Κατάσκοποι, ψέματα και αλγόριθμοι

Ταυτόχρονα, οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ αντιμετωπίζουν νέες προκλήσεις που δημιουργούνται από πρωτοποριακές τεχνολογίες. Το 2007, η λέξη «cyber» δεν εμφανίστηκε ούτε μια φορά [7] στην ετήσια αξιολόγηση της απειλής [στον τομέα των] πληροφοριών. Το 2009, θάφτηκε [8] στην σελίδα 38 του εγγράφου των 45 σελίδων, ακριβώς κάτω από ένα τμήμα σχετικά με την διακίνηση ναρκωτικών στην Δυτική Αφρική. Ωστόσο, μέχρι το 2012, μόλις τρία χρόνια αργότερα, ο υπουργός Άμυνας, Leon Panetta, προειδοποίησε ότι ένα «cyber-Pearl Harbour» [9] θα μπορούσε να καταστρέψει την κρίσιμη υποδομή των Ηνωμένων Πολιτειών χωρίς προειδοποίηση. Σήμερα, μια ποικιλία κακοήθων δρώντων διαπράττει εκατομμύρια κυβερνοεπιθέσεις (cyberattacks) σε όλο τον κόσμο κάθε μέρα. Το έγκλημα στον κυβερνοχώρο παράγει τώρα περισσότερα έσοδα από το παγκόσμιο εμπόριο παράνομων ναρκωτικών.

Ο συνδυασμός των νέων τεχνολογιών και ο αυξανόμενος αριθμός, η πολυπλοκότητα, και η ταχύτητα των απειλών σημαίνουν περισσότερους κινδύνους για τις Ηνωμένες Πολιτείες και μεγαλύτερες απαιτήσεις για τις υπηρεσίες πληροφοριών. Δείτε, για παράδειγμα, το αναδυόμενο πεδίο των επιθετικών κυβερνο-επιχειρήσεων των ΗΠΑ. Στον φυσικό κόσμο, πολλοί στρατιωτικοί στόχοι είναι κτίρια που δεν κινούνται, έτσι οι κατάλογοι στόχων και τα επιχειρησιακά σχέδια έχουν διάρκεια ζωής. Οι υπεύθυνοι σχεδιασμού μπορούν να είναι σίγουροι ότι μια βόμβα επαρκούς αποδόσεως θα μετατρέψει σε ερείπια οποιοδήποτε κτίριο στην ακτίνα της έκρηξης, ανεξάρτητα από το πόσα παράθυρα έχει ή αν οι τοίχοι είναι κατασκευασμένοι από σκυρόδεμα ή ξύλο. Δεν είναι έτσι στον κυβερνοχώρο, όπου οι στόχοι είναι μηχανές ή συστήματα που αλλάζουν συνεχώς, σε δευτερόλεπτα. Ακόμη και μικροσκοπικές τροποποιήσεις σε έναν στόχο (όπως η εγκατάσταση ενός απλού patch) μπορούν να καταστήσουν ένα κυβερνο-όπλο (cyberweapon) εντελώς άχρηστο, και το συνεχώς μεταβαλλόμενο τοπίο καθιστά δύσκολη την πρόβλεψη των παράπλευρων ζημιών μιας επίθεσης. Ως αποτέλεσμα, οι λίστες στόχων απαιτούν ενημέρωση σε πραγματικό χρόνο για να παραμείνουν χρήσιμες. Σε αυτόν τον κόσμο, η πληροφόρηση είναι κάτι περισσότερο από ένας απλός συνεισφέρων. Όπως πρόσφατα έγραψε ο Chris Inglis, πρώην αναπληρωτής διευθυντής της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας (NSA), η πληροφόρηση είναι «ένα βασικό στήριγμα» [10] για αποτελεσματική δράση.

ΑΝΟΙΧΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ

Οι πρόοδοι στην τεχνολογία τείνουν να είναι ένα δίκοπο μαχαίρι για την πληροφόρηση. Σχεδόν κάθε τεχνολογική εξέλιξη μπορεί να καταστήσει τους αντιπάλους ικανότερους και να υπονομεύσει τις υφιστάμενες άμυνες. Ταυτόχρονα, μπορεί να επιτρέψει στις υπηρεσίες πληροφοριών να κάνουν την δουλειά τους καλύτερα και πιο γρήγορα. Η τεχνητή νοημοσύνη (AI), για παράδειγμα, μπορεί να βελτιώσει την ανάλυση και να καταστήσει τον πόλεμο πληροφοριών των εχθρών σχεδόν αδύνατο να εντοπιστεί. Οι υπηρεσίες εμπορικής κρυπτογράφησης προστατεύουν τις επικοινωνίες των πολιτών και των πολιτικών των ΗΠΑ, αλλά επιτρέπουν επίσης στους τρομοκράτες να συντονίζονται κρυφά. Τεχνολογίες όπως η ΑΙ, η αναγνώριση προσώπου και η βιομετρική μπορούν να βοηθήσουν τις υπηρεσίες να συλλαμβάνουν καταζητούμενους ανθρώπους, αλλά δυσκολεύουν επίσης τις παραδοσιακές μυστικές επιχειρήσεις.

Η έκρηξη των πληροφοριών από ανοιχτές πηγές -το αποτέλεσμα της σύνδεσης ολοένα και πιο έξυπνων συσκευών στο Internet- προσφέρει ίσως το καλύτερο αδιαβάθμητο παράδειγμα των υποσχέσεων και των κινδύνων της νέας τεχνολογίας. Πάνω από το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού είναι πλέον συνδεδεμένο online. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, περισσότεροι άνθρωποι θα έχουν κινητά τηλέφωνα από όσους με πρόσβαση σε τρεχούμενο νερό το επόμενο έτος. Αυτή η συνδεσιμότητα μετατρέπει τους φυσιολογικούς πολίτες σε συνειδητοποιημένους ή μη συνειδητοποιημένους συλλέκτες πληροφοριών. Τα κινητά τηλέφωνα μπορούν να βιντεοσκοπούν γεγονότα και ακόμη και να καταγράφουν σεισμικές δραστηριότητες, όπως υπόγειες πυρηνικές δοκιμές, σε πραγματικό χρόνο. Οι κάμερες παρακολούθησης αποτυπώνουν πολλά από αυτά που συμβαίνουν σε πόλεις σε όλο τον κόσμο. Τα κοινωνικά μέσα, οι μηχανές αναζήτησης, και οι ηλεκτρονικές πλατφόρμες λιανικού εμπορίου εκθέτουν πολλές πληροφορίες σχετικά με τους χρήστες. Για τους αναλυτές, αυτός είναι ένας θησαυρός πληροφοριών. Τα μυστικά εξακολουθούν να έχουν σημασία, αλλά οι πληροφορίες από ανοιχτές πηγές γίνονται όλο και πιο πανταχού παρούσες και δυνητικά πολύτιμες -τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στους αντιπάλους τους.

Οι πληροφορίες από ανοιχτές πηγές παρέχουν πρόσβαση μέχρι και σε περιοχές όπου οι μυστικές πηγές το βρίσκουν δύσκολο να διεισδύσουν. Όταν η Ρωσία εισέβαλε στην ανατολική Ουκρανία [11] το 2014, οι πιο επιτακτικές αποδείξεις προήλθαν από χρονολογημένες φωτογραφίες που είχαν πάρει οι Ρώσοι στρατιώτες και δημοσιεύθηκαν στα κοινωνικά μέσα, δείχνοντας μεταφορείς τανκς και ουκρανικές πινακίδες αυτοκινητοδρόμων στο βάθος. Παρομοίως, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατέγραψαν το πώς το εξελιγμένο ρωσικό σύστημα αεροπορικής άμυνας SA-11 μεταφέρθηκε στην ανατολική Ουκρανία λίγο πριν την κατάρριψη της πτήσης 17 των Μαλαισιανών Αερογραμμών και στην συνέχεια μεταφέρθηκε πίσω στην Ρωσία. Τα κοινωνικά μέσα έγιναν ένας τόσο πολύτιμος πόρος που οι κονσόλες στο υπόγειο κέντρο διοίκησης πυρηνικών της Στρατηγικής Διοίκησης των ΗΠΑ (U.S. Strategic Command) τώρα εμφανίζει το Twitter δίπλα σε γραμμές διαβαθμισμένων πληροφοριών.