Γιατί η Αμερική πρέπει να ηγηθεί ξανά

Το λάθος πράγμα να κάνουμε είναι να βάλουμε τα κεφάλια μας στην άμμο και να πούμε όχι σε περισσότερες εμπορικές συμφωνίες. Οι χώρες θα διαπραγματεύονται με ή χωρίς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το ερώτημα είναι: Ποιος γράφει τους κανόνες που διέπουν το εμπόριο; Ποιος θα διασφαλίσει την προστασία των εργαζομένων, του περιβάλλοντος, της διαφάνειας και των μισθών της μεσαίας τάξης; Οι Ηνωμένες Πολιτείες, και όχι η Κίνα, θα πρέπει να ηγούνται αυτής της προσπάθειας.

Ως πρόεδρος, δεν θα συνάψω νέες εμπορικές συμφωνίες μέχρι να έχουμε επενδύσει σε Αμερικανούς και να τους έχουμε εξοπλίσει για να επιτύχουν στην παγκόσμια οικονομία. Και δεν θα διαπραγματευθώ νέες συμφωνίες χωρίς να έχω τους ηγέτες των εργαζομένων και του περιβάλλοντος στο τραπέζι με ουσιαστικό τρόπο και χωρίς να συμπεριλάβω ισχυρές εφαρμοστικές διατάξεις για να κρατήσω τους εταίρους μας στις συμφωνίες που υπογράφουν.

Η Κίνα αποτελεί μια ιδιαίτερη πρόκληση. Έχω περάσει πολλές ώρες με τους ηγέτες της, και καταλαβαίνω αυτό στο οποίο είμαστε αντίθετοι. Η Κίνα παίζει το μακρόχρονο παιχνίδι διευρύνοντας την παγκόσμια εμβέλειά της, προωθώντας το δικό της πολιτικό μοντέλο και επενδύοντας [20] στις τεχνολογίες του μέλλοντος. Εν τω μεταξύ, ο Trump χαρακτήρισε τις εισαγωγές από τους κοντινότερους συμμάχους των Ηνωμένων Πολιτειών -από τον Καναδά έως την Ευρωπαϊκή Ένωση- ως απειλές εθνικής ασφάλειας προκειμένου να επιβάλλει βλαπτικούς και απερίσκεπτους δασμούς. Με το να μας αποκόψει από την οικονομική ισχύ των εταίρων μας, ο Trump έχει σακατέψει την ικανότητα της χώρας μας να αντιμετωπίσει την πραγματική οικονομική απειλή.

Ο Μπάιντεν και ο πρόεδρος της Κίνας, Xi Jinping, στο Πεκίνο, τον Δεκέμβριο του 2013. POOL New / Reuters
---------------------------------------------------------

Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να γίνουν σκληρές [21] με την Κίνα. Εάν η Κίνα κάνει ό,τι θέλει, θα συνεχίσει να κλέβει από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις αμερικανικές εταιρείες την τεχνολογία και την πνευματική ιδιοκτησία τους. Θα συνεχίσει επίσης να χρησιμοποιεί τις επιδοτήσεις για να δίνει στις κρατικές επιχειρήσεις της ένα αθέμιτο πλεονέκτημα -και ένα πλεονέκτημα για να κυριαρχήσουν στις τεχνολογίες και τις βιομηχανίες του μέλλοντος.

Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης αυτής της πρόκλησης είναι να οικοδομήσουμε ένα ενιαίο μέτωπο συμμάχων και εταίρων των ΗΠΑ για να αντιμετωπίσουμε τις καταχρηστικές συμπεριφορές της Κίνας και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων [22], ακόμη και όταν επιδιώκουμε να συνεργαστούμε με το Πεκίνο για ζητήματα στα οποία συγκλίνουν τα συμφέροντά μας, όπως είναι η κλιματική αλλαγή, η μη διάδοση [των πυρηνικών όπλων] και η παγκόσμια ασφάλεια υγείας. Από μόνες τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιπροσωπεύουν περίπου το ένα τέταρτο του παγκόσμιου ΑΕΠ [23]. Όταν συνεργαζόμαστε με τις άλλες συναδέλφους δημοκρατίες, η δύναμή μας υπερδιπλασιάζεται. Η Κίνα δεν έχει την πολυτέλεια να αγνοήσει περισσότερο από το ήμισυ της παγκόσμιας οικονομίας. Αυτό μας δίνει ουσιαστική δύναμη για να διαμορφώσουμε τους κανόνες της πορείας για τα πάντα, από το περιβάλλον έως την εργασία, το εμπόριο, την τεχνολογία και την διαφάνεια, ώστε να συνεχίσουν να αντικατοπτρίζουν τα δημοκρατικά συμφέροντα και αξίες.

ΞΑΝΑ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΟΥ

Η ατζέντα εξωτερικής πολιτικής του Biden θα τοποθετήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες ξανά στην κορυφή του τραπεζιού, σε θέση να συνεργάζονται με τους συμμάχους και τους εταίρους τους ώστε να κινητοποιούν συλλογική δράση για τις παγκόσμιες απειλές. Ο κόσμος δεν οργανώνεται από μόνος του. Για 70 χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες, υπό Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικανούς προέδρους, διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην συγγραφή των κανόνων, στην σφυρηλάτηση των συμφωνιών και στην ενθάρρυνση των θεσμών που καθοδηγούν τις σχέσεις μεταξύ των εθνών και προάγουν την συλλογική ασφάλεια και ευημερία -μέχρι τον Trump [24]. Εάν συνεχίσουμε την παραίτησή του από αυτή την ευθύνη, τότε θα συμβεί ένα από τα δύο: Είτε κάποιος άλλος θα πάρει την θέση των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά όχι με τρόπο που να προάγει τα συμφέροντα και τις αξίες μας, είτε κανείς δεν θα το κάνει και θα προκύψει το χάος. Είτε έτσι είτε αλλιώς, αυτό δεν είναι καλό για την Αμερική.

Η αμερικανική ηγεσία δεν είναι αλάνθαστη˙ έχουμε κάνει σφάλματα και λάθη. Πολύ συχνά, βασιζόμαστε αποκλειστικά στην δύναμη του στρατού μας, αντί να αντλούμε από το πλήρες δυναμικό μας. Το καταστρεπτικό ιστορικό της εξωτερικής πολιτικής του Trump μάς υπενθυμίζει καθημερινά τους κινδύνους μιας ανισόρροπης και ασυνάρτητης προσέγγισης, και μιας [προσέγγισης] που αμβλύνει και δυσφημεί τον ρόλο της διπλωματίας [25].

Δεν θα διστάσω ποτέ να προστατεύσω τον αμερικανικό λαό, συμπεριλαμβανομένης, όταν είναι απαραίτητο, της χρήσης βίας. Από όλους τους ρόλους που πρέπει να διαδραματίζει ένας πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, κανένας δεν είναι πιο επαχθής από εκείνον του στρατάρχη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν τον ισχυρότερο στρατό στον κόσμο και ως πρόεδρος θα διασφαλίσω ότι θα μείνει έτσι, κάνοντας τις επενδύσεις που είναι απαραίτητες για να εξοπλίσουμε τα στρατεύματά μας για τις προκλήσεις αυτού του αιώνα και όχι του προηγούμενου. Αλλά η χρήση βίας [26] θα πρέπει να είναι η τελευταία λύση, όχι η πρώτη. Θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο για την υπεράσπιση ζωτικών συμφερόντων των ΗΠΑ, όταν ο στόχος είναι ξεκάθαρος και εφικτός, και με την τεκμηριωμένη συναίνεση του αμερικανικού λαού.