Γιατί θα συνεχιστεί η επιβράδυνση των εφοδιαστικών αλυσίδων

Οι παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες βρίσκονται σε μπέρδεμα. Δεκάδες πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων είναι ακινητοποιημένα στις ακτές περιοχών τόσο μακρινές όσο το Λος Άντζελες, η Σαγκάη, και το Ρότερνταμ. Οι τηλεδιασκέψεις για τα οικονομικά αποτελέσματα του φθινοπώρου έχουν πασπαλιστεί με συζητήσεις για συμφορήσεις (bottlenecks) και για κινδύνους ύψεσης. Οι αποδιαρθώσεις και οι ελλείψεις οδήγησαν σε μεγάλα άλματα των τιμών, ανεβάζοντας τα ποσοστά του πληθωρισμού των ΗΠΑ σε υψηλά τριών δεκαετιών.

Ωστόσο, σχεδόν δύο χρόνια από την έναρξη της παγκόσμιας πανδημίας, οι διεθνείς εφοδιαστικές αλυσίδες έχουν αντέξει τα σοκ της αγοράς καλύτερα από όσο ανέμεναν οι περισσότεροι. Έχουν κατά κάποιον τρόπο προσαρμοσθεί, αλλά κυρίως έχουν συνεχίσει όπως πριν.

Ουρά φορτηγών στο λιμάνι του Ντόβερ, στην Βρετανία, τον Δεκέμβριο του 2020. Peter Cziborra / Reuters
---------------------------------------------

Ένας αυξανόμενος αριθμός κυβερνητικών πολιτικών, ωστόσο, απειλεί να ανατρέψει ευρύτερα τις διεθνείς εφοδιαστικές αλυσίδες και το παγκόσμιο επιχειρηματικό περιβάλλον. Η μια χώρα μετά την άλλη αναδιαμορφώνει το επιχειρηματικό τοπίο με έναν συνδυασμό νέων ρυθμίσεων και φραγμών στο εμπόριο, συχνά υπό το λάβαρο της επιδίωξης μιας πιο στιβαρής μορφής βιομηχανικής πολιτικής. Το κίνητρο πίσω από αυτές τις κινήσεις πολιτικής είναι συχνά αξιέπαινο: ο περιορισμός των εκπομπών άνθρακα, για παράδειγμα, ή η δημιουργία νέων ευκαιριών για τους εργαζόμενους. Τελικά, ωστόσο, ορισμένες από αυτές τις πολιτικές θα καταλήξουν να είναι αντιπαραγωγικές. Οι δασμοί στους ηλιακούς συλλέκτες και οι εγχώριοι περιοριστικοί κανόνες για τις εκπτώσεις φόρου στα ηλεκτρικά οχήματα, για παράδειγμα, θα επιβραδύνουν την πράσινη μετάβαση. Οι εισφορές στις εισαγωγές και οι έλεγχοι των εξαγωγών θα καταστρέψουν καλά αμοιβόμενες, προσανατολισμένες στις εξαγωγές, θέσεις εργασίας. Είναι αυτές οι επιλογές και οι αλλαγές -και όχι η πανδημία- που θα παρατείνουν την αβεβαιότητα για την εφοδιαστική αλυσίδα.

ΜΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΕ ΑΠΛΩΣ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ

Βεβαίως, ορισμένες από τις τρέχουσες οικονομικές και εμπορικές αναντιστοιχίες είναι το προϊόν των διακοπών λειτουργίας [επιχειρήσεων] που προκλήθηκαν από την πανδημία. Το παγκόσμιο εκ νέου άνοιγμα ήταν τόσο αργό όσο και διστακτικό: η εμφάνιση νέων μεταλλάξεων [1], οι ανατροπές στην πολιτική για την υγεία, που επιδεινώθηκαν από χρονοβόρα πρωτόκολλα και αποσπασματικές κυκλοφορίες εμβολίων, έχουν καταστήσει πιο δύσκολη την διάθεση αγαθών στην αγορά. Οι ελλείψεις εργατικού δυναμικού είναι ένας άλλος παράγοντας που δυσκολεύει τις επιχειρήσεις να επιστρέψουν στην κανονικότητα. Ορισμένες σχετίζονται άμεσα με την COVID-19 και άλλεςι είναι το αποτέλεσμα των διαφορετικών επιλογών ζωής που κάνουν εκατομμύρια εργαζόμενοι —για παράδειγμα το να αφήσουν τη νομαδική αβεβαιότητα της οδήγησης φορτηγού για μια πιο σταθερή, καλύτερα αμειβόμενη καθημερινή δουλειά. Ενώ ο κλάδος των φορτηγών αντιμετωπίζει ελλείψεις εδώ και χρόνια, αυτές οι έξοδοι επαγγελματιών είναι ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζουν επί του παρόντος ένα έλλειμμα ρεκόρ 80.000 οδηγών, όπως εκτιμάται από την Αμερικανική Ένωση Φορτηγών (American Trucking Association).

Σε αυτή την καταπόνηση της προσφοράς προστέθηκε η εκτόξευση της καταναλωτικής ζήτησης, ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σε αντίθεση με προηγούμενες υφέσεις, οι Αμερικανοί δεν σταμάτησαν να αγοράζουν όταν η πανδημία καταβαράθρωσε την οικονομία. Τα δάνεια από το ομοσπονδιακό Πρόγραμμα Προστασίας Μισθοδοσίας (Paycheck Protection Program) έσωσαν εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις και εκατομμύρια θέσεις εργασίας και σχεδόν 400 δισεκατομμύρια δολάρια από κρατικές επιταγές ανάκαμψης κατατέθηκαν σε ατομικούς τραπεζικούς λογαριασμούς. Προσθέστε τις εξοικονομήσεις από τα λιγότερα δείπνα σε εστιατόρια, σε [κινηματογραφικές] ταινίες, και σε διακοπές, και το μέσο υπόλοιπο των καταθέσεων στις ΗΠΑ αυξήθηκε κατά αρκετές εκατοντάδες δολάρια.

Καθώς οι Αμερικανοί ξόδευαν, αγόραζαν αγαθά αντί για υπηρεσίες. Με τη μετατόπιση στην εργασία από το σπίτι, πολλοί ξόδεψαν [χρήματα] για νέους υπολογιστές, άνετα ρούχα, εξοπλισμό γυμναστικής, συσκευές κουζίνας, και δομικά υλικά για να περιποιηθούν το περιβάλλον τους. Συνολικά, οι Αμερικανοί καταναλωτές έχουν αγοράσει σχεδόν 1 τρισεκατομμύριο δολάρια περισσότερα σε αγαθά το 2021 σε σύγκριση με την περίοδο πριν από την πανδημία. Αυτό το κύμα στα φυσικά προϊόντα θα είχε θέσει σε δοκιμασία τις εφοδιαστικές αλυσίδες ακόμη και σε ένα φυσιολογικό οικονομικό περιβάλλον.

Στον απόηχο αυτών των συνδυασμένων καταπονήσεων και κραδασμών, το κόστος της επιμελητείας (logistics) αυξήθηκε και πολλοί χρειάστηκε να περιμένουν περισσότερο για υλικά και τελικά προϊόντα από το εξωτερικό. Αλλά τα περισσότερα ράφια, τουλάχιστον στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν έμειναν άδεια για πολύ. Οι εταιρείες έγιναν δημιουργικές όταν το κόστος αποστολής εκτοξεύθηκε στα ύψη, κάνοντας παραγγελίες απευθείας σε εργοστάσια για να αποκλείσουν τους μεσάζοντες ή επιστρατεύοντας τα δικά τους πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων και αεροπλάνα για να εξασφαλίσουν την έγκαιρη παράδοση. Οι πάροχοι υπηρεσιών επιμελητείας επένδυσαν σε τεχνολογίες, χρησιμοποιώντας αλγόριθμους και τεχνητή νοημοσύνη για να βρουν πιο αποτελεσματικές διαδρομές παράδοσης. Τα μεγαλύτερα λιμάνια των ΗΠΑ διεκπεραίωσαν περισσότερα εμπορευματοκιβώτια από ποτέ, παρόλο που αντιμετώπιζαν αυξανόμενη συσσώρευση. Και πολλές εταιρείες προσάρμοσαν λειτουργικές πρακτικές «πάνω στην ώρα» (just-in-time), διευρύνοντας τις παραγγελίες, συγκεντρώνοντας απόθεμα και αντιγράφοντας προμηθευτές για να διατηρήσουν συνεχή πρόσβαση και προμήθειες. Στο τέλος, οι διεθνείς εφοδιαστικές αλυσίδες αποδείχθηκαν πιο ανθεκτικές σε απρόβλεπτους περιορισμούς της προσφοράς και [σε] εκτοξεύσεις της ζήτησης από όσο οι περισσότεροι αναλυτές πίστευαν ότι ήταν δυνατό.

ΣTO ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ

Αυτό που πιθανώς θα οδηγήσει σε διαρθρωτικές μετατοπίσεις στον τρόπο με τον οποίο κατασκευάζονται και παραδίδονται τα πράγματα σε όλο τον κόσμο είναι η επιστροφή της βιομηχανικής πολιτικής. Είναι οι ενέργειες των κυβερνήσεων, όχι οι προσωρινές επιπτώσεις της πανδημίας, που θα μπορούσαν να μεταβάλλουν οριστικά τον τρόπο κατασκευής και διάθεσης των αγαθών στην αγορά.

Οι κυβερνήσεις προσπαθούν όλο και περισσότερο να επηρεάσουν άμεσα τις αγορές, τις βιομηχανίες, ακόμη και τις δραστηριότητες μεμονωμένων εταιρειών. Οι αξιωματούχοι έχουν πολλούς λόγους να το κάνουν. Κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο χρησιμοποιούν μοχλούς πολιτικής για να καταπολεμήσουν ένα κλίμα που θερμαίνεται, θέτοντας σε εφαρμογή κάθε είδους επιδοτήσεις, κίνητρα, και φόρους για να επιταχύνουν μια πράσινη μετάβαση. Άλλες [κυβερνήσεις] εργάζονται για να ενισχύσουν τα συστήματα υγείας και να διευρύνουν τα δημόσια ιατρικά αποθέματα, εξασφαλίζοντας πρόσβαση σε εμβόλια, ζωτικής σημασίας φάρμακα, και ιατρικές συσκευές για να προστατεύσουν τους πληθυσμούς τους απέναντι σε τρέχουσες και μελλοντικές υγειονομικές απειλές. Μερικές χρησιμοποιούν πολιτικές τύπου «μαστίγιο και καρότο» για να προστατεύσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, απαγορεύοντας τις εισαγωγές [προϊόντων] που κατασκευάζονται με καταναγκαστική εργασία ή σε εργοστάσια χωρίς επαρκή προστασία ή [επαρκή] αμοιβή των εργαζομένων. Και πολλές προσθέτουν δημόσια οικονομικά εργαλεία στο χαρτοφυλάκιο των πολιτικών που χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση της εθνικής ασφάλειας.

Φυσικά, ούτε ο παλαιάς κοπής προστατευτισμός έχει εξαφανιστεί. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής διαμορφώνουν τις αγορές για να διατηρήσουν περαιτέρω ή να αποκτήσουν ανταγωνιστικό οικονομικό πλεονέκτημα για τις εταιρείες και τις βιομηχανίες τους. Και μολονότι αυτές οι ενέργειες συχνά συνοδεύονται από ειλικρινή κίνητρα για την επιβράδυνση της κλιματικής αλλαγής, την προστασία των ευάλωτων, ή την παγκόσμια εξίσωση των όρων [του εμπορίου], αυτά τα οικονομικά εργαλεία είναι επίσης χρήσιμα όπλα μεταξύ γεωπολιτικών αντιπάλων.

Οι κυβερνήσεις ήταν ιδιαίτερα πρόθυμες να διαμορφώσουν την παραγωγή ημιαγωγών. Έχει γίνει πολύς θόρυβος για τις όντως πραγματικές ελλείψεις ημιαγωγών σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα για συνηθισμένα κυκλώματα που τοποθετούνται σε αυτοκίνητα, κονσόλες παιχνιδιών, πλυντήρια, και φούρνους μικροκυμάτων. Η έλλειψη αντανακλά εν μέρει την τροφοδοτούμενη από την πανδημία έκρηξη της ζήτησης για φορητούς υπολογιστές, τηλέφωνα, και οικιακές συσκευές. Τα διλήμματα που αντιμετωπίζουν οι αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν να κάνουν πολύ με τις κακές επιχειρηματικές τους αποφάσεις: οι περισσότερες εταιρείες ακύρωσαν παραγγελίες την άνοιξη του 2020, υποθέτοντας ότι στην ύφεση [λόγω] της COVID-19, η ζήτηση για οχήματα θα μειωνόταν. Όπως γνωρίζουμε τώρα, δεν μειώθηκε.

Αλλά οι κυβερνητικές πολιτικές διαμόρφωναν και αναδιαμόρφωναν τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού ημιαγωγών πολύ πριν την εμφάνιση της COVID-19. Η Κίνα, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, και η Ταϊβάν επιδοτούν επί χρόνια την τοπική έρευνα, την ανάπτυξη, και την κατασκευή ημιαγωγών, αντισταθμίζοντας συχνά ένα σημαντικό μέρος από αυτά τα κόστη, σύμφωνα με την Ένωση Βιομηχανίας Ημιαγωγών (Semiconductor Industry Association). Ετούτες οι δημόσιες δαπάνες συνέβαλαν στην ενίσχυση του κεντρικού ρόλου αυτών των χωρών στις διεθνείς εφοδιαστικές αλυσίδες των ημιαγωγών και των ηλεκτρονικών [ειδών]. Το 2018, η κυβέρνηση των ΗΠΑ επανασχεδίασε τα παγκόσμια περιγράμματα της βιομηχανίας, πρώτα επιβάλλοντας δασμούς 25% στους κινεζικούς ημιαγωγούς και στην συνέχεια, έναν χρόνο αργότερα, απαγορεύοντας τις περισσότερες εξαγωγές ημιαγωγών και μηχανικού εξοπλισμού για ημιαγωγούς στην Κίνα [3]. Αυτά τα πολιτικά βήματα διατάραξαν το εμπόριο ημιαγωγών και περιόρισαν τη μελλοντική παραγωγή, δημιουργώντας ελλείψεις και ανατρέποντας τις μεταποιητικές εφοδιαστικές αλυσίδες κάθε είδους ηλεκτρονικών [ειδών].

Όπως ήταν αναμενόμενο, αυτές οι κινήσεις πυροδότησαν, επίσης, αντίποινα. Η Κίνα αύξησε την εγχώρια παραγωγή της [4], επενδύοντας δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια για να μειώσει την εξάρτησή της από τσιπ και εξοπλισμό ξένης κατασκευής (με ανάμεικτα αποτελέσματα μέχρι στιγμής). Εν τω μεταξύ, οι κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών, του Ισραήλ, της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας, και των Ηνωμένων Πολιτειών επεκτείνουν την χρηματοδότησή τους στην βιομηχανία τσιπ, ελπίζοντας να προσελκύσουν μεταποιητές ημιαγωγών στις χώρες τους. Η εξάπλωση και η κλιμάκωση αυτών των πολιτικών τύπου «μαστίγιου και καρότου» -που έχουν σχεδιαστεί λόγω ανησυχιών οικονομικών, τεχνολογικών, και για την εθνική ασφάλεια- αποδεικνύονται πολύ πιο σημαντικές για την αναμόρφωση της παγκόσμιας βιομηχανίας ημιαγωγών σε σύγκριση με τις ελλείψεις που σχετίζονται με την πανδημία. Τελικά, η κυβερνητική εμπλοκή πιθανώς θα δημιουργήσει περισσότερη αντί για λιγότερη αστάθεια στις παγκόσμιες προμήθειες και τις τιμές των ημιαγωγών, καθώς οι δημόσιες επενδύσεις αγνοούν τα σήματα της αγοράς. Οι φορολογούμενοι, αντί για τους μετόχους, θα καταλήξουν να επωμιστούν μεγάλο μέρος του κόστους.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΟΙ ΗΜΙΑΓΩΓΟΙ

Οι ενεργητικές βιομηχανικές πολιτικές πηγαίνουν πολύ πέρα από το συγκεκριμένο τεχνολογικό δομικό στοιχείο. Εκτός από τους ημιαγωγούς, η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει θεωρήσει τρεις επιπρόσθετες βιομηχανικές εφοδιαστικές αλυσίδες ως «στρατηγικές» και ως εκ τούτου ότι έχουν την ανάγκη μιας ισχυρότερης κυβερνητικής βοήθειας: μπαταρίες μεγάλης χωρητικότητας (όπως αυτές που χρησιμοποιούνται στα ηλεκτρικά οχήματα), κρίσιμα ορυκτά, και ζωτικής σημασίας φαρμακευτικές προμήθειες. Ήδη, η κυβέρνηση μοχλεύει τη νομοθεσία, τους κανονισμούς, και τις εκτελεστικές εντολές για να φέρει την παγκόσμια παραγωγή αυτών των βιομηχανιών πιο κοντά στην πατρίδα.

Ενσωματωμένα στον πρόσφατα ψηφισθέντα νόμο για τις υποδομές και στο νομοσχέδιο «Build Back Better» που προωθείται τώρα στο Κογκρέσο, υπάρχουν δισεκατομμύρια ομοσπονδιακών δολαρίων για την χρηματοδότηση της ανάπτυξης εγχώριων εφοδιαστικών αλυσίδων μπαταριών, που καλύπτουν τα πάντα, από την έρευνα και την ανάπτυξη έως την ανακύκλωση. Για να προστατεύσει τα διυλιστήρια που εδρεύουν στις ΗΠΑ, το Υπουργείο Εμπορίου αύξησε τους [δασμούς] αντιντάμπινγκ και τους αντισταθμιστικούς δασμούς σε κρίσιμα ορυκτά, επιβάλλοντας πρόστιμα σε Κινέζους κατασκευαστές αλουμινίου, μαγνησίου, και άνθρακα που έκρινε ότι πωλούσαν τα προϊόντα τους κάτω από την εύλογη αξία της αγοράς. Και ο Λευκός Οίκος έχει επεκτείνει την χρήση του Νόμου Αμυντικής Παραγωγής (Defense Production Act), που θεσπίσθηκε στην αρχή του Πολέμου της Κορέας, ο οποίος δίνει στον πρόεδρο την δυνατότητα να κινητοποιεί πόρους και να κατευθύνει την παραγωγή του ιδιωτικού τομέα για να καλύψει τις ανάγκες της εθνικής ασφάλειας και της άμυνας. Αυτό έχει ωθήσει την αποθήκευση ιατρικών μασκών, γαντιών, και φαρμάκων˙ την εντατικοποίηση της εγχώριας παραγωγής δραστικών φαρμακευτικών συστατικών και rapid tests για την COVID-19˙ και την επέκταση και τον εξευγενισμό των ορυκτών σπάνιων γαιών στο Τέξας.

Ο κατάλογος των ευνοούμενων από την κυβέρνηση της Κίνας τομέων είναι ακόμη μεγαλύτερος και περιλαμβάνει τις πράσινες τεχνολογίες, την τεχνητή νοημοσύνη, τους κβαντικούς υπολογιστές, τις νευροεπιστήμες, την γεωργία, και την ρομποτική. Επιδιώκοντας την εγχώρια καινοτομία, το Πεκίνο παρέχει αφειδώς χαμηλότοκα δάνεια, δωρεάν γη, και φορολογικές ελαφρύνσεις σε δεκάδες πιθανούς «εθνικούς πρωταθλητές» και τους προστατεύει από τον ανταγωνισμό, αγνοώντας τις καταγγελίες για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας και περιορίζοντας τους εξωτερικούς αντιπάλους. Για παράδειγμα, έχει ουσιαστικά εκδιώξει τις μπαταρίες ηλεκτρικών αυτοκινήτων της νοτιοκορεάτικης Samsung και της LG, δίνοντας πράσινες επιδοτήσεις μόνο σε αυτοκίνητα με ανταλλακτικά κινεζικών εταιρειών. Με το να στρέφεται όλο και περισσότερο στις κρατικές επιχειρήσεις της σε βάρος των εγχώριων ιδιωτικών εταιρειών, η κινεζική κυβέρνηση διασφαλίζει ακόμη ισχυρότερο πολιτικό έλεγχο των τεχνολογικών τομέων αιχμής της χώρας.

Και στην ΕΕ, οι γραφειοκράτες στις Βρυξέλλες έχουν αυξήσει την δημόσια συμμετοχή και την χρηματοδότηση βιομηχανιών, συμπεριλαμβανομένων των μπαταριών ηλεκτρικών οχημάτων, του καθαρού υδρογόνου, και του υπολογιστικού νέφους (cloud computing), στην αναζήτηση της «στρατηγικής αυτονομίας». Έχουν χαλαρώσει τους κανόνες που διέπουν την κρατική βοήθεια για Έρευνα και Ανάπτυξη ώστε να υποστηρίξουν και να καλλιεργήσουν Ευρωπαίους βιομηχανικούς πρωταθλητές, έχουν ενισχύσει τους δασμούς αντιντάμπινγκ ώστε να προστατεύσουν τους Ευρωπαίους παραγωγούς ορυκτών και οπτικών ινών, και έχουν διευρύνει τον έλεγχο επί των ξένων επενδύσεων —απομακρύνοντας, για παράδειγμα, κινεζική επένδυση σε έναν Ιταλό κατασκευαστή εξοπλισμού ημιαγωγών και έναν γερμανικό οίκο μηχανικών μικροηλεκτρονικών.

Οι ορέξεις των κυβερνήσεων για επαναπροσδιορισμό και αναδιαμόρφωση των τοπικών και διεθνών οικονομιών και των επιχειρηματικών περιβαλλόντων δεν δείχνουν σημάδια υποχώρησης. Αυτό σημαίνει ότι οι πιέσεις στις παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες επίσης θα συνεχιστούν. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό θα οδηγήσει ορισμένες εταιρείες να μετακινήσουν στάδια στις αλυσίδες παραγωγής τους και να συντομεύσουν ορισμένες διεθνείς διαδικασίες παραγωγής σε μια προσπάθεια να μειώσουν το ρίσκο και να αυξήσουν τα κέρδη. Ο επαναπατρισμός και ο «σχεδόν επαναπατρισμός» της μεταποίησης σε γειτονικές χώρες και εντός των περιφερειακών εμπορικών μπλοκ θα αυξηθεί, αν και όχι στον βαθμό που οραματίζονται ή υπόσχονται οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και όχι χωρίς σημαντικά κόστη για τους φορολογούμενους και τους καταναλωτές. Καθώς τα όρια μεταξύ του κράτους και των αγορών μετατοπίζονται [5], θα αναδιαμορφώσουν τις εφοδιαστικές αλυσίδες με τρόπους που δεν μπορούσε να κάνει η παγκόσμια πανδημία.

Στις καλύτερες περιπτώσεις, αυτά τα βήματα πολιτικής θα επιβραδύνουν την υπερθέρμανση του πλανήτη, θα διαδώσουν την κοινωνική δικαιοσύνη, και θα ενισχύσουν τους στόχους για την εθνική ασφάλεια και την οικονομική ανθεκτικότητα. Ωστόσο, σε πολλές άλλες, θα αυξήσουν τα κόστη, θα επιβραδύνουν την καινοτομία, και θα μετατοπίσουν το οικονομικό βάρος στους καταναλωτές και τους φορολογούμενους.

Για να αποφευχθεί η πρόκληση περισσότερων ζημιών παρά ωφελειών, οι κυβερνήσεις πρέπει να είναι φειδωλές στην χρήση των βιομηχανικών πολιτικών και πιο εκτενείς στις οικονομικές παρεμβάσεις τους. Πρέπει να επικεντρώσουν τις προσπάθειές τους κυρίως σε οικονομικές βελτιώσεις, όπως η αναβάθμιση των υποδομών, η εκπαίδευση, η υγειονομική φροντίδα, και η κοινωνική υποστήριξη. Αυτό περιλαμβάνει την χρηματοδότηση βασικής Έρευνας και Ανάπτυξης και τον καθορισμό παγκόσμιων προτύπων που καθορίζουν τα βασικά για τις βιομηχανικές διαδικασίες, τα πρωτόκολλα, και τα προϊόντα. Περιλαμβάνει επίσης την δημιουργία και τον συντονισμό ενός πιο καθολικού συνόλου εμπορικών βασικών κανόνων για την επίτευξη στόχων περιβαλλοντικών, κοινωνικών, και διακυβέρνησης. Αυτές οι προσπάθειες μπορούν να κάνουν τις εφοδιαστικές αλυσίδες πιο αποτελεσματικές και ανθεκτικές και τα έθνη ασφαλέστερα και πιο ευημερούντα.

Σύνδεσμοι:
[1]https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2021-06-08/coronavirus-strategy-forever-virus
[2]https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2021-08-24/united-states-sanctions
[3]https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2021-08-24/united-states-sanctions
[4]https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2020-12-04/chinese-communist-party-failed
[5]https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2021-06-08/coronavirus-strategy-forever-virus

Copyright © 2021 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/world/2021-12-21/why-supply-chai...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition