Joseph M. Parent
Ο αυτο-λεγόμενος ως δάσκαλος των διαπραγματεύσεων, Ντόναλντ Τραμπ, έχει καταλήξει με άδεια χέρια ξανά και ξανά: Όχι μόνο δεν έχει καταφέρει να σταματήσει τους «αέναους πολέμους» των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά οι διπλωματικές του προσπάθειες στο Ιράν και την Βόρεια Κορέα έχουν αναμφίβολα κάνει πιο πιθανό έναν ακόμη πόλεμο.
Ο πόλεμος της κυβέρνησης Ομπάμα εναντίον τής ISIS είναι απόλυτα συνεπής με τις προηγούμενες προσπάθειές της να περιορίσει την αμερικανική παρουσία σε εμπλοκές εξωτερικής πολιτικής. Πράγματι, η στρατηγική τής Ουάσιγκτον είναι βγαλμένη κατ’ ευθείαν από το εγχειρίδιο περικοπών.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά μια εξωτερική πολιτική εκτεινόμενη σε ολόκληρο τον κόσμο. Η περιστολή – οι περικοπές των στρατιωτικών δαπανών, ο επαναπροσδιορισμός των προτεραιοτήτων της εξωτερικής πολιτικής και η μετατόπιση μεγαλύτερου αμυντικού βάρους στους συμμάχους - είναι η μόνη λογική πορεία. Ευτυχώς, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα και αστάθεια στο εξωτερικό. Η ιστορία δείχνει ότι οι παύσεις για να επαναφορτιστούν οι εθνικές μπαταρίες μπορεί να ανανεώσουν τη νομιμοποίηση μιας δεσπόζουσας διεθνούς δύναμης.