Secure ConnectionΗ υπόθεση κατά των στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ στο εξωτερικό
Γιατί δεν αποτελούν πλέον στρατηγικό πλεονέκτημα
Περίληψη Κειμένου και Βιογραφικό Συγγραφέα
Η σύγχρονη τεχνολογία έχει καταστήσει τις βάσεις των ΗΠΑ όλο και πιο ευάλωτες και η παρουσία τους μπορεί να στρατιωτικοποιήσει διαμάχες και να κάνει ανταγωνιστικούς αντιπάλους που διαφορετικά θα ήταν πιο ενδοτικοί. Οι βάσεις μπορούν επίσης να ενθαρρύνουν συμμάχους να αναλάβουν κινδύνους που θα μπορούσαν να αποφύγουν. Τέλος, οι προωθημένες δυνάμεις είναι πειρασμός για τους ηγέτες των ΗΠΑ καθώς μπορούν να κάνουν τις εκκλήσεις για παρέμβαση να φαίνονται πιο λογικές.
Ο JOHN GLASER είναι αναπληρωτής διευθυντής Σπουδών Εξωτερικής Πολιτικής στο Ινστιτούτο Cato. Αυτό το άρθρο είναι προσαρμοσμένο από μια μελέτη του Cato από τον συγγραφέα, σχετικά με την προωθημένη ανάπτυξη [δυνάμεων].
Η παρουσία δυνάμεων στο εξωτερικό μπορεί επίσης να δελεάσει τους πολιτικούς να εμπλακούν σε πολέμους εκλογικής σκοπιμότητας που θα μπορούσαν εύκολα να αποφύγουν αν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είχαν βάσεις επί του πεδίου. Στην επέμβαση του ΝΑΤΟ το 2011 στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης, για παράδειγμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες βομβάρδιζαν την Λιβύη από πολεμικά πλοία στην Μεσόγειο και από αεροπορικές βάσεις στην Ισπανία, την Ιταλία και την Γερμανία, μεταξύ άλλων κοντινών τοποθεσιών. Τα αδύναμα επιχειρήματα υπέρ της εμπλοκής των ΗΠΑ, τα οποία περιλάμβαναν υποθετικούς ισχυρισμούς για επικείμενη ανθρωπιστική καταστροφή και πίεση από ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους [20], θα μπορούσαν να είναι πιο δύσκολο να τύχουν πολιτικής εκμετάλλευσης εάν οι δυνάμεις των ΗΠΑ δεν είχαν ήδη αναπτυχθεί στην περιοχή.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΑΜΥΝΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΩΝ ΗΠΑ
Οι υπέρμαχοι μιας στάσης προωθημένης ανάπτυξης υποστηρίζουν ότι υπήρξε η κινητήρια δύναμη για την δημιουργία ενός πιο ειρηνικού κόσμου μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με το να περιορίζει τα φαινόμενα της αναρχίας και να εμποδίζει τις συγκρούσεις από το να γίνουν ανεξέλεγκτες. Αυτό το επιχείρημα είναι η ουσία της λογικής πίσω από την αποτροπή και την διαβεβαίωση. Αλλά υπάρχουν και άλλες πιθανές αιτιώδεις εξηγήσεις για την έλλειψη πολέμου μεταξύ μεγάλων δυνάμεων από το 1945 [21]. Αν και η εμπορική και οικονομική αλληλεξάρτηση δεν επαρκεί πάντοτε για την αποτροπή των συγκρούσεων μεταξύ δυνητικών εμπολέμων, υπάρχουν σαφή στοιχεία [22] ότι οι δύο αυτοί παράγοντες μειώνουν την πιθανότητα του πολέμου. Η καταστροφική δύναμη των σύγχρονων συμβατικών στρατών έχει επίσης καταστήσει τον πόλεμο απαγορευτικά δαπανηρό σε πολλές περιπτώσεις, και το γεγονός ότι οι περισσότερες από τις μεγάλες δυνάμεις του κόσμου διαθέτουν πυρηνικά όπλα είναι πιθανώς ένας σημαντικός παράγοντας για την αποφυγή διεθνών συγκρούσεων. Οι κανονιστικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι βλέπουν τον πόλεμο, [ξεκινώντας] από μια ευγενή και ενάρετη φιλοδοξία [και καταλήγοντας] σε μια βάρβαρη έσχατη λύση, συνέβαλαν επίσης στην ειρήνη [23] μεταξύ των εθνών.
Η στρατιωτική στάση προωθημένης ανάπτυξης [δυνάμεων] των ΗΠΑ θα πρέπει να αντικατοπτρίζουν τα πραγματικά αμυντικά συμφέροντα των ΗΠΑ. Η αξιοσημείωτα ασφαλής θέση των Ηνωμένων Πολιτειών, παράλληλα με την σχετικά ειρηνική κατάσταση της διεθνούς πολιτικής, θα επιτρέψει την απόσυρση από αυτό το παγκόσμιο δίκτυο υπερπόντιων στρατιωτικών βάσεων. Αντί να υπερασπίζονται την ασφάλεια άλλων κρατών και να προσπαθούν να σταθεροποιούν τις περιοχές σύγκρουσης σε όλο τον κόσμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να ενθαρρύνουν τους συμμάχους να φέρουν το βάρος της δικής τους υπεράσπισης και να απαλλαγούν από περιφερειακές διαμάχες, για να μην διακινδυνεύσουν να παρασυρθούν σε συγκρούσεις στις οποίες δεν διακυβεύονται τα ζωτικά τους συμφέροντα.
Copyright © 2017 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.
Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/2017-07-25/case-against-us-overs...