Σπάζοντας τον πάγο

Δεύτερον, τα πυρηνικά παγοθραυστικά θα βελτιώσουν την ικανότητα των ΗΠΑ να ερευνά για -και να εξάγει1 ενέργεια από την περιοχή. Η Αρκτική κατέχει τεράστια μη ανακαλυφθέντα αποθέματα υδρογονανθράκων, υπολογιζόμενα σε πάνω από οκτώ δισεκατομμύρια βαρέλια υγρού φυσικού αερίου, 66 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου, και πάνω από 1.600 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου, καθιστώντας την Αρκτική πέντε φορές πιο πλούσια σε υδρογονάνθρακες από όσο ο Ειρηνικός Ωκεανός. Τα αποθέματα που βρίσκονται εντός των εδαφικών ζωνών των ΗΠΑ και μόνο, θα μπορούσαν να υπερβούν [5] το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια σε αξία. Τα πυρηνοκίνητα παγοθραυστικά θα καταστήσουν ευκολότερο για τις ομάδες εξερεύνησης και εξόρυξης να έχουν πρόσβαση σε αυτούς τους πόρους και να τους παραδώσουν στην αγορά και θα προσφέρουν βοήθεια και συντονισμό σε περίπτωση ατυχήματος.

Τρίτον, καθώς ο ανταγωνισμός για τους φυσικούς πόρους επιταχύνεται, τα πυρηνικά παγοθραυστικά θα ενισχύσουν την θέση τής Ουάσινγκτον σχετικά με την γεωπολιτική και την ασφάλεια. Παρά το γεγονός ότι οι πρωταρχικοί στόχοι των ΗΠΑ στην Αρκτική είναι η αποτροπή των συγκρούσεων και η προώθηση της διεθνούς συνεργασίας, η Ουάσιγκτον πρέπει να παραμείνει έτοιμη να ανταποκριθεί σε τυχόν προκλήσεις ασφαλείας που θα μπορούσαν να προκύψουν εκεί στο μέλλον. Μια πρόσφατη έκθεση [6] από την Επίλεκτη Επιτροπή Πληροφοριών (Select Committee on Intelligence) τής Γερουσίας των ΗΠΑ προειδοποίησε ότι ο ανταγωνισμός για την τοποθέτηση των στρατιωτικών δυνάμεων στην Αρκτική θα μπορούσε σύντομα να ενταθεί και οι πρόσφατες επιδρομές τής Ρωσίας στον βορειο-ευρωπαϊκό εναέριο χώρο και τα χωρικά ύδατα μπορεί να είναι μια ένδειξη των πραγμάτων που έρχονται. Ήδη, οι διμερείς στρατιωτικές ασκήσεις έχουν ακυρωθεί, και το Ναυτικό των ΗΠΑ προσομοιώνει επιθέσεις [7] σε ρωσικά υποβρύχια ως μέρος των αρκτικών εκπαιδευτικών ασκήσεών του.

Επιπλέον, η Ρωσία θεωρεί την Αρκτική ως στρατηγική προτεραιότητα και βλέπει τις θαλάσσιες διεκδικήσεις της εκεί μέσω ενός στρατιωτικού πρίσματος, όχι απλώς οικονομικού. Εν μέσω τής αντιπαράθεσης με την Δύση σχετικά με την Ουκρανία τον περασμένο Απρίλιο, ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, επαναβεβαίωσε την δέσμευσή του [8] να «ανακτήσει» και «να ενισχύσει ποιοτικά» τις στρατιωτικές θέσεις τής Ρωσίας στην Αρκτική. Για τον σκοπό αυτό, η Μόσχα έχει δημιουργήσει ένα νέο στρατηγικό κέντρο διοίκησης για την περιοχή και έχει τοποθετήσει το μεγαλύτερο πολεμικό καταδρομικό της εκεί. Η κατασκευή αμερικανικών πυρηνικών παγοθραυστικών, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη θαλάσσιων εγκαταστάσεων βόρεια των Αλεούτιων Νήσων, θα βοηθήσει την Ουάσινγκτον να ισορροπήσει αυτό το πλεονέκτημα.

Τα πυρηνοκίνητα παγοθραυστικά θα επεκτείνουν επίσης την πρόσβαση του στόλου των Aegis στην Αρκτική -αντιτορπιλικά και καταδρομικά τού αμερικανικού ναυτικού ικανά για βαλλιστική πυραυλική άμυνα. Ο στόλος θα πρέπει να είναι σε θέση να ταξιδεύει γρήγορα σε οποιοδήποτε θέατρο επιχειρήσεων, ιδίως υπό το πρίσμα της αυξανόμενης απειλής βαλλιστικών πυραύλων από την Κίνα, το Ιράν, την Βόρεια Κορέα και την Ρωσία. Αυτή την στιγμή, τα αντιτορπιλικά Aegis μπορούν να διεξάγουν μόνο περιορισμένες επιχειρήσεις βόρεια του Αρκτικού Κύκλου, αλλά ένα πυρηνικό παγοθραυστικό τού ναυτικού των ΗΠΑ θα επέτρεπε μια πραγματικά προωθημένη παρουσία.

Το ρωσικό πυρηνοκίνητο παγοθραυστικό Yamal, ακολουθούμενο από το καναδικό παγοθραυστικό Louis St. Laurent και το αμερικανικό παγοθραυστικό Polar Sea. (U.S. Coast Guard)

Τέταρτον, τα πυρηνικά παγοθραυστικά θα αποτελέσουν ένα σημαντικό πλεονέκτημα σε επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης, η ανάγκη για τις οποίες μπορεί επίσης να αυξηθεί. Η επίπονη αναζήτηση για τα συντρίμμια τής πτήσης Malaysia Airlines MH370 στον Ινδικό Ωκεανό ρίχνει φως στις τεράστιες προκλήσεις των logistics για την διεξαγωγή τέτοιων επιχειρήσεων έξω από τις μεγάλες θαλάσσιες οδούς. Πολλές διηπειρωτικές πτήσεις αγγίζουν την Αρκτική, και μερικές διαδρομές που συνδέουν την Ασία με την Βόρεια Αμερική πετούν απευθείας πάνω από τον Βόρειο Πόλο. Εν τω μεταξύ, με μια αύξηση της ναυτιλίας μέσω τού Αρκτικού Κύκλου, οι κίνδυνοι να πάει κάτι στραβά στην περιοχή μόνο αυξάνονται. Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν απροετοίμαστες για τις μεγάλες επιχειρήσεις «αναζήτησης και ανάκτησης» (search-and-recovery) βόρεια του Βερίγγειου Πορθμού, παρότι η Ουάσιγκτον με μια διεθνή συνθήκη τού 2011 ανέλαβε την ευθύνη [9] για σχεδόν ένα εκατομμύριο τετραγωνικά μίλια αφιλόξενου ωκεανού.

Τα αμερικανικά στοιχεία για «αναζήτηση και ανάκτηση» στην Αρκτική είναι πολύ περιορισμένα. Σε ολόκληρη την πολιτεία τής Αλάσκα, το Λιμενικό Σώμα διατηρεί έναν στόλο από μόλις έξι περιπολικά σκάφη και δύο λέμβους -όλα σταθμεύουν νότια των Αλεούτιων Νήσων- και μόνο περί τα 15 ελικόπτερα αφιερωμένα στην έρευνα και διάσωση. Ένα πυρηνοκίνητο παγοθραυστικό, αναπτυγμένο σε εκτεταμένη βάση στα ύδατα της αρκτικής Αλάσκα με δύο ελικόπτερα διάσωσης, θα παρέχει την πολυπόθητη προωθημένη παρουσία για επιχειρήσεις και συντονισμό.

ΚΡΥΑ ΕΚΚΙΝΗΣΗ

Ο χρόνος για τις Ηνωμένες Πολιτείες προκειμένου να κλείσουν το χάσμα στα παγοθραυστικά έχει ήδη παρέλθει. Το να πραγματοποιηθεί αυτό το κατόρθωμα θα απαιτήσει σημαντικούς πόρους και προσπάθεια, αλλά η επένδυση αυτή είναι βέβαιο ότι θα αποδώσει πολύ, σε μακροπρόθεσμη βάση. Αν και κοστίζει περισσότερο να κατασκευαστεί ένα πυρηνικό παγοθραυστικό σε σύγκριση με ένα συμβατικό σκάφος -και η λειτουργία του θα απαιτούσε επιπλέον ένα δισ. δολάρια στην διάρκεια της ζωής του- η μεγαλύτερη διαρκής πρόσβαση στην Αρκτική που θα πάρουν ως αντάλλαγμα οι Ηνωμένες Πολιτείες δικαιολογεί το κόστος με το παραπάνω.