Μια πικρή νίκη για την χιλιανή δεξιά;

Μετά υπάρχει το γεγονός ότι η εξουσία στην σημερινή Χιλή δεν εξαρτάται μόνο από τα νομοθετικά σώματα, αλλά και από τον δρόμο. Οι πολίτες έχουν γίνει λιγότερο ικανοποιημένοι από την δημοκρατία και στρέφονται προς τις διαδηλώσεις [18] για να εκφράσουν την δυσαρέσκειά τους, και τα κοινωνικά κινήματα [19] έχουν πολιτικοποιήσει την οργή μεγάλων τμημάτων του εκλογικού σώματος σχετικά με τις οικονομικές ανισότητες στην χώρα [20]. Οι διαδηλωτές τείνουν να έχουν τεταμένες σχέσεις με τις κυβερνήσεις τους. Αυτό θα ήταν ιδιαίτερα η περίπτωση του Piñera, δεδομένου του ισχυρού δεσμού του με τις επιχειρήσεις και τις συντηρητικές ομάδες. Στα επόμενα χρόνια, η Χιλή θα δει πιθανώς μαζικές διαδηλώσεις να απαιτούν εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και τερματισμό του ιδιωτικού συνταξιοδοτικού συστήματος της χώρας. Η διευθέτηση αυτών των αιτημάτων θα ήταν δύσκολη για τον Piñera.

Οι δημοσκόποι δεν κατάφεραν να προβλέψουν το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των εκλογών και είναι πιθανό ότι ο Guillier θα κερδίσει την Κυριακή. Κι αυτός, επίσης, θα αντιμετωπίσει δυσκολίες στο να κυβερνήσει. Παρά την σοσιαλδημοκρατική του ρητορική, ο Guillier είναι ανεξάρτητος και οι σχέσεις του τόσο με το Ευρύ Μέτωπο όσο και με τα πιο καθιερωμένα κεντροαριστερά κόμματα αριστερού είναι τεταμένες. Επίσης είναι άπειρος, έχοντας εργαστεί ως δημοσιογράφος για περισσότερες από τρεις δεκαετίες προτού εισέλθει στην πολιτική το 2013. Όπως και ο Piñera, θα πρέπει να αντιμετωπίσει πολίτες που είναι θυμωμένοι με το κατεστημένο [της χώρας] τους και πεινασμένοι για μεταρρυθμίσεις προς την ισότητα. Ανεξάρτητα από το ποιος θα γίνει ο επόμενος πρόεδρος, οι πραγματικοί νικητές στα επόμενα χρόνια θα είναι εκείνοι που θα προσαρμόζονται στο μεταβαλλόμενο έδαφος της λαϊκής πολιτικής της Χιλής.

Copyright © 2017 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/south-america/2017-12-13/bitter-...