Γιατί η Αμερική πρέπει να ηγηθεί ξανά

Έχει ήδη περάσει ο καιρός για να σταματήσουν οι αέναοι πόλεμοι [27], οι οποίοι έχουν κοστίσει αμερικανικό αίμα και πλούτο. Όπως υποστήριξα εδώ και πολύ καιρό, θα πρέπει να φέρουμε πίσω στην πατρίδα την συντριπτική πλειοψηφία των στρατευμάτων μας από τους πολέμους στο Αφγανιστάν και τη Μέση Ανατολή και να καθορίσουμε στενά την αποστολή μας στην κατανίκηση της Αλ Κάιντα και του Ισλαμικού Κράτους (ή ISIS). Πρέπει επίσης να τερματίσουμε την υποστήριξή μας στον πόλεμο που διεξάγεται υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη. Πρέπει να διατηρήσουμε την εστίασή μας στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, σε όλο τον κόσμο και εγχωρίως, αλλά το να παραμένουμε μπλεγμένοι σε συγκρούσεις που δεν μπορούν να κερδηθούν εξαντλεί την ικανότητά μας να ηγηθούμε σε άλλα θέματα που απαιτούν την προσοχή μας, και μας εμποδίζει να ανοικοδομήσουμε τα άλλα εργαλεία της αμερικανικής ισχύος.

Στρατιώτες των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, τον Ιούνιο του 2011. Baz Ratner / Reuters
----------------------------------------------------

Μπορούμε να είμαστε ισχυροί και έξυπνοι ταυτόχρονα. Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ μεγάλης κλίμακας και ανοικτού τύπου ανάπτυξης δεκάδων χιλιάδων Αμερικανών στρατιωτών μάχης, η οποία πρέπει να τελειώσει, και της χρήσης μερικών εκατοντάδων στρατιωτών των ειδικών δυνάμεων και στοιχείων [των υπηρεσιών] πληροφοριών για να υποστηρίξουν τους τοπικούς εταίρους ενάντια σε έναν κοινό εχθρό. Αυτές οι αποστολές μικρής κλίμακας είναι βιώσιμες στρατιωτικά, οικονομικά και πολιτικά και προάγουν το εθνικό συμφέρον.

Ωστόσο, η διπλωματία πρέπει να είναι το πρώτο εργαλείο της αμερικανικής ισχύος. Είμαι περήφανος για το τι πέτυχε η αμερικανική διπλωματία κατά την διάρκεια της διοίκησης Ομπάμα-Μπάιντεν, από το να ηγείται στις παγκόσμιες προσπάθειες για να τεθεί σε ισχύ η συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα [28], να ηγείται της διεθνούς απάντησης για τον τερματισμό της έκρηξης του [ιού] Ebola [29] στην Δυτική Αφρική μέχρι την πολυμερή συμφωνία ορόσημο για να εμποδιστεί το Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Η διπλωματία δεν είναι μόνο μια σειρά χειραψιών και φωτογραφιών. Οικοδομεί και φροντίζει σχέσεις και εργάζεται για τον εντοπισμό τομέων κοινού ενδιαφέροντος, ενώ διαχειρίζεται σημεία σύγκρουσης. Απαιτεί πειθαρχία, μια συνεκτική διαδικασία χάραξης πολιτικής, και μια ομάδα έμπειρων και εξουσιοδοτημένων επαγγελματιών. Ως πρόεδρος, θα ανυψώσω την διπλωματία ως το κυριότερο εργαλείο της εξωτερικής πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών. Θα επανεπενδύσω στο διπλωματικό σώμα, το οποίο αυτή διοίκηση έχει ξεκοιλιάσει [30], και θα βάλω την αμερικανική διπλωματία πάλι στα χέρια των αυθεντικών επαγγελματιών.

Η διπλωματία απαιτεί επίσης αξιοπιστία [31], και ο Trump έχει καταστρέψει την δική μας. Κατά την διεξαγωγή της εξωτερικής πολιτικής, και ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, ο λόγος ενός έθνους είναι το πιο πολύτιμο πλεονέκτημά του. Με το να αποσύρεται από τη μια συνθήκη μετά την άλλη, με το να υπαναχωρεί από την μια πολιτική μετά την άλλη, με το να αποφεύγει τις ευθύνες των ΗΠΑ, και με το να λέει ψέματα για μεγάλα και μικρά θέματα, ο Trump έχει απαξιώσει τον λόγο των Ηνωμένων Πολιτειών στον κόσμο.

Έχει επίσης αποξενώσει τις Ηνωμένες Πολιτείες ακριβώς από τους δημοκρατικούς συμμάχους που χρειάζεται περισσότερο. Έχει ορμήσει με πολιορκητικό κριό στην συμμαχία του ΝΑΤΟ, αντιμετωπίζοντάς την σαν μια συμμορία προστασίας που λειτουργεί από Αμερικανούς. Οι σύμμαχοί μας πρέπει να πληρώνουν δίκαιο μερίδιό τους, γι' αυτό είμαι υπερήφανος για τις δεσμεύσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση Ομπάμα-Μπάιντεν για να διασφαλίσει ότι τα μέλη του ΝΑΤΟ θα αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες τους (μια κίνηση της οποίας ο Τραμπ διεκδικεί την πίστωση). Αλλά η συμμαχία είναι κάτι περισσότερο από δολάρια και σεντς˙ η δέσμευση των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ιερή, όχι συναλλακτική. Το ΝΑΤΟ [32] βρίσκεται στην καρδιά της εθνικής ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών και είναι το προπύργιο του φιλελεύθερου δημοκρατικού ιδεώδους -μια συμμαχία αξιών, η οποία την καθιστά πολύ πιο ανθεκτική, αξιόπιστη και ισχυρή από τις συνεργασίες που δημιουργούνται με εξαναγκασμό ή χρήματα.

Ως πρόεδρος, θα κάνω περισσότερα από απλώς να αποκαταστήσω τις ιστορικές συνεργασίες μας˙ θα ηγηθώ της προσπάθειας να τις επαναπροσδιορίσω για τον κόσμο που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Το Κρεμλίνο φοβάται ένα ισχυρό ΝΑΤΟ, την πιο αποτελεσματική πολιτικο-στρατιωτική συμμαχία στην σύγχρονη ιστορία. Για να αντισταθμιστεί η ρωσική επιθετικότητα [33], πρέπει να διατηρήσουμε τις στρατιωτικές δυνατότητες της συμμαχίας, ενώ παράλληλα να επεκτείνουμε την ικανότητά της να αντιμετωπίζει μη παραδοσιακές απειλές, όπως η οπλοποιούμενη διαφθορά, η παραπληροφόρηση και η κυβερνοκλοπή. Πρέπει να επιβάλλουμε πραγματικά κόστη στην Ρωσία για τις παραβιάσεις της σχετικά με τους διεθνείς κανόνες και να σταθούμε μαζί με την ρωσική κοινωνία των πολιτών [34], η οποία έχει αντισταθεί γενναία ξανά και ξανά στο κλεπτοκρατικό αυταρχικό σύστημα του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν.