Η επανάσταση της Ιταλίας ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Δεδομένου ότι πολλές από τις προτάσεις της κυβερνητικής συμφωνίας ενδέχεται να καταρριφθούν από την ΕΕ, υπάρχει ο πειρασμός να θεωρηθούν ως κάποια προσωρινή παρέκκλιση, η οποία θα μετριάζεται καθώς η Ιταλία θα αναγκάζεται να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Πολλοί συγκρίνουν τη νέα κυβέρνηση με την λαϊκιστική κυβέρνηση που ανέβηκε στην εξουσία στην Ελλάδα το 2015. Υπό την ηγεσία του ριζοσπαστικού αριστερού κόμματος ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση αυτή έφτασε να απορρίπτει τα μέτρα λιτότητας της ΕΕ και ο ανορθόδοξος υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Βαρουφάκης, φάνηκε να απολαμβάνει τις συγκρούσεις με τους Ευρωπαίους ομολόγους του. Τελικά, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχτηκε την δεσμευτική φύση των περιορισμών που επέβαλε η ΕΕ (όπως το έκανε και ο λαός της Ελλάδας). Η ελπίδα είναι ότι η νέα ιταλική κυβέρνηση θα μάθει από την ελληνική εμπειρία αντί να εξαναγκάσει μια αντιπαράθεση με την Ευρώπη.

Ο ιδρυτής του M5S, Beppe Grillo (αριστερά) και ο ηγέτης του, Luigi di Maio, στην Ρώμη, τον Μάρτιο του 2018. TONY GENTILE / REUTERS
-------------------------------------------------------------

Η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη. Ο νέος συνασπισμός της Ιταλίας δεν είναι η πρώτη ιταλική κυβέρνηση που εγκαταλείπει την ιδέα ότι το vincolo esterno είναι απαραίτητο για την αξιοπιστία στις αγορές. Από το 2008 έως το 2011, η κυβέρνηση με επικεφαλής τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι απωθούσε τα αιτήματα της ΕΕ για συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις και άλλα μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης, ενώ αντιστάθηκε στην πίεση για κάθε είδους διεθνή διάσωση. Όταν ο Μπερλουσκόνι ενέδωσε τελικά στα αιτήματα των Ευρωπαίων ηγετών για πιο αποφασιστική δράση στις πολιτικές, αντικαταστάθηκε από τον Μόντι. Οι επόμενες δύο κυβερνήσεις ήταν λιγότερο επαναστατικές, αλλά από το 2014 έως το 2016 ο Renzi έγινε δυναμικός σχετικά με την άρση των ευρωπαϊκών περιορισμών σε πολλά από τα ίδια ζητήματα -όπως η προστασία των πιστωτών των μικρών τραπεζών και η άρνηση των ορίων για το πόσο ιταλικό δημόσιο χρέος θα μπορούσε να κατέχεται από ιταλικές τράπεζες- που εγείρει η νέα κυβέρνηση συνασπισμού.

Η διαφορά αυτή την φορά είναι θέμα όχι τόνου αλλά ακροατηρίου. Η κυβέρνηση Renzi πίστευε στην σημασία της αξιοπιστίας στις αγορές και ήταν πρόθυμη να προβεί σε μεταρρυθμίσεις, όπως μια εργατική νομοθεσία που να παρέχει περισσότερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, προκειμένου να αποδείξει τις ικανότητές της. Ο νέος συνασπισμός ανησυχεί λιγότερο για την αξιοπιστία στις αγορές απ’ ό, τι για την αξιοπιστία στο δικό του εκλογικό σώμα. Οι λαϊκιστές της Ιταλίας έχουν προχωρήσει πέρα από το vincolo esterno όχι επειδή πιστεύουν ότι ο εξωτερικός περιορισμός είναι περιττός, αλλά επειδή πιστεύουν ότι είναι άσχετος. Το ερώτημα είναι πόσο θα κοστίσει αυτή η πεποίθηση.

Copyright © 2018 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/italy/2018-05-24/italys-revolt-a...

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/0014292188900657
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2009-11-25/what-re...
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/europe/2011-12-13/failure-euro
[4] https://www.ft.com/content/32b1daf6-5abf-11e8-bdb7-f6677d2e1ce8
[5] https://www.foreignaffairs.com/articles/2013-04-03/austerity-delusion
[6] https://www.express.co.uk/news/world/963691/Italy-latest-Matteo-Salvini-...
[7] https://www.foreignaffairs.com/articles/italy/2016-12-14/italys-eu-retreat
[8] https://www.foreignaffairs.com/articles/italy/2016-12-05/after-italian-r...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition