
Μπορούν τα εμβόλια mRNA να συνεχίσουν να κάνουν θαύματα σε πείσμα ενός μεταλλαγμένου ιού; Η απάντηση εξαρτάται από το εάν οι κυβερνήσεις, οι κατασκευαστές, και οι επιστήμονες βελτιώσουν τις προηγούμενες προσπάθειές τους.
Ο καταιγισμός νέων πρωτοβουλιών που παρουσιάστηκαν στην COP26 ισοδυναμεί με οριακή μόνο πρόοδο: υπάρχει ακόμη ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ της τρέχουσας σειράς υποσχέσεων και του στόχου που τέθηκε στο Παρίσι για περιορισμό της θέρμανσης στον 1,5 βαθμό Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα.
Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες των διαπραγματεύσεων για το κλίμα, οι πλούσιες χώρες έχουν συχνά αναγνωρίσει τον ρόλο τους στην συμβολή στην υπερθέρμανση του πλανήτη καθώς και το κλιματικό χρέος που οφείλουν σε φτωχότερες χώρες. Αλλά οι πλούσιες χώρες συνήθως αποτυγχάνουν να ανταποκριθούν στις ευθύνες τους.
Μέχρι στιγμής, τα μαθηματικά δεν βγαίνουν. Ακόμα κι αν όλες οι χώρες τηρούσαν τις δεσμεύσεις που είχαν αναλάβει από τα μέσα Σεπτεμβρίου, οι εκπομπές θα εξακολουθούσαν να αυξάνονται κατά 16% και να θέτουν τον πλανήτη σε αυτό που ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, αποκάλεσε «καταστροφικό μονοπάτι».
Ο κόσμος έχει σημειώσει μικρή πρόοδο στην επιβράδυνση της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Ακόμα και με όλες τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, ο ρυθμός της παγκόσμιας απο-ανθρακοποίησης είναι αμετάβλητος. Εάν ελπίζουμε να επιτύχουμε τους κλιματικούς μας στόχους, πρέπει να επιβάλουμε μια ταχεία και απότομη πτώση των εκπομπών.
Η ζημιά της πανδημίας περιεπλάκη από τη μοναδικά ακατάλληλη επικοινωνία. Ακόμη και όταν οι αξιωματούχοι έπαιρναν σωστές αποφάσεις, συχνά υπέσκαπταν τον εαυτό τους με το να αποτυγχάνουν να εξηγήσουν με σαφήνεια τις επιλογές τους. Η έλλειψη συνοχής τους όχι μόνο μείωσε την αποτελεσματικότητα των πολιτικών τους, αλλά διέβρωσε την εμπιστοσύνη και την αυτοπεποίθηση του κοινού.
Όταν οι εταιρείες αποκομίζουν τα κέρδη τους σε βάρος των απλών πολιτών και χρησιμοποιούν τα χρήματά τους για να διασφαλίσουν ότι δεν θα πληρώνουν το δίκαιο μερίδιο των φόρων τους, αυτό αυξάνει την οργή του κοινού και απειλεί την σταθερότητα των οικονομικών και πολιτικών συστημάτων.
Παρόλο που το ξέσπασμα της COVID-19 ήταν καταστροφικό, οι μελλοντικές πανδημίες που θα ενισχύονται από την ταχεία αποψίλωση των δασών και την κλιματική αλλαγή, μπορεί να είναι ακόμη χειρότερες. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να αρχίσει να προετοιμάζεται για την επόμενη πανδημία τώρα.
Η κατανάλωση ενέργειας και οι εκπομπές είναι τόσο χαμηλές στην υποσαχάρια Αφρική που ακόμη και ο τριπλασιασμός της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας μέσω φυσικού αερίου θα προσέθετε μόλις 0,6 % στις παγκόσμιες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.
Ελλείψει οριστικής απάντησης, η φημολογία και οι κατηγορίες για την προέλευση του νέου κορωνοϊού εμποδίζουν την διεθνή συνεργασία για τον τερματισμό αυτής της πανδημίας και παρακωλύουν τις απαραίτητες επενδύσεις που θα χρειαστούν για την πρόληψη, τον εντοπισμό, και την καταπολέμηση της επόμενης πανδημίας.