Το κόστος της πανδημίας για τις γυναίκες

Ξεκίνησε ως μια μυστηριώδης ασθένεια, ένας νέος κορωνοϊός που σύντομα ορίστηκε ως SARS-CoV-2. Καθώς οι χώρες έκλεισαν τις οικονομίες τους για να επιβραδύνουν την διάδοση της ασθένειας, μετατράπηκε επίσης και σε μια παγκόσμια ύφεση. Τότε, τον Απρίλιο, τα Ηνωμένα Έθνη προειδοποίησαν για μια άλλη διάσταση στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης -μια «σκιώδη πανδημία» βίας κατά των γυναικών που μαινόταν πίσω από κλειστές πόρτες.

Η ιστορία διδάσκει ότι τα κρούσματα της νόσου -από το AIDS έως τον Ζίκα και μέχρι τον Έμπολα- εξελίσσονται με μια ορισμένη άσχημη προβλεψιμότητα. Καθώς μολύνουν τις κοινωνίες, εκθέτουν και εκμεταλλεύονται τις υπάρχουσες δυνάμεις περιθωριοποίησης, αναζητώντας τα ρήγματα του φύλου, της φυλής, της κάστας και της τάξης. Δεν είναι τυχαίο, για παράδειγμα, ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες οι μαύροι Αμερικανοί πεθαίνουν με δυσανάλογα [υψηλά] ποσοστά [1]. Ή ότι παρόλο που περισσότεροι άντρες πεθαίνουν από την COVID-19, την ασθένεια που προκαλείται από τον νέο κορωνοϊό, οι ευρύτερες επιπτώσεις αυτής της κρίσης απειλούν να επηρεάσουν δυσανάλογα την ζωή και τα προς το ζην των γυναικών.

Μια διαμαρτυρία εργαζομένων στον τομέα της υγείας στο Παρίσι, τον Ιούνιο του 2020. Martin Barzilai / HAYTHAM-REA / Redux
------------------------------------------------------------------

Κάθε μέρα φέρνει νέα παραδείγματα των τρόπων με τους οποίους οι γυναίκες έχουν αφεθεί να μείνουν πίσω με την απάντηση του κόσμου στην πανδημία. Υπάρχουν έγγυες γυναίκες [2] που διώχνονται από υπερφορτωμένα νοσοκομεία˙ οικιακές εργαζόμενες των οποίων το χαμένο εισόδημα δεν θα αντικατασταθεί από τονωτική χρηματοδότηση ˙ έφηβα κορίτσια που δεν μπορούν να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους στο Διαδίκτυο, επειδή οι κοινότητές τους συνοφρυώνονται όταν βλέπουν ένα κινητό τηλέφωνο στα χέρια μιας γυναίκας.

«Αδιαφορία για το φύλο δεν σημαίνει ουδετερότητα ως προς το φύλο» (“Gender-blind is not gender-neutral”) είναι ένα μότο μεταξύ των υπερασπιστών των γυναικών και των κοριτσιών. Σε αυτήν την κρίσιμη εποχή, πρέπει επίσης να είναι μια πρόσκληση για δράση. Εάν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής αγνοούν τους τρόπους με τους οποίους η ασθένεια και οι επιπτώσεις της επηρεάζουν διαφορετικά τους άνδρες και τις γυναίκες, κινδυνεύουν να παρατείνουν την κρίση και να επιβραδύνουν την οικονομική ανάκαμψη. Αλλά εάν χρησιμοποιήσουν αυτήν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης ως ευκαιρία για να αντικαταστήσουν τα παλιά συστήματα με νέα και καλύτερα, οι χώρες μπορούν να γίνουν ξανά πιο ευημερούσες, πιο προετοιμασμένες και με μεγαλύτερη ισότητα.

ΤΟ ΣΙΩΠΗΛΟ ΚΟΣΤΟΣ

Σχεδόν με κάθε μέτρο, δεν υπήρξε ποτέ ασφαλέστερη περίοδος για να είσαι έγκυος στην Σιέρα Λεόνε από όσο ο Φεβρουάριος του 2014. Το σύστημα υγείας της χώρας ήταν ιστορικά ένα από τα χειρότερα στον κόσμο, αλλά το ποσοστό μητρικών θανάτων είχε μειωθεί περισσότερο από 50% από το 1990, και κάποιο επίπεδο προγεννητικής φροντίδας ήταν σχεδόν καθολικό. Στην συνέχεια, τον Μάρτιο, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κήρυξε την επιδημία Έμπολα [3] στην περιοχή και η πρόοδος άρχισε να ξηλώνεται. Μέχρι τον Νοέμβριο, θα μπορούσατε να σχεδιάσετε την ιστορία με δύο τρομερές καμπύλες: μια που έδειχνε εκθετική αύξηση των περιπτώσεων Έμπολα˙ μια άλλη που έδειχνε αντίστοιχη συντριβή στον αριθμό των εγκύων που λάμβαναν φροντίδα.

Όταν τελείωσε η κρίση, ο σιωπηλός αριθμός θανάτων γυναικών και μωρών ήταν ακόμη υψηλότερος από τον επίσημο: 3.589 άτομα [4] στην Σιέρα Λεόνε είχαν σκοτωθεί από τον ίδιο τον ιό Έμπολα. Ο αριθμός των επιπλέον νεογνών και μητέρων που πέθαναν κατά τον τοκετό ήταν κάπου μεταξύ 3.593 και 4.936.

Αυτό κάνουν οι επιδημίες: όχι μόνο συγκλονίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα [του ανθρώπου] αλλά συγκλονίζουν και τα συστήματα υγείας. Και επειδή τα μέρη αυτών των συστημάτων που αφιερώνονται στην φροντίδα των γυναικών είναι συχνά τα πιο εύθραυστα και υποχρηματοδοτημένα [5], καταρρέουν πρώτα και ταχύτερα. Τα αρχικά στοιχεία δείχνουν ότι στις χώρες με χαμηλό και μεσαίο εισόδημα, η μείωση της μητρικής φροντίδας κατά την διάρκεια του COVID-19 θα μπορούσε να διεκδικήσει την ζωή έως και 113.000 γυναικών.

Υπάρχει ακόμη χρόνος για να αποφευχθεί ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Σε κάθε χώρα -και για κάθε γυναίκα- η σεξουαλική και αναπαραγωγική υγειονομική περίθαλψη πρέπει να χαρακτηριστεί ως «ουσιώδης» (“essential”) υπηρεσία [6]. Ακόμα και κατά την διάρκεια μιας πανδημίας, δεν θα έλεγαν ποτέ σε κάποιον που υποφέρει από καρδιακή προσβολή ότι το να πάει σε θάλαμο έκτακτης ανάγκης είναι προαιρετικό. Ωστόσο, το μήνυμα που λαμβάνουν εκατομμύρια έγκυες γυναίκες κατά την διάρκεια μιας κρίσης είναι ότι είναι εντάξει να γεννήσουν μόνες τους στο σπίτι. Δεν είναι. Κατά την διάρκεια της επιδημίας Έμπολα το 2014, ο μακράν μεγαλύτερος μοχλός της μητρικής θνησιμότητας ήταν το γεγονός ότι οι γυναίκες γεννούσαν όλο και περισσότερο χωρίς ιατρική βοήθεια. Οι υπουργοί Υγείας πρέπει να βρουν τρόπους για να παρέχουν ασφαλή μητρική φροντίδα ακόμη και σε πανδημικές καταστάσεις. Σε ορισμένες χώρες, αυτό μπορεί να σημαίνει τον καθορισμό ξεχωριστών εγκαταστάσεων υγείας -κάποιες για εκείνους που πάσχουν από COVID-19, κάποιες άλλες για μητέρες και νεογέννητα που δεν έχουν COVID. Σε άλλα μέρη, μπορεί να είναι ευκολότερο και ασφαλέστερο να έρθει η εμπειρία της κλινικής στις ίδιες τις μητέρες.

Η προστασία της αλυσίδας εφοδιασμού αντισυλληπτικών είναι επίσης σημαντική. Οι πρώτες εκτιμήσεις δείχνουν επίσης ότι η πανδημία θα προκαλέσει να μείνουν χωρίς αντισυλληπτικά επιπλέον 49 εκατομμύρια γυναίκες [7], οδηγώντας σε 15 εκατομμύρια επιπλέον μη προγραμματισμένες εγκυμοσύνες. Μέρος της ευθύνης για την αντιμετώπιση αυτού ανήκει στην διεθνή κοινότητα. Μια μικρή ομάδα χωρών παράγει τα περισσότερα από τα ενεργά πρωτογενή συστατικά για γενικά αντισυλληπτικά, και από τότε που ξέσπασε η πανδημία συσσωρεύουν αυτά τα συστατικά, παρόλο που δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι θα ξεμείνουν. Είναι μια άκαρδη εμπορική πολιτική -και παράλογη επίσης.

Ένα σύστημα υγείας δεν είναι απλώς ένα δίκτυο αλυσίδων εφοδιασμού ή μια δέσμη βασικών υπηρεσιών. Είναι φτιαγμένο από ανθρώπους. Οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας πρώτης γραμμής χρειάζονται εργαλεία για να διατηρηθούν ασφαλείς. Τελικά αυτό θα απαιτήσει να τους δοθεί πρώτη προτεραιότητα σε ένα εμβόλιο COVID-19 [8]. Προς το παρόν, απαιτεί την παροχή εξοπλισμού ατομικής προστασίας που να ταιριάζει. Ο προσωπικός εξοπλισμός προστασίας (personal protective equipment, PPE) που παραδίδεται σε νοσοκομεία και κλινικές είναι συχνά σχεδιασμένος για άνδρες, παρόλο που παγκοσμίως το 70% [9] των εργαζομένων στον τομέα της υγείας είναι γυναίκες. Οι κατασκευαστές πρέπει να διασφαλίσουν ότι παράγουν αρκετό PPE που θα ταιριάζει στα άτομα που έχουν ανάγκη να τον χρησιμοποιήσουν, και τα συστήματα υγείας πρέπει να βεβαιωθούν ότι αγοράζουν αρκετό.

Οι ηγέτες θα πρέπει επίσης να χρησιμοποιήσουν την πανδημία ως έναν εξαναγκαστικό μηχανισμό για να ενσωματώσουν την υγειονομική περίθαλψη των γυναικών. Σε πολλές χώρες χαμηλού εισοδήματος, ένα τυχαίο ημερολόγιο υπαγορεύει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι λαμβάνουν φροντίδα: Η Δευτέρα είναι για εμβολιασμούς, η Τρίτη για προγεννητική φροντίδα, η Τετάρτη για οικογενειακό προγραμματισμό. Αντί να προγραμματίζει ένα ραντεβού, μια γυναίκα αναμένεται να εμφανιστεί ταυτόχρονα με όλους τους άλλους που χρειάζονται κάποια υπηρεσία, περνά όλη την ημέρα περιμένοντας την σειρά της και στην συνέχεια επιστρέφει ξανά το επόμενο πρωί για να το κάνει πάλι από την αρχή. Αυτός ο μαζικός προγραμματισμός δεν είχε νόημα ποτέ, και είναι ακόμη λιγότερο χρήσιμος κατά την διάρκεια μιας πανδημίας, όταν κανείς δεν πρέπει να ξοδεύει χρόνο σε ένα πολυσύχναστο χώρο αναμονής πιο πολύ από όσο είναι απαραίτητο.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Εάν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής για την υγεία έπρεπε να επιλέξουν ένα μέρος που να απεικονίζει σαφέστερα τον δυσανάλογο αντίκτυπο της επιδημίας Ebola το 2014 στις γυναίκες, πιθανότατα θα έδειχναν προς έναν μαιευτικό θάλαμο. Οι οικονομολόγοι, ωστόσο, θα μπορούσαν να απαντήσουν στην ίδια ερώτηση κοιτάζοντας κάπου πολύ διαφορετικό: τα [υπαίθρια] περίπτερα [πώλησης] τροφίμων (food stands).

Λίγους μήνες μετά την υποχώρηση της επιδημίας, η Oxfam International και οι Γυναίκες του ΟΗΕ (UN Women) εξέτασαν τον οικονομικό αντίκτυπο [10] στην περιοχή που έπληξε ο Έμπολα. Ο ιός, όπως διαπίστωσαν, προκάλεσε σχεδόν τριπλασιασμό στο ποσοστό ανεργίας στην Λιβερία για άνδρες και γυναίκες. Ωστόσο, ενώ τα εισοδήματα των ανδρών έτειναν να ανακάμπτουν γρήγορα, οι γυναίκες χρειάστηκαν πολύ περισσότερο χρόνο για να ανακάμψουν. Η πλειονότητα των γυναικών ήταν αυτοαπασχολούμενες -πολλές από αυτές ως πωλητές τροφίμων- και κανείς δεν ήθελε να «φάει στον δρόμο» όταν κυκλοφόρησε ένας θανατηφόρος ιός.

Η COVID-19, επίσης, φαίνεται να επηρεάζει τα προς το ζην των γυναικών πιο δραστικά από ό, τι των ανδρών. Οι πρώτες εκτιμήσεις δείχνουν ότι σε όλο τον κόσμο, οι θέσεις εργασίας των γυναικών είναι 1,8 φορές πιο πιθανό να μειωθούν σε αυτήν την ύφεση από όσο οι θέσεις εργασίας που κατέχουν οι άνδρες. Επιπλέον, καθώς η αμειβόμενη εργασία των γυναικών εξατμίζεται, η μη αμειβόμενη εργασία τους [11] για την φροντίδα των παιδιών και των μελών της οικογένειάς τους αυξάνεται δραματικά. Πριν ξεκινήσει η πανδημία, η μη αμειβόμενη εργασία ήταν ήδη ένα σημαντικό εμπόδιο για την οικονομική ισότητα των γυναικών. Τώρα, με πολλά σχολεία κλειστά και τα συστήματα υγείας συγκλονισμένα [12], περισσότερες γυναίκες ίσως να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν το εργατικό δυναμικό εντελώς.

Εάν η πανδημία σταματήσει την πρόοδο προς την ισότητα των φύλων, το κόστος θα μετράται σε τρισεκατομμύρια: ακόμη και μια τετραετής αναμονή για την λήψη νέων μέτρων για την βελτίωση της ισότητας -για παράδειγμα, με την εισαγωγή παρεμβάσεων για την προώθηση της ψηφιακής και οικονομικής ένταξης των γυναικών- θα διαγράψει 5 τρισεκατομμύρια δολάρια σε ευκαιρίες από το παγκόσμιο ΑΕΠ το 2030. Καθώς οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής εργάζονται για την προστασία και την ανοικοδόμηση των οικονομιών, η απάντησή τους πρέπει να λαμβάνει υπόψη τον δυσανάλογο αντίκτυπο της COVID-19 στις γυναίκες -και τους μοναδικούς ρόλους που θα πρέπει να διαδραματίσουν οι γυναίκες για τον μετριασμό της ζημιάς από την πανδημία.

Εκπαίδευση κατ’ οίκον στην Σιδώνα, στον Λίβανο, τον Ιούνιο του 2020. Ali Hashisho / Reuters
----------------------------------------------------------------------

Δείτε το συστήματα τροφίμων. Φέτος, λόγω του συνδυασμού καταστροφών -ενός πλανήτη που θερμαίνεται, μιας μάστιγας ακρίδων, μιας παγκόσμιας πανδημίας- πάνω από 100 εκατομμύρια άνθρωποι μπορεί να χρειαστούν επείγουσα επισιτιστική βοήθεια [13]. (Το κεντρικό πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη τροφής˙ είναι η ικανότητα των οικογενειών να πληρώνουν για αυτήν). Αυτό επηρεάζει ιδιαίτερα τις γυναίκες για δύο λόγους. Πρώτον, πολλές εξαρτώνται από το σύστημα διατροφής για τα προς το ζην. Δεύτερον, οι πολιτιστικοί κανόνες σημαίνουν ότι οι γυναίκες είναι συνήθως οι τελευταίες που τρώνε [14] στις οικογένειές τους- και επομένως, όταν το φαγητό είναι λίγο, είναι οι πρώτες που μένουν χωρίς αυτό. Τα προγράμματα κοινωνικής προστασίας, λοιπόν, πρέπει να διασφαλίζουν ότι οι γυναίκες μπορούν να έχουν αρκετή θρεπτική τροφή για να ταΐσουν ολόκληρες τις οικογένειές τους. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής μπορούν επίσης να στηρίξουν τις γυναίκες αγρότες αυξάνοντας την ασφάλιση, τις αποταμιεύσεις και άλλα οικονομικά εργαλεία για να τις προστατεύσουν από τις χειρότερες επιπτώσεις αυτού του σοκ, ενώ τις μονώνουν ενάντια στο αναπόφευκτο επόμενο.

Ένας άλλος τρόπος για να διασφαλιστεί ότι οι οικογένειες μπορούν να καλύψουν βασικές ανάγκες είναι ο σχεδιασμός επείγουσας μεταφοράς μετρητών με γνώμονα την πραγματικότητα των γυναικών. Ενώ οι προσπάθειες για την επιβράδυνση της εξάπλωσης της COVID-19 διέκοψαν την ροή αγαθών και υπηρεσιών σε όλο τον κόσμο, η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι έλαβαν μεταφορά μετρητών που σχετίζεται με την COVID από την κυβέρνησή τους από τότε που ξεκίνησε η κρίση, ώστε να τους βοηθήσει να ανταποκριθούν σε βασικές ανάγκες τους. Ωστόσο, οι πιο οικονομικά περιθωριοποιημένες γυναίκες είναι συχνά αόρατες για τις κυβερνήσεις τους -είναι λιγότερο πιθανό να εμφανιστούν στους φορολογικούς καταλόγους, να έχουν επίσημη ταυτότητα ή να διαθέτουν κινητό τηλέφωνο- και έτσι κινδυνεύουν να χάσουν αυτά τα οφέλη. Η έρευνα δείχνει ότι τα προγράμματα κοινωνικής προστασίας που αγνοούν το φύλο μπορούν να επιδεινώσουν τις υπάρχουσες ανισότητες. Ωστόσο, οι καλά σχεδιασμένες μεταφορές μετρητών [15] μπορούν να αποφέρουν σημαντικά οφέλη. Μια μελέτη του 2019 στην Ινδία διαπίστωσε ότι όταν καταβλήθηκαν παροχές σε χρήμα στον λογαριασμό μιας γυναίκας (και όχι στον σύζυγό της) και έδειξαν στην γυναίκα πώς να χρησιμοποιήσει αυτόν τον λογαριασμό, η συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό αυξήθηκε.

Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής μπορούν επίσης να κάνουν κάποια κεφάλαια τόνωσης να στοχεύουν σε γυναίκες, κατευθύνοντας κεφάλαια προς τις επιχειρήσεις που εκείνες κατέχουν. Μερικές φορές, οι διακρίσεις λόγω φύλου κρύβονται στα μικρά γράμματα. Για παράδειγμα, επειδή οι γυναικείες επιχειρήσεις τείνουν να είναι μικρότερες [16] και να κερδίζουν λιγότερα έσοδα από τους άνδρες, ενδέχεται να μην είναι επιλέξιμες για κυβερνητικά δάνεια ή σχήματα προμηθειών που απαιτούν από τις εταιρείες να πληρούν ορισμένες απαιτήσεις κεφαλαιοποίησης. Οι κυβερνήσεις μπορούν να ακολουθήσουν το προβάδισμα του Καναδά και να διασφαλίσουν ότι ορισμένα οφέλη διατίθενται ειδικά για τις γυναικείες επιχειρήσεις [17]. Άλλα έθνη, σοφά κατευθύνουν κεφάλαια σε τομείς όπου οι γυναίκες εκπροσωπούνται σε μεγάλο βαθμό: η Αργεντινή προμηθεύει μάσκες από εργαζόμενους στο σπίτι, και η Μπουρκίνα Φάσο παραιτήθηκε από τα τέλη που πληρώνουν οι πωλητές φρούτων και λαχανικών.

Η προσέγγιση γυναικών με πολλά είδη παροχών εξαρτάται επίσης από το να έχουν ίση πρόσβαση σε κινητά τηλέφωνα. Το κινητό τηλέφωνο γίνεται όλο και περισσότερο το σημείο όπου αγοράζονται και πωλούνται αγαθά, παρέχονται και αναζητούνται πληροφορίες, συζητούνται ζωτικά ζητήματα και μεταφέρονται χρήματα μεταξύ τραπεζικών λογαριασμών. Ωστόσο, στις χώρες με χαμηλό και μεσαίο εισόδημα, οι γυναίκες έχουν 10% λιγότερες πιθανότητες να έχουν κινητό τηλέφωνο από τους άνδρες και 313 εκατομμύρια λιγότερες [18] γυναίκες από όσοι άνδρες χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο μέσω κινητού. Το αποτέλεσμα είναι ένας φαύλος κύκλος: η ανισότητα των φύλων οδηγεί σε ψηφιακή ανισότητα, η οποία ενισχύει περαιτέρω την ανισότητα των φύλων. Για να σπάσουν τον κύκλο αυτό, οι κυβερνήσεις θα πρέπει να κοιτάξουν προς την Κένυα και το Μπαγκλαντές, που έχουν προσφέρει ειδικά πακέτα κινητής τηλεφωνίας και ίντερνετ με τιμολόγηση και μάρκετινγκ έχοντας υπόψη τις ανάγκες των γυναικών.

Τέλος, το βάρος της μη αμειβόμενης εργασίας πρέπει να αναγνωριστεί, να μειωθεί και να αναδιανεμηθεί. Υπάρχει μια παγκόσμια προσδοκία ότι μια γυναίκα πρέπει να περνά ώρες καθημερινά κάνοντας μαγείρεμα, καθαρισμό και φροντίδα η οποία κρατά την οικογένειά της σε καλή κατάσταση, αλλά δεν δημιουργεί κανένα εισόδημα. Η άνιση κατανομή της μη αμειβόμενης εργασίας [19] αποδυναμώνει τις μεμονωμένες γυναίκες, βλάπτει τις οικονομίες και θα επιβραδύνει την ανάκαμψη μετά την COVID-19. Σε παγκόσμιο επίπεδο, μια αύξηση δύο ωρών στην γυναικεία μη αμειβόμενη εργασία φροντίδας σχετίζεται με μείωση δέκα ποσοστιαίων μονάδων στην συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό. Οι κυβερνήσεις μπορούν να διασφαλίσουν ότι αυτή η εργασία αποτιμάται με την θέσπιση πολιτικών όπως η άδεια μετ' αποδοχών για τους εργαζόμενους γονείς και βάζοντας σε προτεραιότητα επενδύσεις σε υποδομές, όπως η ηλεκτρική ενέργεια και η ύδρευση, που καθιστούν την μη αμειβόμενη εργασία λιγότερο χρονοβόρα. Οι εργοδότες μπορούν να προσφέρουν στους υπαλλήλους ευέλικτα χρονοδιαγράμματα [20], την ευκαιρία να εργαστούν εξ αποστάσεως όπου είναι δυνατόν, και επιλογές όπως επιτόπια φροντίδα τέκνων για εκείνους των οποίων η εργασία πρέπει να γίνει αυτοπροσώπως. Όλες αυτές οι πολιτικές πρέπει να επεκταθούν τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες, έτσι ώστε να ανατρέψουν τους ρόλους των φύλων αντί να τους ενισχύουν.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ

«Ακούστε τους ειδικούς» -είναι ένα άλλο σύνθημα που η πανδημία έχει κάνει δημοφιλές. Οι καμπύλες παραμένουν πιο επίπεδες εκεί όπου οι άνθρωποι έχουν λάβει υπόψη τους την καθοδήγηση των αξιωματούχων της δημόσιας υγείας για τα πάντα, από την χρήση μάσκας έως το κλείσιμο των εστιατορίων. Οι επιστήμονες, ωστόσο, δεν είναι οι μόνοι ειδικοί που πρέπει να ακουστούν αυτή την στιγμή [21]. Δείτε τις προτάσεις σε αυτό το άρθρο. Σχεδόν όλες περιλαμβάνουν την αναγνώριση τυφλών σημείων και την ανάδειξη νέων ερωτημάτων: Εάν μετατοπίσουμε τους εργαζόμενους του τομέα της υγείας στην θεραπεία ασθενών με COVID-19, από τι τους απομακρύνουμε; Τα οικονομικά δεδομένα που οδηγούν την ανταπόκριση του έθνους μας, αντικατοπτρίζουν επίσης τις εμπειρίες των γυναικών; Μπορούν τα καταφύγια ενδοοικογενειακής βίας να παραμείνουν ανοιχτά σύμφωνα με τον ορισμό των «βασικών υπηρεσιών»; Ερωτήματα όπως αυτά είναι πιο πιθανό να τεθούν όταν οι γυναίκες είναι εκεί για να ερωτηθούν.

Οι περισσότεροι αρχηγοί κρατών είναι άνδρες, με μεγάλη διαφορά. Τα τρία τέταρτα των εθνικών νομοθετών του κόσμου είναι άνδρες επίσης. Μερικοί από αυτούς τους άνδρες είναι πράγματι υπέρμαχοι του φύλου (ο πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής, Cyril Ramaphosa, για παράδειγμα, έχει εκφραστεί ζωηρά για τον τερματισμό της βίας λόγω φύλου [22] ακόμη και κατά το lockdown της χώρας του για την COVID-19). Όλοι αυτοί οι ηγέτες έχουν πλέον ένα στοίχημα στο να διασφαλίσουν ότι οι γυναίκες συμμετέχουν στην λήψη αποφάσεων σχετικά με την απάντηση στην COVID-19.

Ο ιός δημιούργησε μια έκρηξη ειδικών επιτροπών, συμβουλευτικών ανεπίσημων επιτροπών, και άλλων ad hoc σωμάτων που βοηθούν να αποφασιστούν τα πάντα, από το πότε θα ανοίξουν οι οικονομίες έως τον τρόπο διανομής ενός εμβολίου. Οι γυναίκες –και, κυρίως, οι γυναίκες από διαφορετικά υπόβαθρα– πρέπει να εκπροσωπούνται εξίσου σε όλες αυτές τις συζητήσεις. Οι κυβερνήσεις πρέπει να φτάσουν πέρα από τις τυπικές αίθουσες της εξουσίας για να συνεργαστούν με τις γυναικείες οργανώσεις της βάσης, των οποίων η βαθιά κατανόηση των περιθωριοποιημένων πληθυσμών μπορεί να βοηθήσει να διασφαλιστεί ότι η επίσημη απάντηση δεν θα αφήνει καμία γυναίκα πίσω. Ορισμένες κυβερνήσεις έχουν ήδη βρει ότι ετούτες οι ομάδες είναι σημαντικοί σύμμαχοι στην καταπολέμηση αυτού του ιού. Στην Ινδία, χιλιάδες μέλη λαϊκών γυναικείων οργανώσεων [23] είχαν κατασκευάσει, μέχρι τις αρχές Μαΐου, πάνω από 100 εκατομμύρια μάσκες, 200.000 κιτ PPE και 300.000 λίτρα απολυμαντικού χεριών.

Έτσι μπορούμε να βγούμε από την πανδημία, σε όλες τις διαστάσεις της: αναγνωρίζοντας ότι οι γυναίκες δεν είναι μόνο θύματα ενός κατακερματισμένου κόσμου˙ μπορούν να είναι αρχιτέκτονες ενός καλύτερου.

Copyright © 2020 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/world/2020-07-15/melinda-gates-p...

Σύνδεσμοι:

[1] https://www.theguardian.com/world/2020/may/20/black-americans-death-rate...
[2] https://www.courier-journal.com/story/news/2017/03/03/despite-law-hospit...
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/2020-03-28/ebola-should-have-imm...
[4] https://www.afro.who.int/news/statement-end-ebola-outbreak-sierra-leone
[5] https://www.theguardian.com/education/2019/dec/18/women-have-been-woeful...
[6] https://timesofindia.indiatimes.com/life-style/parenting/getting-pregnan...
[7] https://www.guttmacher.org/journals/ipsrh/2020/04/estimates-potential-im...
[8] https://www.foreignaffairs.com/articles/world/2020-05-19/drugs-and-vacci...
[9] https://www.who.int/news-room/commentaries/detail/female-health-workers-...
[10] https://www-cdn.oxfam.org/s3fs-public/file_attachments/rr-ebola-impact-w...
[11] https://www.nytimes.com/2020/05/20/us/women-economy-jobs-coronavirus-gen...
[12] https://www.washingtonpost.com/outlook/2020/06/26/with-schools-daycare-c...
[13] https://www.foreignaffairs.com/articles/world/2020-06-16/looming-hunger-...
[14] https://www.bbc.com/news/world-asia-india-41148492
[15] https://www.cgdev.org/blog/ensuring-womens-access-cash-transfers-wake-co...
[16] https://www.wsj.com/articles/SB10001424052748704688604575125543191609632
[17] https://www.ic.gc.ca/eic/site/107.nsf/eng/home
[18] https://www.gsma.com/mobilefordevelopment/wp-content/uploads/2019/02/GSM...
[19] https://www.americanprogress.org/issues/women/reports/2018/05/18/450972/...
[20] https://www.miamiherald.com/news/business/biz-monday/article26213728.html
[21] https://president.mit.edu/speeches-writing/has-coronavirus-finally-taugh...
[22] https://www.iol.co.za/news/politics/ramaphosa-calls-on-men-to-end-gender...
[23] https://www.gatesfoundation.org/TheOptimist/Articles/coronavirus-india-r...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition