Τι σημαίνουν οι νέες δημοτικές εκλογές της Κωνσταντινούπολης για το μέλλον της Τουρκίας

Παρ’ όλα αυτά τα πλεονεκτήματα, δεν μπορείς πραγματικά να κερδίσεις εκλογές που έχεις ήδη χάσει: Αυτό είναι το παράδοξο που το AKP έχει δημιουργήσει για τον εαυτό του. Ακόμη και αν το κυβερνών κόμμα αναδειχθεί στην κορυφή στις 23 Ιουνίου, θα το έχει κάνει με το τίμημα να είναι το κόμμα που απέρριψε εκλογές για να παραμείνει στην εξουσία, και θα ακολουθήσουν σίγουρα διαδηλώσεις στους δρόμους. Με τον έλεγχο του υπουργείου Εσωτερικών και του στρατού, το κόμμα είναι πιθανό ότι θα αντιμετωπίσει αυτές τις διαμαρτυρίες, αλλά η νομιμοποίησή του θα συνεχίσει να καταρρέει. Ακόμη και τα αυταρχικά καθεστώτα χρειάζονται νομιμοποίηση. Όσοι παρακολουθούν από το εξωτερικό θα δουν το αποτέλεσμα ως περαιτέρω απόδειξη ότι η Τουρκία δεν διαθέτει τα ανεξάρτητα θεσμικά όργανα που είναι απαραίτητα για να στηρίζουν έναν αξιόπιστο διεθνή εταίρο με λογικές οικονομικές πολιτικές.

Από την άλλη πλευρά, εάν το AKP χάσει, θα έχει δείξει ότι δεν είναι πλέον αρκετά ισχυρό για να υπαγορεύει το μέλλον της χώρας. Μια ενισχυμένη αντιπολίτευση θα αδράξει ένα τέτοιο άνοιγμα για να εκθέσει τα δημοτικά συστήματα διαφθοράς που συνδέονται με το κόμμα και τον πρόεδρο. Το κύμα των σκανδάλων που με βεβαιότητα θα αναδυθεί από μια Κωνσταντινούπολη υπό τον έλεγχο της αντιπολίτευσης σε μια περίοδο επείγουσας οικονομικής κρίσης μόνο θα τροφοδοτήσει την δυσαρέσκεια έναντι του κόμματος. Τα κεντρικά, πυραμιδικά συστήματα όπως της Τουρκίας είναι ευάλωτα σε αυτό ακριβώς το είδος πρόκλησης -αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο ακυρώθηκε το αποτέλεσμα των εκλογών εξ’ αρχής. Αυτή την εβδομάδα το AKP και ο Ερντογάν φάνηκαν να προετοιμάζονται για την πιθανότητα επιβολής κατηγοριών εναντίον του Imamoglu σε περίπτωση που θα κερδίσει, με βάση ψευδή σκάνδαλα και αδύναμους ισχυρισμούς ότι συνδέεται με το PKK ή το κίνημα Gulen. Αλλά η δίωξη του Imamoglu με αυτό τον τρόπο μόνο θα αυξήσει το status του ως θύμα.

Ο Ερντογάν και το ΑΚΡ περιέβαλαν τον πολιτικό αγώνα τους με υπαρξιακούς όρους, υποδηλώνοντας ότι η μοίρα του προέδρου, του κόμματος και της χώρας είναι μια. Αυτή η διαμόρφωση αποκλείει ένα σταθερό αποτέλεσμα. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα στις 23 Ιουνίου, ο Ερντογάν και το AKP θα έχουν οδηγήσει την χώρα περαιτέρω σε κρίση.

Για τους παραδοσιακούς διατλαντικούς συμμάχους της Τουρκίας, η συνεχιζόμενη κάθοδος της χώρας σε μια ασταθή μορφή αυταρχισμού αποτελεί μια φρίκη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη μπορεί να την παρακολουθήσουν με συμπάθεια για τον τουρκικό λαό και με σοβαρή ανησυχία για τα στρατηγικά τους συμφέροντα. Αλλά δεν μπορούν να σώσουν τον Ερντογάν από τα λάθη του. Το καθεστώς αντιμετωπίζει τις βασικές προϋποθέσεις που απαιτούν οι σύμμαχοί του για συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας ως παραβιάσεις της κυριαρχίας της Τουρκίας. Πιστεύει ότι μπορεί να αψηφήσει την οικονομική βαρύτητα, και βλέπει συνωμοσίες πίσω από οποιαδήποτε υποστήριξη για τα ελεύθερα μέσα ενημέρωσης, την κοινωνία των πολιτών ή το κράτος δικαίου. Οι σύμμαχοι της Τουρκίας μπορούν απλώς να παραμείνουν εστιασμένοι στην πιθανότητα για καλύτερες ημέρες -ακόμη και ενώ οικοδομούν φράγματα [20] έναντι των πολύ χειρότερων ημερών που θα έρθουν σύντομα.

Copyright © 2019 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/turkey/2019-06-21/what-istanbuls...