
Michael J. Koplow
Ο Ερντογάν θα απεικονίσει οποιονδήποτε δεν υποστηρίζει το νέο προεδρικό σύστημα που έχει ψηφιστεί από τον τουρκικό λαό, ως εχθρό της Τουρκίας που εξυπηρετεί προδοτικά αφεντικά. Η μικρή διαφορά του δημοψηφίσματος θα επιβάλλει μια ανανεωμένη πρωτοβουλία για να εξαλειφθούν οι εχθροί, πραγματικοί ή φανταστικοί
Από τώρα και στο εξής, ο Ερντογάν θα είναι όχι μόνο ο πρόεδρος ο οποίος νίκησε με επιτυχία μια προσπάθεια να τον ανατρέψουν -θα είναι επίσης εκείνος που είχε δίκιο όλον αυτόν τον καιρό. Είναι αδιάφορο το αν οι προηγούμενες εκκαθαρίσεις του στρατού και ο εν εξελίξει πόλεμός του ενάντια στους ανούσιους αντιπάλους του γκιουλενιστές έκαναν αυτοεκπληρούμενη την προφητεία του.
Η εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας είναι ένα καλό πράγμα, αλλά είναι απίθανο ότι η προσέγγιση θα λειτουργήσει με τον τρόπο που αμφότερες οι πλευρές σκοπεύουν, και μπορεί να μην περάσει πολύς καιρός πριν αρχίσουμε να συζητάμε και πάλι για το πώς θα γίνει το Ισραήλ και η Τουρκία να τα βρουν μεταξύ τους.
Η ζημιά που θα προκαλέσει ένας άλλος πόλεμος στην Γάζα κάνει να αξίζει ο κόπος να γίνει ό, τι είναι δυνατόν για να κρατηθεί εν ισχύ η τρέχουσα εκεχειρία. Οτιδήποτε κάνει το Ισραήλ για να αποφύγει ένα ξέσπασμα των εχθροπραξιών θα ενδυναμώσει κατά κάποιο τρόπο την Χαμάς, αλλά η εναλλακτική λύση είναι πολύ χειρότερη.
Ενώ η Τουρκία διατυμπανίζει την πρόθεσή της να καταπολεμήσει τις τρομοκρατικές ομάδες οποιεσδήποτε κι αν είναι αυτές, χρησιμοποιεί τον πόλεμο ως προκάλυμμα για να πραγματοποιήσει μια παράλληλη πολιτική μάχη που θα αναμορφώσει την τουρκική πολιτική και θα αποκαταστήσει την πολιτική κυριαρχία του ίδιου του AKP.
Οι πανηγυρισμοί για την «ήττα» του ΑΚΡ απειλούν να επισκιάσουν το γεγονός ότι το AKP, αν και αποδυναμωμένο, αποτελεί ακόμα το κυβερνών κόμμα της Τουρκίας.
Όσοι ελπίζουν ότι σε περίπτωση εκλογής του ο Herzog θα επιφέρει μια βαρυσήμαντη αλλαγή στην εξωτερική πολιτική του Ισραήλ θα απογοητευτούν. Ανεξάρτητα από το ποιος θα ανακηρυχτεί νικητής μετά τις εκλογές και τις αναπόφευκτες εβδομάδες διαπραγματεύσεων και παζαρέματος που θα οδηγήσουν στον σχηματισμό συνασπισμού, η εξωτερική πολιτική του Ισραήλ σε ό, τι έχει να κάνει με τα μεγάλα ζητήματα θα χαρακτηριστεί από συνέπεια κι όχι από μετασχηματισμό.
Η επίσημη άποψη της Άγκυρας μπορεί να είναι ηλιόλουστη, αλλά τα σύννεφα που συγκεντρώνονται στα σύνορα προμηνύουν έναν εγχώριο τυφώνα.
Οι στρατηγοί της Αιγύπτου υπόσχονται τη δημοκρατία αφότου αντιμετωπίσουν την ισλαμική απειλή - και το κοσμικό στρατόπεδο τούς επευφημεί. Όμως, όπως δείχνει η εμπειρία της Τυνησίας πριν από 25 χρόνια, είναι δύσκολο να βάλει κανείς το αυταρχικό τζίνι πίσω στο μπουκάλι, από τη στιγμή που το έχει απελευθερώσει. Με άλλα λόγια, θα έρθει και η σειρά των φιλελεύθερων.
Το Ισραήλ ζήτησε συγγνώμη, η Τουρκία την αποδέχθηκε και οι δύο χώρες επέλυσαν την τριετή διαμάχη τους – και τούτο γιατί οι ηγέτες της Τουρκίας συνειδητοποίησαν ότι είχαν να ωφεληθούν περισσότερο από την συνεργασία με το Ισραήλ, παρά από την εκμετάλλευση της διαμάχης για λόγους εγχώριων πολιτικών σκοπιμοτήτων.
Από τότε που ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ανέλαβε την εξουσία, ο κόσμος παρακολουθεί στενά για να δει αν η Τουρκία θα γίνει πιο δημοκρατική ή περισσότερο αυταρχική. Ωστόσο, η Τουρκία κάνει και τα δύο συγχρόνως και η ασυμφωνία απειλεί την διεθνή θέση της.