Κίνα Vs Αμερική

Πρώτον, τόσο στον πόλεμο όσο και στην ειρήνη, η κινεζική στρατηγική κατευθύνεται άκαμπτα από την realpolitik και χωρίς επιβάρυνση από οποιαδήποτε σοβαρή ανάγκη να δικαιολογήσει την κινεζική συμπεριφορά από πλευράς διεθνούς δικαίου ή ηθικών κανόνων. Αυτό επιτρέπει στην κινεζική κυβέρνηση να είναι αδίστακτα ευέλικτη, καθώς αισθάνεται λίγους περιορισμούς από προηγούμενες λογικές και είναι σε μεγάλο βαθμό απρόσβλητη από τις επικρίσεις περί ασυνέπειας. Έτσι, για παράδειγμα, όταν ο Κίσινγκερ έφτασε στην Κίνα το 1971 για να ξεκινήσει μυστικές συνομιλίες για μια αμερικανο-κινεζική προσέγγιση, διαπίστωσε ότι οι συνομιλητές του δεν δεσμεύονταν από την ιδεολογία και ήταν άγρια ​​ευθείς για τα εθνικά συμφέροντα της Κίνας. Ενώ ο Κίσινγκερ και ο Αμερικανός πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον θεώρησαν απαραίτητο να δικαιολογήσουν τον συμβιβασμό στον οποίον έφτασαν τελικά για να τερματίσουν τον πόλεμο στο Βιετνάμ ως «ειρήνη με τιμή», ο Κινέζος ηγέτης Μάο Τσε Τουνγκ δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να προσποιηθεί ότι με την εδραίωση σχέσεων με τις καπιταλιστικές Ηνωμένες Πολιτείες για να ενισχύσει την θέση της κομμουνιστικής Κίνας έναντι της Σοβιετικής Ένωσης ενίσχυε με κάποιο τρόπο ένα μεγαλύτερο σοσιαλιστικό διεθνές κίνημα.

Ακριβώς όπως η πρακτική προσέγγιση της Κίνας στην διεθνή πολιτική δίνει αναμφισβήτητα στην Κίνα ένα πλεονέκτημα έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών, το ίδιο κάνει και η εμμονικά ολιστική στρατηγική κοσμοθεωρία της Κίνας. Οι Κινέζοι σχεδιαστές βλέπουν τα πάντα ως συνδεδεμένα με οτιδήποτε άλλο. Το εξελισσόμενο περιβάλλον στο οποίο συμβαίνει μια στρατηγική κατάσταση καθορίζει αυτό που οι Κινέζοι ονομάζουν shi. Αυτός ο όρος δεν έχει άμεση αγγλική μετάφραση, αλλά μπορεί να αποδοθεί ως η «δυνητική ενέργεια» ή «συγκυρία» που είναι εγγενής σε οποιαδήποτε περίσταση σε μια δεδομένη στιγμή. Περιλαμβάνει την γεωγραφία και το έδαφος, τον καιρό, την ισορροπία δυνάμεων, την έκπληξη, το ηθικό και πολλά άλλα στοιχεία. «Ο κάθε παράγοντας επηρεάζει τους άλλους», όπως έγραψε ο Κίσινγκερ στο βιβλίο του, On China, το 201, «δίνοντας υπόσταση σε λεπτές αλλαγές στην συγκυρία και στο σχετικό πλεονέκτημα». Έτσι, ένας επιδέξιος Κινέζος στρατηγιστής ξοδεύει τον περισσότερο χρόνο υπομονετικά «παρατηρώντας και καλλιεργώντας αλλαγές στο στρατηγικό τοπίο» και κινείται μόνο όταν όλα βρίσκονται στην βέλτιστη ευθυγράμμιση. Μετά, χτυπά γρήγορα. Για έναν παρατηρητή, το αποτέλεσμα φαίνεται αναπόφευκτο.

Ανεφοδιασμός αμερικανικού βομβαρδιστικού πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό, τον Αύγουστο του 2017. U.S. AIR FORCE / AIRMAN 1ST CLASS GERALD WILLIS / HANDOUT VIA REUTERS
---------------------------------------------------------------------------------

Ο πόλεμος για τους Κινέζους στρατηγιστές είναι πρωτίστως ψυχολογικός και πολιτικός. Στην κινεζική σκέψη, η αντίληψη του αντιπάλου για τα επί τόπου γεγονότα μπορεί να είναι εξίσου σημαντική με τα ίδια τα γεγονότα. Για την αυτοκρατορική Κίνα, η δημιουργία και η διατήρηση της εικόνας ενός τόσο ανώτερου πολιτισμού που αντιπροσώπευε «το κέντρο του σύμπαντος» χρησίμευσε για να αποτρέψει τους εχθρούς από την αμφισβήτηση της κινεζικής κυριαρχίας. Σήμερα, η αφήγηση της αναπόφευκτης ανόδου της Κίνας και της μη αναστρέψιμης παρακμής των Ηνωμένων Πολιτειών παίζουν παρόμοιο ρόλο.

Παραδοσιακά, οι Κινέζοι έχουν επιδιώξει τη νίκη όχι σε μια αποφασιστική μάχη, αλλά μέσα από βαθμιαίες κινήσεις σχεδιασμένες για να βελτιώσουν σταδιακά την θέση τους. Ο David Lai, ειδικός στις ασιατικές στρατιωτικές υποθέσεις, επεσήμανε την προσέγγιση αυτή συγκρίνοντας το Δυτικό παιχνίδι σκάκι με το κινέζικο ισοδύναμό του, το weiqi (συχνά αναφέρεται ως go). Στο σκάκι, οι παίκτες προσπαθούν να κυριαρχήσουν στο κέντρο του πεδίου και να κατακτήσουν τον αντίπαλο. Στο weiqi, οι παίκτες προσπαθούν να περικυκλώσουν τον αντίπαλο. Εάν ο μάστερ του σκακιού βλέπει πέντε ή έξι κινήσεις μπροστά, ο μάστερ του Weiqi βλέπει 20 ή 30. Παρακολουθώντας κάθε διάσταση της ευρύτερης σχέσης με έναν αντίπαλο, ο Κινέζος στρατηγός αντιστέκεται στην πρόωρη πρόοδο προς τη νίκη, αλλά στοχεύει στην οικοδόμηση σταδιακού πλεονεκτήματος. «Στην Δυτική παράδοση, δίνεται μεγάλη έμφαση στην χρήση βίας˙ η τέχνη του πολέμου περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό στα πεδία μάχης˙ και ο τρόπος της διεξαγωγής του πολέμου είναι η βία στην βία», έγραψε ο Lai σε μια ανάλυση για το Ινστιτούτο Στρατηγικών Σπουδών του Πολεμικού Κολεγίου του Στρατού των ΗΠΑ, το 2004. Αντίθετα, «η φιλοσοφία πίσω από το go . . . είναι να ανταγωνιστεί για το σχετικό κέρδος παρά να επιδιώξει την πλήρη εξολόθρευση των δυνάμεων του αντιπάλου». Σε μια σοφή υπενθύμιση, ο Lai προειδοποιεί ότι «είναι επικίνδυνο να παίζεις go με τη νοοτροπία του σκακιού».

ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ