Η μετατόπιση του κέντρου βάρους της πολεμικής διαδικασίας
Τα εξεζητημένων τεχνολογιών και υψηλού κόστους σημερινά αεροσκάφη, όπως είναι το F35 ή ακόμη και τα παλαιότερα F16, F18, Tornado κ.λπ., δύσκολα μπορούν να λειτουργήσουν ως προέκταση του πυροβολικού, λόγω των μικρών αριθμών που διατίθενται. Άρα, το πυροβολικό τείνει να αντιστρέψει την τάση και να επεκτείνει την δράση του έτσι ώστε να μπορεί να λειτουργήσει ως υποκατάστατο της αεροπορίας.
Ο Δρ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΡΙΒΑΣ είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Οπλικών Τεχνολογιών, στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Διδάσκει επίσης Γεωγραφία της Ασφάλειας στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή, στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
- previous
- Page 3of 3
- next-disabled
Αυτά τα νέου τύπου βλήματα συνδυάζονται με μια νέα οικογένεια «υβριδικών», θα μπορούσαμε να πούμε, όπλων, που αποτελούν σύζευξη πλατφόρμας και βλήματος. Σε αυτήν την κατηγορία μπορούμε να εντάξουμε τα λεγόμενα «πυρομαχικά περιπλάνησης» (loitering munitions), τα οποία μπορούν να χαρακτηριστούν ως αυτοκαταστρεφόμενα ρομπότ, αν και σε κάποιες περιπτώσεις μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν, αν δεν βρουν κάποιον αξιόλογο στόχο ώστε να πέσουν πάνω τους, περιμένοντας μια «καλύτερη μέρα για να πεθάνουν». Σε αντίθεση με ό,τι συνήθως αναφέρεται, παρόμοια δυνητικώς επαναχρησιμοποιούμενα όπλα δεν είναι μόνο κάποια μη επανδρωμένα αερο-οχήματα (UAV) με εκρηκτικό φορτίο, αλλά διαφόρων ειδών συστήματα, ακόμη και συνδυασμός μη επανδρωμένων υποβρυχίων σκαφών (UUV) με τορπίλες ή υβρίδια τορπιλών και UUV. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της έκδοσης επαυξημένου βεληνεκούς της τορπίλης DM2A4 Sea Hake (Seehecht) Mod4 ER, η οποία έχει επιτύχει το εντυπωσιακό βεληνεκές των 140 χλμ. Η επίδοση αυτή ουσιαστικά μετατρέπει την τορπίλη σε υβρίδιο UUV και τορπίλης και, εν μέρει, την «χειραφετεί» από τα σκάφη μεταφοράς σε περιορισμένων διαστάσεων θαλάσσιες εκτάσεις.
Μια ιδιαίτερη κατηγορία βλημάτων είναι μικρά οπλισμένα μη επανδρωμένα αερο-οχήματα, τα οποία σε δομές σμήνωσης (swarming), μπορούν να επιφέρουν συντριπτικά πλήγματα στις εχθρικές δυνάμεις, ιδιαίτερα δε αν έχουν ικανότητες αυτόνομης λήψης αποφάσεων.
Σε ακραία αλλά πιθανώς επαρκώς ρεαλιστικά σενάρια, μεγάλες ομάδες από ιπτάμενα ρομπότ, σε μη – ιεραρχικές αρχιτεκτονικές, θα μπορούν να εξαπολύονται σε συγκεκριμένες περιοχές και κατόπιν να επιχειρούν από μόνα τους, χωρίς κανείς να μπορεί να τα σταματήσει πριν καταστραφούν μέχρι τελευταίου. Ένα κρίσιμο θέμα, βέβαια, είναι η ενεργειακή τους αυτονομία, που περιορίζει χρονικά και χωρικά την χρήση τους. Αν όμως τα drones διαθέτουν συστήματα που θα τους επιτρέπει να «γαντζώνονται» σε ηλεκτρικά καλώδια και να «ρουφάνε» ενέργεια από αυτά (perching) ή αν είναι εφοδιασμένα με συστήματα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, τότε θα μπορούν να επιχειρούν για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται πως η τάση για τη μετατόπιση του κέντρου βάρους της πολεμικής διαδικασίας από την πλατφόρμα στα βλήματα είναι μια πραγματικότητα, και θα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά και τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
[1] https://www.foreignaffairs.gr/articles/71999/dr-konstantinos-gribas/anag...
Copyright © 2019 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.
Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition
- previous
- Page 3of 3
- next-disabled