Ο κίνδυνος εκτουρκισμού της Κύπρου

Στην παρούσα συγκυρία η ελεύθερη Κύπρος είναι εθνοτικώς ομοιογενής, ευημερούσα, χωρίς στρατηγικές μειονότητες εξωτερικών δρώντων και διαθέτει το πλέον αποδοτικό σε οικονομικό επίπεδο τμήμα της ΑΟΖ. Μετά την θεσμική επανένωση και την κατοχύρωση ενός διευρυνομένου τουρκογενούς πληθυσμού ο τουρκικός παράγοντας θα αποκτήσει πρόσβαση στα ενεργειακά αποθέματα της κυπριακής ΑΟΖ. Ο αναπροσανατολισμός της Κυπριακής Δημοκρατίας προς την Τουρκία θα συνοδευτεί με την διάρρηξη του άξονα Ελλάς-Κύπρος-Ισραήλ. Η Ελλάς θα μείνει μόνη της στο γεωπολιτικό σύστημα της Ανατολικής Μεσογείου, περικυκλωμένη από εχθρικά ή ουδέτερα κράτη και έχοντας περιοριστεί στον χώρο του Αιγαίου, χωρίς την δυνατότητα προβολής ισχύος πέραν του ορίου Καστελλόριζου-Κρήτης. Ο ελληνικός παράγοντας δεν θα δύναται να προβάλει ισχύ στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως εμμέσως κάνει μέσω της, ελεγχομένης από το ελληνικό στοιχείο, Κύπρου. Η πολιτική της εξάπλωσης στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία εγκαινιάσθηκε με την διπλωματική και οικονομική προσέγγιση Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου θα αντιστραφεί και η σχετική ισχύς του ελληνικού παράγοντα σε σχέση με το Ισραήλ και τις αραβικές χώρες θα μειωθεί. Αντίστοιχη υποβάθμιση της στρατηγικής αξίας της Ελλάδος θα καταγραφεί σε σχέση με τα συμφέροντα των δύο μειζόνων υπερσυστημικών δρώντων, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσικής Ομοσπονδίας, με τον τουρκικό παράγοντα να υποκαθιστά πλήρως τον ελληνικό.

Η Κύπρος ενδιαφέρει την Ελλάδα ως δεύτερο ελληνικό κράτος, όχι ως κράτος θεωρητικώς. Κατά συνέπεια, θεμελιώδης παράμετρος μιας συγκροτημένης εξωτερικής πολιτικής είναι η διατήρηση του ελληνικού χαρακτήρα της Κυπριακής Δημοκρατίας σε βάθος χρόνου. Η εμπλοκή σε ένα διεθνοτικό συνομοσπονδιακό κρατικό σχηματισμό θα συμβάλει στη μεταβολή των εθνοτικών αναλογιών στο σύνολο της Κύπρου με αρνητικές συνέπειες, όπως καταδείχθηκε ανωτέρω.

Μεταξύ των στρατηγικών προτεραιοτήτων του ελληνικού παράγοντα στην Κύπρο πρέπει να είναι η ποσοτική ενίσχυση του ελληνικού πληθυσμού στο ελεύθερο τμήμα. Στην Κύπρο διαβιούν ήδη περίπου 30.000 Ελλαδίτες σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία διεξήχθη το 2011 [19]. Ελλάδα και Κύπρος είναι δυνατόν να ασκήσουν πολιτική έμμεσου πληθυσμιακού εποικισμού με Ελλαδίτες στην Κύπρο, ώστε να διατηρούνται οι γενικές δημογραφικές ισορροπίες. Η πολιτική αυτή μπορεί να εδράζεται στην αρχή της πολιτισμικής συνάφειας, βάσει της οποίας προτιμώνται μετανάστες από χώρες με συγγενικό πολιτισμικό πλαίσιο [20].

Ενδεχόμενη μεταβολή των δημογραφικών δεδομένων σε μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο επίπεδο λόγω της υπέρτερης γονιμότητας του τουρκογενούς πληθυσμού και εξαιτίας της μεταναστευτικής εισροής θα σηματοδοτήσει την μετατροπή της Κύπρου σε μη ελληνικό κράτος και θα αλλάξει την αντίληψη για μια γεωγραφική περιοχή, στην οποία ο Ελληνισμός έχει παρουσία χιλιετιών.