Φίλοι με οφέλη

Τέλος, οι SDF αντανακλούν τις αξίες των ΗΠΑ με ορισμένους σημαντικούς τρόπους -εάν όχι με όλους. Έχουν αναφερθεί πολλά σχετικά με το «ριζοσπαστικό πείραμα των Κούρδων για τα δικαιώματα των γυναικών» [19], το οποίο συνίσταται σε γυναικείες μονάδες [20] που διαδραματίζουν «κεντρικό ρόλο στην δρομολόγηση μαχητών του ISIS έξω από συριακά οχυρά», και οι SDF χρησιμοποίησαν τις νεοσύστατες γραφειοκρατίες τους για την προώθηση της ισότητας των φύλων [20] στα εδάφη που ελέγχουν. Πολλοί Αμερικανοί δείχνουν επίσης συμπάθεια στο μακράς απογοήτευσης σχέδιο αυτοδιάθεσης των Κούρδων [21].

ΦΙΛΟΙ ΣΕ ΧΑΜΗΛΕΣ ΘΕΣΕΙΣ

Παρά τις πραγματικές αυτές επιτυχίες, η συνεργασία μεταξύ των ΗΠΑ και των SDF καταδεικνύει επίσης τους κινδύνους του «με, μαζί, μέσω» ως κατευθυντήρια αρχή της πολιτικής εθνικής ασφάλειας.

Ο πρώτος και σοβαρότερος από αυτούς τους κινδύνους είναι το απλό γεγονός ότι οι προτεραιότητες της Ουάσινγκτον δεν είναι πάντα ευθυγραμμισμένες με τις προτεραιότητες των τοπικών εταίρων της. Τα τελευταία δύο χρόνια, για παράδειγμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι SDF μοιράστηκαν το ενδιαφέρον για να οδηγήσουν το ISIS έξω από την ανατολική Συρία. Όμως, νωρίτερα φέτος, μετά την εισβολή της Τουρκίας στο κουρδικής κατοχής καντόνι Afrin στην βόρεια Συρία, οι προτεραιότητες των SDF άλλαξαν. Χιλιάδες από τους πιο ικανούς μαχητές τους εγκατέλειψαν [10] την εκστρατεία εναντίον του ISIS για να πολεμήσουν τους Τούρκους στο Αφρίν, σταματώντας την πρόοδό της.

Ο ξαφνικός αντίκτυπος της εισβολής της Τουρκίας στο Αφρίν δείχνει ένα βαθύτερο δίλημμα σχετικά με την υιοθέτηση από την Ουάσινγκτον της προσέγγισης «by-with-through»: Το γεγονός ότι χρησιμοποιεί στρατιωτικά κριτήρια για να επιλέξει έναν εταίρο για μια σχέση που συχνά εξελίσσεται σε πολιτική. Αν, όπως έγραψε περίφημα ο Clausewitz, ο «πόλεμος δεν είναι παρά η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα», το μοντέλο «με, μαζί, μέσω» ανατρέπει αυτό το ρητό, υποτάσσοντας την πολιτική στις επιλογές των ΗΠΑ στο πεδίο της μάχης.

Αυτό το δίλημμα είναι ακόμη πιο έντονο, διότι στην Συρία, όπως και σε πολλές συμμαχίες τύπου «με, μαζί, μέσω», οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι εταίροι τους δεν είναι οι μόνοι σημαντικοί παίκτες [22]. Με το να συμμαχήσει με τις SDF προκειμένου να προωθήσει τον στόχο της νίκης επί του ISIS, η Ουάσιγκτον έθεσε σε κίνδυνο ορισμένες από τις άλλες σχέσεις της. Η σύμπραξη με τις SDF έχει περιπλέξει ιδιαιτέρως την σχέση των ΗΠΑ με την Τουρκία, μια σύμμαχο στο ΝΑΤΟ, για την οποία οι SDF είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (PKK), μια τρομοκρατική ομάδα που διεξήγαγε βίαιη, διάρκειας δεκαετιών εξέγερση στο τουρκικό έδαφος. Ως αποτέλεσμα της υποστήριξης της Ουάσινγκτον προς τις SDF, η Τουρκία έχει πλησιάσει [23] την Ρωσία. Επιπλέον, οι ανησυχίες σχετικά με τις σχέσεις με την Τουρκία και σχετικά με την διακυβέρνηση των SDF περιόρισαν την προθυμία βασικών Ευρωπαίων συμμάχων, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία, να υποστηρίξουν τις προσπάθειες σταθεροποίησης των ΗΠΑ στην ανατολική Συρία. Η διοίκηση του Trump επέμεινε [24] ότι η συνεργασία της με τις SDF είναι «προσωρινή, συναλλακτική και τακτική» και ότι δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ των SDF και του PKK [25]. Ωστόσο, αυτά τα ανακοινωθέντα έχουν -σε μεγάλο βαθμό- απευθυνθεί σε ώτα μη ακουόντων.

Ένα άλλο μειονέκτημα είναι ότι οι τοπικοί εταίροι μπορεί να είναι απρόθυμοι ή ανίκανοι να καθιερώσουν το είδος της περιεκτικής, αντιπροσωπευτικής διακυβέρνησης και διοίκησης που οι Ηνωμένες Πολιτείες επιθυμούν να προωθήσουν. Και αυτό είναι εμφανές στην συνεργασία ΗΠΑ-SDF. Απαντώντας στις ανησυχίες των ΗΠΑ σχετικά με τις αντιλήψεις της [ένοπλης] ομάδας ως σεκταριστικής κουρδικής δύναμης, οι SDF έχουν καταβάλει προσπάθειες να διαφοροποιήσουν τις τάξεις τους, με τους Αμερικανούς συνομιλητές να αναφέρουν τώρα [26] ότι το 60% των μαχητών των SDF είναι Άραβες. Ωστόσο, είναι οι Κούρδοι ηγέτες της ομάδας που εξακολουθούν να παίρνουν αποφάσεις, οδηγώντας σε σιγοβράζουσες εθνικές εντάσεις στην αραβικής πλειοψηφίας Raqqa. Και παρόλο που οι SDF διακηρύττουν το μοντέλο του «δημοκρατικού συνομοσπονδισμού» ως μια τοπική και πολυπολιτισμική μορφή κυβέρνησης, η ομάδα έχει μέχρι στιγμής αποτύχει να αποκεντρώσει την πραγματική εξουσία [27] στις τοπικές κοινότητες στις περιοχές που ελέγχει, και υπολείπεται [28] στο να συμπεριλάβει ουσιαστικά τις μη κουρδικές φωνές στην διαδικασία λήψης αποφάσεων. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει πραγματικός κίνδυνος αντίδρασης από τις αραβικές κοινότητες.

Η συνεργασία της Ουάσιγκτον με τις SDF εγείρει επίσης ανησυχίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα [29]. Έχουν εμφανιστεί αναφορές [30] που υποστηρίζουν ότι οι SDF στρατολογούν με βίαιο τρόπο μαχητές, συμπεριλαμβανομένων παιδιών [31], και χρησιμοποιούν την καθολική κράτηση εκτοπισθέντων για να τους εξετάζουν για συνδέσεις με το ISIS. Εκτός από τις ανησυχητικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που παρουσιάζουν αυτοί οι ισχυρισμοί, θέτουν επίσης σε κίνδυνο τους μακροπρόθεσμους στόχους των ΗΠΑ στην περιοχή. Η αναγκαστική στρατολόγηση μεταξύ των Σουνιτών Αράβων μπορεί να προκαλέσει παράπονα και να αυξήσει την ελκυστικότητα των σουνιτικών εξτρεμιστικών ομάδων όπως το ISIS -επιδεινώνοντας το ίδιο το πρόβλημα που η συνεργασία θέλησε να λύσει. Ακόμη και πέραν της συγκεκριμένης περίπτωσης των SDF, η εξωτερική ανάθεση στρατιωτικών επιχειρήσεων σε τοπικούς εταίρους μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο [32] της βλάβης πολιτών, δεδομένου ότι οι εταίροι ενδέχεται να μην διαθέτουν τις καθιερωμένες διαδικασίες ή απλώς την προθυμία ή την ικανότητα της προστασίας των αμάχων.