
Julianne Smith
Τα πρόσφατα γεγονότα έδειξαν ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι όλο και πιο ανήσυχοι για την σχέση της Ευρώπης με την Κίνα, μια σχέση που μέχρι πρόσφατα αμφότερες οι πλευρές εκλάμβαναν ως εξαιρετικά επωφελή. Ανησυχούν για την πολιτική επιρροή που έχει αποκτήσει η Κίνα, ιδίως στα μικρότερα μέλη της ΕΕ, καθώς και για την αυξανόμενη οικονομική επιρροή της και την τεχνολογική ικανότητά της. Ξεκινούν, διστακτικά, να αντιδρούν.
Φανταστείτε, οι Ηνωμένες Πολιτείες να είχαν έναν πρόεδρο που θα ήταν αφοσιωμένος στην συμμαχία, ο οποίος θα αναγνώριζε πολλές φορές ότι το ΝΑΤΟ έχει μεταμορφωθεί υπό το πρίσμα νέων προκλήσεων και που θα καταλάβαινε την δυναμική του. Ποια θα ήταν η εικόνα της συνόδου κορυφής του 2018 σε αυτό το σενάριο;
Το Πεντάγωνο και το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας έχουν ξεχωριστούς ρόλους για την ανάπτυξη στρατιωτικών επιλογών, αλλά κανένα δεν παίζει τον ρόλο του ακριβώς όπως θα επιθυμούσε το άλλο. Αμφότερα είναι γνωστά για το ότι ξεπερνούν τα όρια της αντίστοιχης εξουσίας τους, ότι υιοθετούν μια άχρηστη και εριστική στάση του τύπου «εμείς γνωρίζουμε καλύτερα», και μιλούν με άλλη γλώσσα το ένα από το άλλο.