Οι γυναίκες της πλατείας Ταχρίρ έχουν κι άλλη μεγάλη μάχη μπροστά τους
Vickie LangohrΗ προηγούμενη εβδομάδα ήταν πολύ σημαντική για τον αγώνα υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών στην Αίγυπτο. Ως απάντηση στις αυξημένες διαμαρτυρίες στην πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου, η αστυνομία και οι δυνάμεις ασφαλείας κτύπησαν και ξεγύμνωσαν αρκετές διαδηλώτριες. Ένα στιγμιότυπο που καταγράφηκε από έναν φωτογράφο εξαπλώθηκε σε όλη τη χώρα και φαινομενικά εξίσου γρήγορα σε όλο τον κόσμο: Μια γυναίκα, με τη μαύρη κελεμπία να έχει τραβηχτεί απότομα από πάνω της εκθέτοντας τον γυμνό κορμό της και το μπλε σουτιέν της, σύρθηκε από κρανοφόρους που ανήκουν στις δυνάμεις ασφαλείας στο πεζοδρόμιο. Ένας από αυτούς στάθηκε πάνω της, κλωτσώντας με το πόδι του το γυμνό στομάχι της. Ημέρες αργότερα, περίπου 10.000 γυναίκες συγκεντρώθηκαν σε ένα μαζικό συλλαλητήριο στο κέντρο του Καΐρου διαδηλώνοντας ότι «οι κόρες της Αιγύπτου αποτελούν μια κόκκινη γραμμή» που δεν μπορεί να ξεπεραστεί.
Αλλά η κακοποίηση των γυναικών διαδηλωτών στην πλατεία Ταχρίρ είναι απλώς η τελευταία από μια σειρά προκλήσεων για τα δικαιώματα των γυναικών μετά την ανατροπή του Χόσνι Μουμπάρακ. Λίγο μετά την πτώση του καθεστώτος του, πολλές πλευρές της αιγυπτιακής κοινωνίας άρχισαν να αγωνίζονται για να ανακληθούν πολλά από τα δικαιώματα των γυναικών έχουν κερδήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Και, η επιτυχία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και των Σαλαφιστών στους δύο πρώτους γύρους των εκλογών δείχνει ότι το νέο κοινοβούλιο μπορεί στην πραγματικότητα να προωθήσει πολιτικές περιορισμού για τις γυναίκες. Η επανάσταση μπορεί να έχει έρθει στην Αίγυπτο αλλά για τις γυναίκες αυτό μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε άλλο εκτός από την πρόοδο.
Φοβούμενες την κατάργηση ορισμένων δικαιωμάτων των γυναικών, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να εξετάσουν το ενδεχόμενο να υποστηρίξουν την προσπάθεια του αιγυπτιακού στρατού να διατηρήσει τον έλεγχο της χώρας με την ελπίδα ότι οι στρατηγοί θα προστατεύσουν τη θέση των γυναικών. Αλλά με δεδομένο το αποτρόπαιο ιστορικό του στρατού σχετικά με τα δικαιώματα των γυναικών – όπως η μεταχείριση των διαδηλωτριών καθιστά σαφές – η Ουάσιγκτον πρέπει να αποφύγει αυτό τον πειρασμό με κάθε κόστος.
Οι γυναίκες άρχισαν να διαμαρτύρονται για την έλλειψη εκπροσώπησης σε πολιτικές θέσεις λίγες μέρες μετά την πτώση του Μουμπάρακ, όταν η SCAF (η Ανώτατη Επιτροπή των Ενόπλων Δυνάμεων της Αιγύπτου) διόρισε μια εξολοκλήρου απαρτιζόμενη από άνδρες επιτροπή για να γράψει τις συνταγματικές αρχές για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος τον Μάρτιο. Τα πράγματα χειροτέρεψαν μετά από αυτό. Στις 9 Μαρτίου, οι στρατιώτες υπέβαλλαν τουλάχιστον 20 διαδηλώτριες σε ηλεκτροσόκ και ξυλοδαρμό και προέβησαν στους λεγόμενους «ελέγχους παρθενίας» σε επτά από αυτές. Ένας Αιγύπτιος αξιωματικός δικαιολόγησε την κακοποίηση αυτή με τον ισχυρισμό ότι «τα κορίτσια που κρατούνταν δεν ήταν όπως το δικό μου ή η κόρη σας. Αυτά ήταν τα κορίτσια που είχαν στρατοπεδεύσει σε τέντες με άνδρες διαδηλωτές στην πλατεία Ταχρίρ». Οι έλεγχοι παρθενίας ήταν απαραίτητοι, όπως είπε, γιατί «δεν θέλαμε να μπορούν να πουν ότι είχαν υποστεί σεξουαλικές επιθέσεις ή βιάστηκαν, γι 'αυτό θέλαμε να αποδείξουμε ότι δεν ήταν παρθένες εξαρχής. Καμιά από αυτές δεν ήταν (παρθένα)».
Παρά την ευθύνη τους για τη βία κατά των γυναικών, στρατιωτικοί αξιωματούχοι επικαλούνται τακτικά την ανησυχία τους για την ασφάλεια των γυναικών ακτιβιστριών ως λόγο για την εξαίρεσή τους από την κυβέρνηση και την διατήρηση του νόμου έκτακτης ανάγκης. Αφότου ο Υπουργός Τοπικής Ανάπτυξης είπε ότι θα εξετάσει το ενδεχόμενο διορισμού γυναικών ως επικεφαλής μερικών από τις 26 επαρχίες της Αιγύπτου για πρώτη φορά στην αιγυπτιακή ιστορία, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι οι γυναίκες, τελικά, δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν αυτές τις θέσεις, επειδή η έλλειψη ασφάλειας καθιστά πολύ επικίνδυνο για αυτές να βγουν στους δρόμους για να αφουγκραστούν τα προβλήματα των πολιτών. Στις αρχές Οκτωβρίου, ο επικεφαλής της SCAF, Hussein Tantawi, υποστήριξε ότι ο νόμος έκτακτης ανάγκης, η κατάργηση του οποίου αποτέλεσε βασική απαίτηση της επανάστασης, έπρεπε να διατηρηθεί λόγω της τρέχουσας έκνομης κατάστασης, λέγοντας ότι «κανείς δεν θα πίστευε ότι ένας άνθρωπος πρέπει να δει τη γυναίκα του απάγεται μπροστά του και να βιάζεται». Ο στρατός έχει επίσης δρομολογήσει μια επίθεση κατά των κοινωνικών οργανώσεων και των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μεταξύ των οποίων και μιας που έχει συλλέξει τις καταθέσεις των θυμάτων των ελέγχων παρθενίας, κατηγορώντας τις για παράνομη είσπραξη ξένης βοήθειας και «διακεκριμένη προδοσία».
Links:
[1] https://foreignaffairs.gr/print/68598?page=2