Β. Αμερική

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη μοιράζονται σε μεγάλο βαθμό τις ίδιες ανησυχίες για την Κίνα, και κάθε πλευρά χρειάζεται όλο και περισσότερο την άλλη για να επιδιώξει μια αποτελεσματική πολιτική. Επιπλέον, οι Ευρωπαίοι ηγέτες κατανοούν ότι η μετατόπιση της πολιτικής των ΗΠΑ για την Κίνα είναι διακομματικής φύσης, και αναμένουν ότι θα συνεχιστεί, και έτσι θέτουν τις βάσεις για βαθύτερη συνεργασία στην συνέχεια.

Ως τμήμα μιας επανεφεύρεσης της αμερικανικής διπλωματίας μετά τον Trump, το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ πρέπει να δώσει νέα έμφαση στην διπλωματική τέχνη, να ανακαλύψει εκ νέου την διπλωματική ιστορία, να οξύνει τις διαπραγματευτικές δεξιότητες, και να κάνει τα διδάγματα των διαπραγματεύσεων (τόσο των επιτυχημένων όσο και των ανεπιτυχών) προσβάσιμα στους λειτουργούς των διεθνών υποθέσεων.

Η αποδυνάμωση του διεθνούς συστήματος από την διοίκηση Trump είναι ίσως η μεγαλύτερη μακροσκοπική απειλή που αντιμετωπίζει ο κόσμος. Ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ μπορεί να αντιστρέψει αυτήν την επιβλαβή στρατηγική, αλλά είναι αδύνατο να πούμε πόσο μόνιμη θα είναι η ζημιά, και εάν ένας διεθνιστής πρόεδρος θα είναι σε θέση να βάλει γρήγορα και αποτελεσματικά το πλοίο στην σωστή πορεία.

Σήμερα μιλάμε για την διεύρυνση του ΝΑΤΟ σχεδόν αποκλειστικά στο πλαίσιο των εντάσεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας. Αλλά αυτή η ιστορία δεν πρέπει να σκιάζει εκείνη που ανήκει στους Κεντρο-ευρωπαίους και τους Ανατολικο-ευρωπαίους, των οποίων οι εκκλήσεις τους να εισχωρήσουν στο ΝΑΤΟ είχαν πολλά να κάνουν με την ένταξη των χωρών τους στην συμμαχία το 1999.