραμμή. Η Ουάσινγκτον έχει απειλήσει με σοβαρές επιπτώσεις (πιθανότατα με τη μορφή σημαντικών οικονομικών κυρώσεων) σε περίπτωση που το Πεκίνο υπερβεί αυτήν την γραμμή. Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι θα πρέπει να είναι σταθεροί και συνεπείς στο να προειδοποιούν τους Κινέζους ομολόγους τους ενάντια σε μια τέτοια επικίνδυνη πορεία δράσης. Αλλά θα πρέπει επίσης να αναγνωρίσουν ότι η Κίνα δεν θα δειλιάσει εύκολα με λόγια ή με την απειλή περαιτέρω αμερικανικών κυρώσεων.

Εκτός από την αντίδραση των ΗΠΑ, η Ευρώπη έχει σημαντικό ρόλο να διαδραματίσει στην αποτροπή μιας πιο συντονισμένης κινεζικής παρέμβασης στον πόλεμο. Παρά την οπτική της έμπλεης σεβασμού επίσκεψης του Γάλλου προέδρου, Εμμανουέλ Μακρόν, στο Πεκίνο τον Απρίλιο, η επιθυμία της Κίνας για πρόσβαση στην ευρωπαϊκή οικονομία παραμένει μια σημαντική πηγή μόχλευσης για τα κράτη της ΕΕ. Ακόμη και αν η Κίνα είναι πεπεισμένη ότι δεν μπορεί να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με τις εχθρικές Ηνωμένες Πολιτείες, γνωρίζει ότι έχει πολλά να χάσει στην Ευρώπη. Για να πετύχουν, οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να καταστήσουν σαφές στην Κίνα ότι οποιαδήποτε στρατιωτική υποστήριξη προς την Ρωσία θα επιφέρει αυστηρή και ενιαία απάντηση από την Ευρώπη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη θα πρέπει να υπενθυμίσουν στην Κίνα ότι η συμμετοχή της στον πόλεμο δεν θα μειώσει την Δυτική υποστήριξη προς την Ουκρανία. Κάθε άλλο, μια κινεζική εμπλοκή θα ωθήσει μόνο σε περαιτέρω βοήθεια από την Δύση, αυξάνοντας το κόστος και το διακύβευμα για όλους.

Ο ΚΙΝΕΖΙΚΟΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Η Κίνα έχει τρία ευρέα συμφέροντα όσον αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία. Το πρώτο είναι να αποτρέψει την πτώση του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν. Η Ρωσία με τον Πούτιν στο τιμόνι είναι ένα πολύτιμο πλεονέκτημα για την Κίνα. Δίνει νόημα στην αντιπαλότητα τύπου Ψυχρού Πολέμου της Κίνας με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Παρέχει φθηνή ενέργεια και σημαντικές αγορές για την Κίνα. Το Πεκίνο δεν θέλει να αντικατασταθεί ο Πούτιν από έναν λιγότερο φιλικό ηγέτη, ούτε θέλει να δει εσωτερική αστάθεια στην Ρωσία που θα προκληθεί από έναν χαμένο πόλεμο στην Ουκρανία. Το χειρότερο σενάριο, ο κατακερματισμός του ρωσικού κράτους, θα μπορούσε να φέρει χάος στα σύνορα της Κίνας, εμποδίζοντας την ικανότητα της Κίνας να εμπορεύεται με την Κεντρική Ασία, τον Νότιο Καύκασο, και την Ευρώπη. Αν και ο Πούτιν και ο Σι πιθανώς δεν συμφωνούν για το πώς θα πρέπει να τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, συμφωνούν ότι μια καθαρή ρωσική ήττα θα ήταν αφόρητη.

Η Κίνα κατανοεί επίσης ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει επιπτώσεις στην διεθνή τάξη. Αν ο πόλεμος ολοκληρωνόταν με Δυτικούς όρους με μια σαφή ουκρανική νίκη, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα όριζαν τον πόλεμο ως θρίαμβο για την διεθνή τάξη τους [3], τους κανόνες τους, την ισχύ τους, και την διπλωματική τους οξυδέρκεια. Αυτό θα επέφερε πλήγμα στις φιλοδοξίες της Κίνας για μια νέα παγκόσμια τάξη με κινεζικά (ή κινεζορωσικά) χαρακτηριστικά. Αλλά αν, αντίθετα, ο πόλεμος συνέχιζε και εξακολουθούσε να συμβάλλει στον πληθωρισμό και την επισιτιστική ανασφάλεια σε όλο τον κόσμο, η Κίνα θα μπορούσε να πλαισιώσει την σύγκρουση ως απόδειξη των αποτυχιών της υπό την ηγεσία των ΗΠΑ προϋπάρχουσας διεθνούς τάξης. Τριάντα χρόνια αμερικανικής ηγεμονίας μάς οδήγησαν σε αυτό το αδιέξοδο, θα μπορούσε να υποστηρίξει η Κίνα, ενώ παράλληλα θα εμφανιζόταν ως υπεύθυνος ενδιαφερόμενος στην δική της εναλλακτική διεθνή τάξη. Πιο πεζά, η Κίνα είναι ευτυχής για την συνέχιση του πολέμου στον βαθμό που κρατά την προσοχή και τους πόρους των ΗΠΑ καθηλωμένους στην Ευρώπη, μακριά από τον Ινδο-Ειρηνικό.

Το τρίτο συμφέρον της Κίνας, το οποίο μπορεί να μην είναι απολύτως συμβατό με το δεύτερο συμφέρον της, είναι να έχει ουσιαστικό μερίδιο στον απόηχο του πολέμου στην Ουκρανία. Το Πεκίνο είναι σε μεγάλο βαθμό ικανοποιημένο να αφήσει την Ρωσία, την Ουκρανία, και την Δύση να εξαντληθούν στις μάχες, αλλά θέλει να έχει λόγο στην ενδεχόμενη ειρηνευτική διαδικασία και στο μεταπολεμικό οικονομικό τοπίο της Ουκρανίας. Η Κίνα είχε μια αυξανόμενη οικονομική σχέση με την Ουκρανία πριν από τον πόλεμο και αναμφίβολα θα διαδραματίσει εκτεταμένο ρόλο στην μεταπολεμική ανασυγκρότηση της Ουκρανίας. Παρόλο που το Κίεβο επιμένει ότι οι υποστηρικτές του στον πόλεμο θα πρέπει να είναι οι κύριοι δικαιούχοι των ευκαιριών που θα προκύψουν με την αναζωογόνηση της χώρας, η Ουκρανία μπορεί τελικά να στραφεί στο Πεκίνο για να βοηθήσει να επωμιστεί τις τεράστιες ανάγκες της ανασυγκρότησης. Το ειρηνευτικό σχέδιο που πρότεινε πρόσφατα ο Σι στον Πούτιν στη Μόσχα, όσο μονόπλευρο κι αν είναι, είναι ένα σημάδι ότι η Κίνα επιθυμεί να είναι τόσο μεσολαβητής όσο και οικονομικός παίκτης στην Ουκρανία˙ θέλει να βρίσκεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ώστε όποτε τελειώσει ο πόλεμος, να μπορεί να δράσει με βάση τα οικονομικά της συμφέροντα. Η Κίνα θα κάνει ό,τι μπορεί για να κερδίσει την ειρήνη.

ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΟΥΤΙΝ

Το μέγεθος αυτών των συμφερόντων για τον πόλεμο διασφαλίζει ότι η Κίνα δεν θα επιτρέψει παθητικά να εξελιχθούν τα γεγονότα στην Ουκρανία με τον όποιο τρόπο θα εξελιχθούν. Για να το θέσουμε αρνητικά, η Κίνα θα καταβάλει σημαντικές προσπάθειες για να αποτρέψει την επιτυχία των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ουκρανία. Αν ο πόλεμος συνεχίσει να πηγαίνει άσχημα για την Ρωσία, η Κίνα θα στηρίζει τον Πούτιν. Θετικά, η Κίνα θα προσπαθήσει να εντάξει τον πόλεμο στο όραμά της [4] για την περιφερειακή και διεθνή τάξη. Θα επιδιώξει, αφενός, να επεκτείνει τους εμπορικούς δεσμούς με την Ουκρανία και τους γείτονες της Ουκρανίας και, αφετέρου, να διευρύνει το πεδίο δράσης που είναι διαθέσιμο σε δυνάμεις όπως η Ρωσία που έχουν αποτινάξει τους κανόνες οι οποίοι έχουν γραφτεί στην Ουάσινγκτον.

Η Κίνα θα μπορούσε να αγκυρωθεί στον πόλεμο παίρνοντας την ριψοκίνδυνη απόφαση να παράσχει στην Ρωσία θανατηφόρα στρατιωτική βοήθεια. Η υποστήριξη αυτή θα μπορούσε να παρασχεθεί κρυφά. Αν αυτή η βοήθεια δεν γινόταν αντιληπτή ή αν δεν εντοπιζόταν με αναμφισβήτητο τρόπο, η Κίνα θα μπορούσε ακόμη να φορά τον μανδύα του ειρηνοποιού στην Ουκρανία. Με τέτοια ενδυμασία, θα μπορούσε να προκαλέσει διχασμό ανάμεσα στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες -αν η Ουάσινγκτον καταδίκαζε το Πεκίνο για τον εξοπλισμό της ρωσικής πολεμικής προσπάθειας και λάμβανε τιμωρητικά μέτρα, αλλά η Ευρώπη αρνιόταν να ακολουθήσει το παράδειγμά της. Οι ευρωπαϊκές χώρες, φοβούμενες τα κινεζικά οικονομικά αντίποινα, θα μπορούσαν να καταλήξουν να αφήσουν την Ουάσινγκτον στα κρύα του λουτρού, διασπώντας την διατλαντική συμμαχία στην διαδικασία.

Οποιαδήποτε μυστική υποστήριξη και αν παρείχε η Κίνα στην Ρωσία -συμπεριλαμβανομένων των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, των βλημάτων πυροβολικού, και των πυρομαχικών- δεν θα έφερνε τη νίκη στην Ρωσία για τον απλούστατο λόγο ότι η Ρωσία δεν έχει καμία συνεκτική πορεία προς τη νίκη στην Ουκρανία. Η κινεζική βοήθεια δεν μπορεί να διορθώσει τις αποτυχίες της στρατιωτικής ηγεσίας της Ρωσίας, το χαμηλό ηθικό [5] μεταξύ των Ρώσων στρατιωτών, και την εξαθλιωμένη στρατηγική σκέψη του Κρεμλίνου. Ωστόσο, η υλική βοήθεια από την Κίνα θα μπορούσε να κάνει πολλά για να παρατείνει τον πόλεμο, να δώσει στην Ρωσία τακτικά πλεονεκτήματα στο έδαφος, και να πείσει μια νευρική ρωσική ελίτ ότι η Ρωσία μπορεί να συνεχίσει να πολεμά. Η κινεζική βοήθεια θα αύξανε την προθυμία της Ρωσίας να διεξάγει έναν μακροχρόνιο πόλεμο [6], προστατεύοντας τον Πούτιν από τις πολιτικές ευαλωτότητες που δημιούργησε η καταστροφική εισβολή του.

Ας υποθέσουμε ότι η Κίνα προχώρησε ένα βήμα παραπέρα και μπήκε φανερά στον πόλεμο στο πλευρό της Ρωσίας, χωρίς να κάνει καμία προσπάθεια να αποκρύψει τις παραδόσεις όπλων της στην Ρωσία. Μια τέτοια δραστική κίνηση θα αντιπροσώπευε μια Κίνα που θα έριχνε το γάντι στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, παραμερίζοντας ως ασήμαντες οποιεσδήποτε Δυτικές απειλές οικονομικής τιμωρίας. Η κινεζική συμμετοχή στον πόλεμο θα αύξανε αφάνταστα το διακύβευμα για τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη. Μια ρωσική νίκη ή μερική νίκη με γνωστή κινεζική υποστήριξη θα καθιστούσε την Κίνα παίκτη στο ευρύτερο τοπίο της ευρωπαϊκής ασφάλειας. Η ένωση της Κίνας με την Ρωσία θα απαιτούσε μεγαλύτερες στρατιωτικές δεσμεύσεις στην Ουκρανία από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις ευρωπαϊκές χώρες που ήδη δυσκολεύονται με τις απαιτήσεις της διατήρησης της ουκρανικής πολεμικής προσπάθειας.

Η ανοιχτή υποστήριξη προς την Ρωσία θα ήταν αντίθετη με τις δημόσιες δηλώσεις που έκαναν οι Κινέζοι ηγέτες από τότε που ο Πούτιν ξεκίνησε την εισβολή του, αλλά θα μπορούσε να υπάρχει μια στρατηγική λογική σε μια τέτοια τολμηρή κίνηση. Η είσοδος της Κίνας στον πόλεμο θα είχε το μεγαλύτερο νόημα ως προκαταρκτικός αντιπερισπασμός πριν από μια προγραμματισμένη εισβολή στην Ταϊβάν μήνες ή χρόνια αργότερα. Οι πόροι που αναγκάζονται να δαπανήσουν οι Δυτικές δυνάμεις στην Ουκρανία είναι πόροι που δεν μπορούν να κατευθύνουν αμέσως στην άμυνα της Ταϊβάν [7]. Η κινεζική συμμετοχή στην ρωσική πολεμική προσπάθεια θα αποσπούσε την προσοχή από την Ταϊβάν και από τον Ινδο-Ειρηνικό. Σε αυτό το σενάριο, οι διαμορφώσεις στο πεδίο της μάχης στην Ουκρανία μπορεί να μην έχουν τόσο μεγάλη σημασία για το Πεκίνο. Η Κίνα θα ήλπιζε απλώς ότι η εμπλοκή της θα επέβαλε κόστος στην Δύση. Δεν θα χρειαζόταν να στείλει ούτε έναν στρατιώτη στην Ουκρανία για να το κάνει αυτό. (Η Δύση έχει ήδη αποδείξει ότι μπορεί να επηρεάσει την πορεία του πολέμου χωρίς να χρειαστεί να εμπλέξει τους ένστολους στρατιώτες της). Η ανακοίνωση από το Πεκίνο της άμεσης και μακροπρόθεσμης στρατιωτικής υποστήριξης προς την Ρωσία θα ήταν από μόνη της μετασχηματιστική.

Αλλά θα μπορούσε επίσης να είναι καταστροφική για την Κίνα. Η Ρωσία θα μπορούσε να χάσει τον πόλεμο. Μέχρι στιγμής η στρατιωτική της εκστρατεία πηγαίνει από αποτυχία σε αποτυχία, και σε κάθε στροφή η Ουκρανία έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες [8]. Με τα κινεζικά αποτυπώματα παντού στον πόλεμο, μια ήττα της Ρωσίας θα έχει αντανάκλαση στον υποστηρικτή της. Πράγματι, αυτή η ανησυχία φαίνεται να έχει παρακινήσει την Κίνα να παραμείνει στο περιθώριο, καθώς οι αξιωματούχοι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ανοησία και η ανικανότητα του Πούτιν μπορεί να μην αξίζει κάτι περισσότερο από συμβολική και περιστασιακή υποστήριξη. Ο πρεσβευτής της Κίνας στην ΕΕ, Fu Cong, εξήγησε πρόσφατα ότι η «χωρίς όρια» φιλία της Κίνας με την Ρωσία δεν ήταν «παρά ρητορική».

Η Κίνα θα μπορούσε επίσης να χάσει αυτό που κέρδισε από τον πόλεμο, μια προνομιακή παγκόσμια θέση. Δίνοντας στην Ρωσία την στρατιωτική της υποστήριξη, η Κίνα θα ενταχθεί στις τάξεις κρατών-παριών όπως το Ιράν και η Βόρεια Κορέα. Θα επιδείνωνε την ήδη εχθρική σχέση της με την Δύση, για την οποία θα πλήρωνε σημαντικό οικονομικό τίμημα. Και η Κίνα θα ήταν λιγότερο σε θέση να παρουσιάσει τον εαυτό της ως μια καλοήθη διεθνή παρουσία σε έναν κόσμο που κινείται εκτός ελέγχου. Η βοήθεια της Κίνας όχι μόνο θα σηματοδοτούσε την σιωπηρή έγκριση των πολλών επιθέσεων της Ρωσίας κατά αμάχων, αλλά θα επέτρεπε επίσης τέτοια εγκλήματα πολέμου. Βοηθώντας να διεξαχθεί πόλεμος εναντίον μιας χώρας που δεν έχει κάνει τίποτα για να προκαλέσει την Κίνα και με την οποία η Κίνα είχε κάποτε αξιοπρεπείς σχέσεις, ο Σι θα δημιουργούσε ένα άσχημο προηγούμενο και θα ενέπνεε φόβο σε χώρες που βρίσκονται πιο μακριά από την Ουκρανία. Επιδιώκοντας να υπονομεύσει την Δύση, θα έκανε πολύ πιο δύσκολη την οικοδόμηση μιας διεθνούς τάξης υπό κινεζική ηγεσία.

ΤΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Όποιοι κι αν είναι οι κίνδυνοι από την ένταξη της Κίνας στον πόλεμο, ο Σι δεν θα πεισθεί για κάτι που δεν πιστεύει ήδη για την Ρωσία και την Ουκρανία. Η ρητορική της Δύσης δεν θα εκτρέψει την Κίνα από τα τρία βασικά της συμφέροντα στον πόλεμο και ο Σι γνωρίζει πολύ καλά ότι θα αντιμετωπίσει κυρώσεις σε περίπτωση που ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές της Δύσης με το να παράσχει θανατηφόρα βοήθεια στην Ρωσία. Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι πρέπει ακόμη να προωθήσουν αυτό το μήνυμα παράλληλα, τονίζοντας ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη θα σφυρηλατήσουν μια συνολική Δυτική απάντηση σε οποιαδήποτε κινεζική είσοδο στον πόλεμο. Μαζί με τους ομοϊδεάτες εταίρους στον Ινδο-Ειρηνικό, θα παρουσιάσουν ένα ενιαίο μέτωπο.

Οι Ευρωπαίοι, ειδικότερα, πρέπει να γνωστοποιήσουν στην Κίνα ότι η απόρριψη οποιασδήποτε κινεζικής παράδοσης θανατηφόρων όπλων στην Ρωσία είναι μια θεμελιώδης ευρωπαϊκή θέση και όχι απλώς η ρητορική κυβερνήσεων που παίρνουν το παράδειγμα από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Θα πρέπει να δηλωθεί επανειλημμένα ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι υπαρξιακός για τους Ευρωπαίους και η παρεμπόδιση της κινεζικής επέμβασης αποτελεί θεμελιώδες ευρωπαϊκό συμφέρον. Μπαίνοντας στην σύγκρουση, η Κίνα θα χάσει την Ευρώπη. Από την πλευρά τους, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι πρέπει να καταστήσουν σαφείς στο Πεκίνο την υπομονή και την ατσάλινη αποφασιστικότητα των Ηνωμένων Πολιτειών στην υποστήριξη της ουκρανικής πολεμικής προσπάθειας. Η επίδειξη αυτού του σθένους και της δέσμευσης για την υπόθεση της Ουκρανίας θα πρέπει να βοηθήσει το Πεκίνο να δει πιο καθαρά τους κινδύνους της διεύρυνσης του πολέμου.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.amazon.com/Germanys-Role-European-Russia-Policy/dp/3030682250
[2] https://www.foreignaffairs.com/united-states/whats-really-going-between-...
[3] https://www.foreignaffairs.com/ukraine/ukraine-war-democracy-nihilism-ti...
[4] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2022-05-16/what-china-lear...
[5] https://www.foreignaffairs.com/articles/russian-federation/2022-05-18/ru...
[6] https://www.foreignaffairs.com/united-states/russia-wants-long-war
[7] https://www.foreignaffairs.com/united-states/deter-china-taiwan
[8] https://www.foreignaffairs.com/ukraine/war-security-assistance-lessons

Copyright © 2023 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/china/how-china-could-save-putins-war-ukr...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition