G(reece)2K

Υπό κάποια έννοια, η «μόλυνση» κατά πάσα πιθανότητα θα περιοριστεί. Το δημοψήφισμα της Κυριακής περιγράφηκε από την ελληνική κυβέρνηση ως ψήφος κατά της λιτότητας, όχι κατά της Ευρώπης ή ακόμη και του ευρώ. [Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές] δεν έχουμε ακόμα αξιόπιστα στοιχεία της ψηφοφορίας, αλλά είναι σαφές ότι πολλοί από εκείνους που ψήφισαν «όχι» την Κυριακή ήταν νέοι επαγγελματίες -ή μορφωμένοι αλλά άνεργοι ή υπο-απασχολούμενοι Έλληνες- που θα ήταν φυσικά ευρωπαϊστές σε οποιαδήποτε άλλη χώρα και οι οποίοι όντως παραμένουν προσηλωμένοι στην ευρωπαϊκή ιδέα, αλλά έχουν εξουθενωθεί από πέντε χρόνια λιτότητας. Η ψήφος τους ήταν η απόρριψη όχι μόνο των σκληρών όρων διάσωσης, αλλά και των αυστηρών προειδοποιήσεων από τις Βρυξέλλες ότι μια ψήφος [υπέρ του] «όχι» θα οδηγούσε στην αυτόματη αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Οι παρατηρητές πρέπει επομένως να ασχοληθούν με το παράδοξο ότι μερικοί από τους πιο φιλο-ευρωπαϊστές Έλληνες (μαζί με πολλούς ακραίους αριστερούς και δεξιούς αντιευρωπαϊστές) ψήφισαν κατά της συμφωνίας διάσωσης. Ο Έλληνας πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ θέλουν μια επιστροφή στην δραχμή. Ξέρουν ότι οι περισσότεροι στην Ελλάδα θέλουν να μείνουν στο ευρώ, οπότε δεν έχουν καμία βιασύνη για να φύγουν. Είναι πολύ καλύτερα να περιμένουν μέχρι να εξαναγκαστούν από τις Βρυξέλλες. Η Αθήνα θα παίξει αυτό το παιχνίδι, στο οποίο η παραίτηση του Γιάνη Βαρουφάκη από υπουργός Οικονομικών είναι μόνο η πιο πρόσφατη κίνηση, προς το πικρό τέλος.

Ίσως η οικονομική «μόλυνση» στην Ευρώπη μπορεί να περιοριστεί, αλλά η στρατηγική και πολιτική μόλυνση θα είναι τεράστια. Εκτός κι αν φύγει και από την ΕΕ, η Ελλάδα μπορεί να μετατραπεί σε μια ανοιχτή πόρτα, όπως έχουν ήδη απειλήσει ορισμένοι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, μέσω της οποίας θα εισρέουν μετανάστες. Η χώρα θα γλιστρήσει ακόμη περισσότερο στην ρωσική τροχιά, με δυνητικά μοιραίες συνέπειες για την κοινή εξωτερική πολιτική της ΕΕ, ιδίως τις κυρώσεις της για την Ουκρανία. Πάνω απ’ όλα, η μη αναστρεψιμότητα της νομισματικής ένωσης θα τεθεί υπό αμφισβήτηση, με τεράστιες συνέπειες για όλα τα είδη των πολιτικών και οικονομικών στοιχημάτων που τέθηκαν κατά την διάρκεια των τελευταίων τριών δεκαετιών. Κανένας αριθμός [οικονομικών και πολιτικών] μοντέλων δεν μπορεί να ποσοτικοποιήσει την πιθανή ζημιά για την Ένωση, αλλά θα είναι κολοσσιαία και ίσως μοιραία για την βαθύτερη ολοκλήρωση.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, οι Έλληνες βρίσκονται αντιμέτωποι με μια απίθανη επιλογή: Είτε να συμφωνήσουν σε ένα πρόγραμμα λιτότητας που συνθλίβει την ζωή των νέων και πιο αδύναμων ανθρώπων είτε να επιστρέψουν στις αποτυχημένες εθνικές πολιτικές που έφεραν την χώρα σε αυτό το χάλι. Ο κόσμος θα μάθει σύντομα την απάντηση στο G2K, αλλά όποια και αν είναι, καθώς μελετούμε τα ερείπια ενός εκ των εθνών της Ευρώπης, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η Ευρώπη δεν είναι ούτε ένα σύστημα ούτε ένα παιχνίδι, αλλά ένα κοινό πεπρωμένο, και θα πρέπει να ευχόμαστε τα χειρότερα σε όλους εκείνους, στις Βρυξέλλες και την Αθήνα που μας έφεραν σε αυτό το μεταβατικό σημείο.

Copyright © 2015 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/greece/2015-07-06/greece2k

Σύνδεσμοι:
[1] http://www.democraticunion.eu/

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνσηwww.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.grκαι στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition