
Ο απερχόμενος πρόεδρος της Βραζιλίας, Ζαΐρ Μπολσονάρο, αφήνει μια κληρονομιά περιβαλλοντικής καταστροφής: η αποψίλωση των δασών στον Αμαζόνιο αυξήθηκε κατά περισσότερο από 50% κατά την διάρκεια της τετραετούς θητείας του.
Ο Πούτιν είναι απίθανο να εκπληρώσει τους χειρότερους φόβους της Δύσης. Ορισμένοι ηγέτες όταν χάνουν πολέμους αναλαμβάνουν δραματικές ενέργειες για να αποτρέψουν την ήττα. Συχνά, όμως, έχουν αποφασίσει ενάντια στις πιο δραστικές επιλογές, είτε για πολιτικούς είτε για στρατηγικούς λόγους.
Η ενεργειακή μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα στις πράσινες μορφές ενέργειας θα επαναδιευθετήσει πολλά στοιχεία της διεθνούς πολιτικής που έχουν διαμορφώσει το παγκόσμιο σύστημα, επηρεάζοντας σημαντικά τις πηγές εθνικής ισχύος, την διαδικασία της παγκοσμιοποίησης, τις σχέσεις μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, και την συνεχιζόμενη οικονομική σύγκλιση μεταξύ των αναπτυγμένων και των αναπτυσσόμενων χωρών. Η διαδικασία αντί να ενθαρρύνει την αβρότητα και την συνεργασία, πιθανώς θα παραγάγει νέες μορφές ανταγωνισμού και αντιπαράθεσης.
Πολλοί ακτιβιστές και ορισμένες κυβερνήσεις έχουν αρχίσει να υιοθετούν μια νέα θεωρία κλιματικής συνεργασίας που αποφεύγει την αναζήτηση συναίνεσης μεταξύ όλων των εθνών -σχεδόν πάντα μια συνταγή για τον ελάχιστο και βραδύτερο κοινό παρονομαστή. H νέα προσέγγιση εστιάζει, ανά τομέα, στις τεχνολογίες, τις επιχειρήσεις και τις πολιτικές που είναι απαραίτητες για την δημιουργία μιας καθαρότερης οικονομίας.
Η άνοδος του δολαρίου εντείνει τα βασανιστικά προβλήματα της βιωσιμότητας του χρέους για πολλές χώρες με χαμηλό και μεσαίο εισόδημα. Μεγάλο μέρος του εταιρικού χρέους τέτοιων χωρών που βρίσκεται στα χέρια ξένων επενδυτών εκφράζεται σε δολάρια. Αυτό το χρέος γίνεται πιο ακριβό στην εξυπηρέτηση και την αποπληρωμή του όταν το δολάριο είναι ισχυρό.
Εάν αφεθεί ανεξέλεγκτο, το Πεκίνο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τις πωλήσεις αμυντικού εξοπλισμού για να οικοδομήσει ισχυρότερες σχέσεις με τις κυβερνώσες ελίτ και να εξασφαλίσει ξένες βάσεις, περιορίζοντας δυνητικά την ικανότητα του στρατού των ΗΠΑ να ελίσσεται σε όλο τον κόσμο.
Τόσο η Ρωσία όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ξεκινήσει αυτοκαταστροφικούς πολέμους: η Ρωσία στην Ουκρανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. Όσο για την Κίνα, η εμμονή της με την κατάκτηση της Ταϊβάν θα μπορούσε να οδηγήσει σε αυτοκαταστροφή. Και οι τρεις μεγάλες δυνάμεις τα τελευταία χρόνια και δεκαετίες έχουν επιδείξει σαφώς περιπτώσεις ασυνήθιστα κακής κρίσης όσον αφορά την μακροπρόθεσμη επιβίωσή τους.
Οι αυταρχικοί ηγέτες και οι ανελεύθεροι δημοκράτες έχουν απαντήσει στην απειλή της πολιτικής κινητοποίησης των γυναικών με το να αντιστρέφουν την πρόοδο στην ισότητα των φύλων και στα δικαιώματα των γυναικών.
Η διάβρωση του εκπαιδευτικού πλεονεκτήματος των Ηνωμένων Πολιτειών θα αποδυναμώσει τελικά την παγκόσμια εμβέλεια της χώρας. Με λιγότερο εργατικό δυναμικό με υψηλή μόρφωση από αυτό που θα μπορούσαν ή θα έπρεπε να έχουν, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα διαθέτουν λιγότερο οικονομικό, πολιτικό, και στρατιωτικό βάρος για να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους και να διατηρήσουν την οικονομική αρχιτεκτονική και την αρχιτεκτονική ασφάλειας που έχει καθορίσει την μεταπολεμική τάξη.
Σε έναν κόσμο που στερείται όλο και περισσότερο τους συμφωνημένους κανόνες, είναι αξιοσημείωτο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία και η Κίνα εκφράζουν όλες τον σεβασμό τους στον ΟΗΕ και ισχυρίζονται ότι θέλουν να δουν το σύστημα του ΟΗΕ να θριαμβεύει. Αυτό από μόνο του αντιπροσωπεύει μια ουσιαστική ευκαιρία για την υπέρβαση του ανταγωνισμού και την διατήρηση της συνεργασίας.