Είναι καλή η ανάπτυξη;

Αν «Τα όρια της ανάπτυξης» πλανήθηκαν για μερικές από τις ποσοτικές προβλέψεις, τότε ίσως, όπως το έθεσαν οι Harte και Harte, η «ποιοτική γνώση τους εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα». Ο Randers αναφέρει την υπερθέρμανση του πλανήτη ως τον νέο λόγο για τον οποίο το βιβλίο είχε δίκιο. Συζητώντας τις προβλέψεις του για τις υψηλές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, ο Randers, γράφει, «Το μέλλον είναι δυσάρεστα παρόμοιο με το “σενάριο της επίμονη ρύπανσης” από Τα Όρια της Ανάπτυξης».

Αλλά η σύγκριση είναι αβάσιμη και οδηγεί σε κακή κρίση. Στην αρχική διαμόρφωση στα Όρια της Ανάπτυξης, η ρύπανση οδηγεί σε πολιτισμική παρακμή και θάνατο. Αν και πολλοί περιβαλλοντολόγοι συζητούν την υπερθέρμανση του πλανήτη με παρόμοιους κατακλυσμικούς όρους, τα σενάρια της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή προβλέπουν αντίθετα μια σταδιακά επιδεινούμενη επιβράδυνση της ανάπτυξης. Τυπικές αναλύσεις δείχνουν μια μείωση από μηδέν έως 5% του παγκόσμιου ΑΕΠ μέχρι το 2100, σε έναν κόσμο όπου ο μέσος άνθρωπος στον αναπτυσσόμενο κόσμο θα είναι 23 φορές πιο πλούσιος από όσο είναι σήμερα.

Επιπλέον, παρόλο που οι απαντήσεις στο δοκίμιό μου επικαλούνται την υπερθέρμανση του πλανήτη ως ένα νέο σύνθημα για περιβαλλοντικό ακτιβισμό, αποτυγχάνουν να προτείνουν συγκεκριμένες δράσεις για να την αποτρέψουν. Οι Harte και Harte ισχυρίζονται ότι «η επιστημονική κοινότητα ξέρει πώς να κάνει την μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές καθαρής ενέργειας». Σίγουρα, ανεπτυγμένες χώρες έχουν την τεχνογνωσία να υιοθετήσουν την καθαρή ενέργεια, αλλά δεν το έχουν πράξει διότι θα εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα ακριβή. Οι πολιτικές που αποσκοπούν στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής έχουν αποτύχει τις τελευταίες δύο δεκαετίες, επειδή ένα μεγάλο μέρος του περιβαλλοντικού κινήματος, υιοθετώντας ένθερμα την κινδυνολογία των «Ορίων της Ανάπτυξης» και έχοντας την αυτοπεποίθηση της αίσθησης καθήκοντος, αρνήθηκε να σταθμίσει το κόστος και τα οφέλη και απαίτησε οι χώρες να εγκαταλείψουν αμέσως όλες τις ρυπογόνες πηγές ενέργειας.

Πολλοί οικονομολόγοι, συμπεριλαμβανομένων των 27 οικονομολόγων που συμμετείχαν στην διάσκεψη για την Κλιματική Συναίνεση της Κοπεγχάγης το 2009, έχουν επισημάνει πιο έξυπνους τρόπους προόδου. Ο καλύτερος τρόπος για την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη θα είναι να γίνουν σημαντικές επενδύσεις στην πράσινη ενεργειακή Έρευνα και Ανάπτυξη, προκειμένου να βρεθεί ένας τρόπος για την παραγωγή καθαρής ενέργειας με χαμηλότερο κόστος από όσο επιβάλλουν τα ορυκτά καύσιμα. Ως ένας από τους κορυφαίους υποστηρικτές αυτής της προσέγγισης, δεν μπορώ να καταλάβω πως οι Harte και Harte μπόρεσαν να ισχυριστούν ότι δεν υποστηρίζω την καινοτομία της καθαρής ενέργειας.

Δυστυχώς, ο κόσμος θα πιεστεί να εστιάσει σε πιο έξυπνες περιβαλλοντικές πολιτικές μέχρι να διαγραφεί η φοβερή καταστροφολογία του The Limits to Growth. Και μέχρι το περιβαλλοντικό κίνημα να μπορέσει να ξεπεράσει τον φόβο του για την οικονομική ανάπτυξη, θα ξεχνά επίσης πολύ εύκολα τα δεινά των δισεκατομμυρίων φτωχών ανθρώπων που χρειάζονται, πάνω απ ' όλα, περισσότερη και ταχύτερη ανάπτυξη.

ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ:

[1] http://www.foreignaffairs.gr/articles/69001/bjorn-lomborg/pos-i-anaptyks...
Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/137844/frances-beinecke-dennis-me...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/#!/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr