
- previous-disabled
- Page 1of 82
- next
Ο Κάρτερ προσπάθησε σκληρά να αποτρέψει την επανάσταση και μετά να την διαλύσει. Αλλά οι Ιρανοί δεν άκουσαν πραγματικά ποτέ την Ουάσιγκτον. Το μάθημα για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ είναι σαφές: οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να δημιουργήσουν την δική τους πραγματικότητα στο Ιράν.
Η εποχή Μπάιντεν μπορεί να είναι μια εποχή πολυμερούς δέσμευσης και σταθεροποίησης των συγκρούσεων, στην οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες θα υποστηρίζουν τις χώρες της Μέσης Ανατολής να κάνουν τα σταδιακά βήματα για την αντιμετώπιση περιφερειακών συγκρούσεων.
Παρόλο που η διανομή εμβολίων και η οικονομική τόνωση προσφέρουν στις προηγμένες οικονομίες μια πορεία προς την ανάκαμψη, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για τις φτωχότερες χώρες, όπου ζουν πληθυσμοί που βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο και όπου υπάρχει η πιθανότητα σύγκρουσης και πολέμου.
Το πρώτο βήμα της κυβέρνησης Μπάιντεν θα έπρεπε να είναι να επιδιώξει να επανορθώσει, αντί να προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί, την επικίνδυνη κληρονομιά του Τραμπ της μέγιστης αποτυχίας.
Ο Τραμπ με το να διατηρεί τους αμερικανικούς στόχους περιορισμένους, ανταποκρινόμενος σε επικείμενες περιφερειακές απειλές, αλλά κατά τα άλλα δουλεύοντας κυρίως μέσω συνεργατών επί του πεδίου, απέφυγε τις παγίδες που αντιμετώπισαν οι προκάτοχοί του, ενώ προωθούσε τα αμερικανικά συμφέροντα.
Μια στενή και προπαντός βιώσιμη και μακρόχρονη συνεργασία μεταξύ Ελλάδος και Ισραήλ που μπορεί να καταλήξει σε συμμαχία, απαιτεί την ικανοποίηση αμφοτέρων των μερών. Στις διεθνείς σχέσεις επικρατεί η αρχή της αμοιβαιότητας. Αυτού του είδους η προσέγγιση πρέπει να γίνει δίχως επιφυλάξεις και με μόνο γνώμονα τα κοινά εθνικά συμφέροντα.
Για το Ιράν, το 2020 άρχισε με την δολοφονία του Κασέμ Σουλεϊμανί, επικεφαλής της στρατιωτικής παρουσίας της χώρας του στην Συρία -και τελειώνει με την δολοφονία του Μοχσέν Φαχριζαντέ, ιθύνοντα νου του αμφιλεγόμενου ιρανικού πυρηνικού προγράμματος. Τα δύο αυτά γεγονότα, σε συνάρτηση με τα αλλεπάλληλα πλήγματα που δέχθηκε σε στρατιωτικό και οικονομικό επίπεδο καθ’ όλη την διάρκεια της διακυβέρνησης Τραμπ, δεν κατάφεραν να αποσταθεροποιήσουν το ισλαμικό καθεστώς της Τεχεράνης. Δεν είναι καθόλου σίγουρο εάν τελικά το Ιράν κατατάσσεται στην πλευρά των «χαμένων» της φετινής χρονιάς –ένα γεγονός που ο νέος Αμερικανός πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, θα κληθεί σύντομα να αξιολογήσει ώστε να λάβει αποφάσεις.
Ο Μπάιντεν μπορεί να εύχεται να δελεάσει την Τεχεράνη να απομακρυνθεί από το Πεκίνο και τη Μόσχα, αλλά θα έχει λίγα να προσφέρει σε μια χώρα που ούτε επιδιώκει ούτε επιθυμεί συμμαχία με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μια λύση για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ θα απαιτούσε από την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η επίλυση της σύγκρουσής τους είναι περισσότερο προς το κοινό συμφέρον τους από το να επιμένουν με την στρατιωτική βία ή με το να επιτρέψουν σε άλλους να την επιλύσουν. Η τρέχουσα πικρία και η αιματοχυσία δείχνουν δυστυχώς ότι μια τέτοια απόφαση δεν είναι κοντά.
Μια κοινή ιδεολογία και, ιδιαίτερα, μια κοινή θρησκεία είναι κρίσιμη για την διατήρηση συμμαχιών όταν οι καιροί είναι δύσκολοι. Χωρίς αυτήν, οι συμμαχίες είναι πιο πιθανό να υποχωρήσουν κάτω από το βάρος της στρατιωτικής πίεσης.
- previous-disabled
- Page 1of 82
- next