Rajan Menon

Εκείνοι που ζητούν την αποστολή θανατηφόρων όπλων στην Ουκρανία ισχυρίζονται ότι τα αμερικανικά όπλα θα ενισχύσουν το Κίεβο και θα αναγκάσουν τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν να διαπραγματευτεί μια δίκαιη πολιτική διευθέτηση που θα τελειώσει τον πόλεμο στην περιοχή Ντόνμπας της Ουκρανίας. Κάνουν λάθος.

Η διαμάχη κακοφορμίζει, η κατάπαυση του πυρός παραμένει εύθραυστη, και η δυνατότητα για άλλη μια έξαρση της βίας παραμένει αμείωτη. Το status quo ταιριάζει πολιτικά στην Αρμενία, αλλά είναι επικίνδυνο. Το Αζερμπαϊτζάν το βρίσκει ανυπόφορο. Η πρόσφατη βία ισοδυναμεί με ένα σήμα από το Μπακού, ότι θέλει να ενισχύσει την θέση του επιτόπου για να αποκτήσει επιρροή στις διαπραγματεύσεις.

Είτε μας αρέσει είτε όχι, η άρχουσα ελίτ της Ρωσίας θεωρεί την Ουκρανία μέρος της νόμιμης, ιστορικής σφαίρας επιρροής της χώρας τους. Η ίδια λογική μπορεί να εφαρμοστεί στην Συρία. Η Ρωσία χρησιμοποίησε στρατιωτική δύναμη στην Συρία επειδή πίστευε ότι υπήρχαν σημαντικά συμφέροντα που διακυβεύονται.

Όπως το περιμένουν σχεδόν όλοι, από τις βουλευτικές εκλογές της 28ης Οκτωβρίου στην Ουκρανία νικητής θα αναδειχθεί το κυβερνών Κόμμα των Περιφερειών. Το ουσιαστικό αποτέλεσμα, όμως, θα είναι μια περαιτέρω διάβρωση της δημοκρατίας, μεγαλύτερη αστάθεια και μετατόπιση του Κιέβου προς τη Μόσχα.