Ivan Krastev
Ο λαϊκισμός της Ανατολικής Ευρώπης είναι ένα πρόσφατο φαινόμενο, αλλά έχει βαθιές ρίζες στην πολιτική της περιοχής και είναι απίθανο να εξαφανιστεί σύντομα. Πράγματι, η αντιφιλελεύθερη δημοκρατία έχει γίνει η νέα μορφή αυταρχισμού. Οι νέοι λαϊκιστές αδιαφορούν για τους φιλελεύθερους «ελέγχους και ισορροπίες» και δεν βλέπουν την ανάγκη για συνταγματικούς περιορισμούς στην ισχύ της πλειοψηφίας, περιορισμοί που αποτελούν κεντρικό τμήμα του δικαίου της ΕΕ.
Η προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσία δεν σήμανε πολλές συνέπειες για την Ρωσία, ενώ η κατά λάθος επίθεση σε πολιτικό αεροσκάφος από τις ημι-αναρχικές επαναστατικές δυνάμεις που ελέγχονται χαλαρά από την Μόσχα, μπορεί να επαναπροσδιορίσει την θέση τής χώρας στην παγκόσμια τάξη. Ιδού το γιατί.
Θα είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί ο Πούτιν, επειδή αρνήθηκε να παίξει με τους δυτικούς κανόνες. Δεν φαίνεται να φοβάται την πολιτική απομόνωση: την προκαλεί. Φαίνεται ότι δεν ανησυχεί για το κλείσιμο των συνόρων: ελπίζει γι’ αυτό. Η εξωτερική του πολιτική ισοδυναμεί με μια βαθιά απόρριψη της Ευρώπης και μια προσπάθεια να χαράξει μια σαφή διαχωριστική γραμμή μεταξύ του ευρωπαϊκού κόσμου και εκείνου της Ρωσίας.
Σε μια προσπάθεια να εδραιώσει την εξουσία του και να αυξήσει την υποστήριξη της κοινή γνώμης, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έχει ξεκινήσει μια μεγάλη εκστρατεία κατά της διαφθοράς. Παρά τις προθέσεις του, ωστόσο, η πολιτική αυτή θα μπορούσε να αποδειχθεί το τέλος του Πούτιν.
Η Ε.Ε. παρακολούθησε εκ του σύνεγγυς τις πρόσφατες εκλογές στη Βουλγαρία για να δει σημάδια σχετικά με το πώς οι ευρωπαϊκές ιδέες προχωρούν στην φτωχότερη γωνιά της. Το πιο σημαντικό – δηλαδή, ο κεντρώος δημοκρατικός φιλελευθερισμός - είναι άθικτο. Τα υπόλοιπα, σε μικρότερο βαθμό.