
Paul Hockenos
Δεδομένου ότι πρόκειται για ένα ουσιαστικά προκαθορισμένο συμπέρασμα ότι η Angela Merkel και οι Χριστιανοδημοκράτες της (CDU) θα πετύχουν μια τέταρτη θητεία, υπάρχουν πολλές εικασίες σχετικά με τις ενδιαφέρουσες επιλογές συνασπισμού που θα μπορούσαν να αποτελέσουν την επόμενη κυβέρνηση, μια διαδικασία που θα εξαρτηθεί, σε μεγάλο βαθμό, από το πώς τα μικρότερα κόμματα πορεύονται προς τις εκλογές.
Εκτός από να ανταγωνίζονται ο ένας με τον άλλον και από την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς, η Μέρκελ και ο Schulz θα πρέπει να πείσουν τους Γερμανούς ότι η ΕΕ έχει ένα βιώσιμο μέλλον. Αν οι Γερμανοί το εγκαταλείψουν αυτό, το πεπρωμένο της Ευρώπης είναι ανοιχτό προς πάσα κατεύθυνση.
Πριν από την αιματοχυσία στο Παρίσι, η Pegida, που αντιτίθενται στον «εξισλαμισμό τής Χριστιανικής Ευρώπης» και την «ξένη διείσδυση» στην Γερμανία, και οι παραλλαγές της σε ολόκληρη την χώρα, παρέπαιαν. Όχι πια.
Για χρόνια, η Γερμανία ήταν η μόνη μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα χωρίς ένα σημαντικό δεξιό, αντιευρωπαϊκό κόμμα. Αυτές οι μέρες έχουν πλέον τελειώσει, χάρη σε μια νέα ομάδα υψηλού μορφωτικού επιπέδου, επιτυχημένων επαγγελματικά λαϊκιστών.
Η πολιτική κληρονομιά τής Άνγκελα Μέρκελ θα εξαρτηθεί από την ολοκλήρωση της Energiewende (ενεργειακής επανάστασης), της εξαιρετικά φιλόδοξης μετάβασης της Γερμανίας στην καθαρή ενέργεια. Αλλά, η Γερμανίδα καγκελάριος φαίνεται ότι έχει ήδη έχει χάσει τον ενθουσιασμό της.