Τι έχει απομείνει από την Αριστερά;

Στην πραγματικότητα, παρόλο που οι Πράσινοι χτυπούν δυνατά τον συναγερμό για την ασφάλεια του πλανήτη, υπάρχει κάτι ασφαλές και μη απειλητικό για την υπάρχουσα τάξη στο πρόγραμμά τους. Όταν ο Jadot μίλησε για τα ζητήματα που τα υπάρχοντα κόμματα δεν κατορθώνουν να αντιμετωπίσουν με συνέπεια, μίλησε για «βασανισμό των ζώων, φυτοφάρμακα, κλιματική αλλαγή, ενεργειακή μετάβαση και ατμοσφαιρική ρύπανση». Η ανισότητα και η κοινωνική αδικία δεν βρίσκονται πουθενά σε αυτόν τον κατάλογο. Οι κίνδυνοι της κλιματικής αλλαγής είναι αναμφισβήτητοι και πρέπει να αντιμετωπίσουν. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, μπορεί να είναι ευκολότερο από το την ενασχόληση με τις ανεξέλεγκτες διαιρέσεις εντός της κοινωνίας -ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς, τους έχοντες και τους μη έχοντες.

Τον Απρίλιο, ο Jadot κατέστησε σαφές ότι το κίνημά του δεν ήταν ένα [κίνημα] της αριστεράς, λέγοντας ωμά ότι «η οικολογία δεν είναι η αριστερά» και ότι είναι «οικολόγος, όχι σοσιαλδημοκράτης». Το ότι δεν υπάρχει τίποτα αναγκαστικά αριστερό στα πράσινα κόμματα και στο περιβαλλοντικό κίνημα γενικότερα, αποδείχθηκε ευρέως από τον Mark Lilla στο δοκίμιό του [5] τον Δεκέμβριο του 2018 για την γαλλική Νέα Δεξιά στο [περιοδικό] The New York Review of Books. Ο Lilla περιέγραψε πώς η γαλλική δεξιά έχει υιοθετήσει τον περιβαλλοντισμό, εμπνευσμένη από την παπική εγκύκλιο Laudato si του 2015, «μια ολοκληρωμένη δήλωση της καθολικής κοινωνικής διδασκαλίας για το περιβάλλον και την κοινωνική δικαιοσύνη». Η επιστροφή στην γη είναι τώρα τόσο δεξιά όσο είναι και αριστερή.

Ο Εμμανουέλ Μακρόν φτάνει σε μια σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες μετά τις ευρωεκλογές, τον Μάιο του 2019. YVES HERMAN / REUTERS
---------------------------------------------------------------------

Για να μην ξεχνιόμαστε, ένα πράσινο μέτρο του Macron –ένας φόρος στην βενζίνη που αποσκοπούσε στη μετατόπιση της Γαλλίας προς την καθαρότερη ενέργεια- πυροδότησε το κίνημα των κίτρινων γιλέκων εξ αρχής. Το να σκεφτεί κανείς ότι άλλα μέτρα που αποσκοπούν στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής αλλά που επηρεάζουν τις θέσεις εργασίας και τα πορτοφόλια των απλών ανθρώπων, θα αντιμετωπιστούν με μια πιο θετική υποδοχή, θα ήταν αφελές. Όπως έλεγε ένα από τα συνθήματα των κίτρινων γιλέκων, «Ο Macron ανησυχεί για το τέλος του κόσμου˙ εμείς ανησυχούμε για το τέλος του μήνα».

Το κίνημα των πρασίνων δεν είναι καθόλου μια εναλλακτική αριστερά. Αυτή είναι η δύναμή του ως εκλογική δύναμη. Ωστόσο, οι στόχοι του είναι περιορισμένοι, και η Ευρώπη έχει απομείνει χωρίς εναλλακτική λύση απέναντι στη νικήτρια αγορά. Οι ευρωπαϊκές εκλογές δείχνουν ότι οι ελπίδες εκείνων, όπως ο Glucksmann και αυτοί των κίτρινων γιλέκων που πίστευαν ότι οι πορείες τους και τα αιτήματά τους θα είχαν ως αποτέλεσμα την αναδιάταξη της κοινωνίας και της οικονομίας, θα παραμείνουν ανεκπλήρωτες για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Copyright © 2019 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/europe/2019-06-03/whats-left-left

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.amazon.com/May-Made-Me-History-Uprising/dp/1849353107
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/france/2018-12-12/yellow-vest-pr...
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/europe/2017-12-12/macrons-world
[4] https://www.foreignaffairs.com/articles/france/2019-05-24/france-faces-i...
[5] https://www.nybooks.com/articles/2018/12/20/two-roads-for-the-new-french...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition