Ένας ιός, δύο Αμερικές

Οι Δημοκρατικοί τώρα αντιμετωπίζουν μια άβολη αλήθεια: χωρίς τα δικαιώματα των πολιτειών, θα υπήρχε μια αμερικανική απάντηση στην πανδημία -όχι δύο. Χωρίς την εξουσία να σχεδιάζουν και να εφαρμόζουν τοπικές στρατηγικές δημόσιας υγείας με γνώμονα την επιστήμη, ολόκληρη η χώρα θα ήταν στο έλεος της ομοσπονδιακής αδράνειας, των πολιτικών παιγνίων, και της ανικανότητας. Πολιτείες όπως η Μασαχουσέτη και η Νέα Υόρκη δεν θα είχαν την δυνατότητα να μετριάσουν τα σοβαρά αρχικά κρούσματά τους την άνοιξη, και κατά την διάρκεια του καλοκαιριού ολόκληρη η χώρα θα μπορούσε να έχει υποστεί τα ίδια υψηλά ποσοστά μόλυνσης με την Αριζόνα, την Φλόριντα και την Τζόρτζια. Ο φεντεραλισμός, με άλλα λόγια, μόνωσε τουλάχιστον μερικές πολιτείες από τις πιο ανεύθυνες αποφάσεις των ομοσπονδιακών ηγετών, επιτρέποντάς τους να ενεργήσουν ανεξάρτητα για να θέσουν υπό έλεγχο τον ιό. Με αυτόν τον τρόπο, το αμερικανικό ομοσπονδιακό σύστημα επέτρεψε στις πολιτείες να λειτουργήσουν ως «εργαστήρια δημοκρατίας», για να χρησιμοποιήσω τον όρο που έγινε δημοφιλής από τον Ανώτατο Δικαστή, Louis Brandeis. Οι πολιτείες που έχουν αγκαλιάσει την επιστήμη έχουν αναπτύξει στρατηγικές και πολιτικές για την καταπολέμηση του ιού που μπορούν να εφαρμοστούν πέρα από τα σύνορά τους. Το αν αυτά τα επιτυχημένα πειράματα μπορούν να ωφελήσουν την υπόλοιπη χώρα θα εξαρτηθεί από τις αποφάσεις των ηγετών στις αντιεπιστημονικές πολιτείες, όπου τα ποσοστά των κρουσμάτων παραμένουν ανεξέλεγκτα.

Αλλά εάν ο φεντεραλισμός επέτρεψε σε ορισμένες πολιτείες να ξεπεράσουν τις χειρότερες αποτυχίες της εθνικής κυβέρνησης, δεν θα μπορούσε ποτέ να λύσει τα προβλήματα της χώρας στο σύνολό της. Υπάρχουν όρια σε αυτά που μπορούν να επιτύχουν οι μεμονωμένες πολιτείες, που εργάζονται ανεξάρτητα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ιστορικά έχει συντονίσει τις προσπάθειες για την αντιμετώπιση προβλημάτων που πλήττουν ολόκληρο το έθνος. Ελλείψει ομοσπονδιακής ηγεσίας, οι πολιτείες έχουν παλέψει για να συντονίσουν τις απαντήσεις τους, καθιστώντας τις προσπάθειες κάθε πολιτείας τόσο αποτελεσματικές όσο εκείνες του λιγότερο επιτυχημένου γείτονα. Η ικανότητα της χώρας να κάνει διαγνωστικά τεστ για τον ιό –που είναι ακόμα το πιο αποτελεσματικό διαθέσιμο εργαλείο για την καταπολέμηση της νόσου- υπονομεύθηκε θανάσιμα από την απουσία ισχυρής ομοσπονδιακής ηγεσίας και συντονισμού. Οκτώ μήνες μέσα σε αυτήν την κρίση, ο αριθμός των τεστ για τον νέο κορωνοϊό στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν αυξάνεται αρκετά γρήγορα για να συμβαδίζει με τις αυξανόμενες επιδημίες στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας.

Η έλλειψη ομοσπονδιακής ηγεσίας έβαλε επίσης πολιτείες αντιμέτωπες τη μια με την άλλη και οδήγησε ανοδικά τις τιμές για κρίσιμα εφόδια. Όταν μεμονωμένες πολιτείες ανταγωνίζονται για περιορισμένους πόρους -είτε για επιχρίσματα και αντιδραστήρια για τεστ, είτε για αναπνευστήρες ή εξοπλισμό ατομικής προστασίας- οι πλουσιότερες πολιτείες ξεπερνούν τις φτωχότερες. Εάν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση συντόνιζε την ζήτηση από τις πολιτείες, θα μπορούσε να αποφύγει τους πολέμους προσφορών, και ακόμη και να δελεάσει ιδιωτικά εργαστήρια αλληλουχίας γονιδιώματος, όπως το 23andMe –που είναι ικανά να επεξεργάζονται καθημερινά ένα εκατομμύριο δείγματα από τεστ- για να προσαρμόσουν τις επιχειρήσεις τους στην καταπολέμηση της πανδημίας. Ομάδες πολιτειών αρχίζουν τελικά να ενώνονται για να συντονίσουν την πολιτική και να συναθροίσουν την ζήτηση και την αγοραστική δύναμη, αλλά η αποτυχημένη ηγεσία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης άφησε ένα χαίνον κενό για να το καλύψουν.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

Ποιο είναι το πιθανό αποτέλεσμα αυτού του υψηλών στοιχημάτων πειράματος στον φεντεραλισμό των ΗΠΑ; Υπάρχουν δύο πιθανά -αν και όχι απαραίτητα αμοιβαία αποκλειόμενα- αποτελέσματα. Οι πολιτείες ενδέχεται να καταλήξουν να δουν την ομοσπονδιακή κυβέρνηση ως έναν αναξιόπιστο εταίρο και να αρχίσουν να χτίζουν την δική τους υποδομή για τον έλεγχο και την αντιμετώπιση των ασθενειών. Οι κυβερνήτες θα μπορούσαν να αποφασίσουν ότι χρειάζονται τα δικά τους στρατηγικά αποθέματα ιατρικών προμηθειών, ενισχυμένες υπηρεσίες δημόσιας υγείας και ούτω καθεξής, επιταχύνοντας τη μετατόπιση των πόρων από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση στις πολιτειακές κυβερνήσεις. Αυτού του είδους η «προχωρώ μόνος μου» προσέγγιση θα ήταν δαπανηρή και αναποτελεσματική και θα επιδείνωνε τις ανισότητες μεταξύ των πολιτειών. Αλλά θα παρέχει ένα μέτρο επιβεβαίωσης σε πολιτείες που εξακολουθούν να κλονίζονται από την καταστροφική ομοσπονδιακή απόκριση στην πανδημία COVID-19.

Μια δεύτερη, πιο ελπιδοφόρα πιθανότητα είναι ότι οι Αμερικανοί θα αναγνωρίσουν τα όρια του ομοσπονδιακού συστήματος στο να ανταποκρίνεται στις εθνικές και παγκόσμιες προκλήσεις και θα εργαστούν για την ανοικοδόμηση της ικανότητας και της στάσης της ομοσπονδιακής υποδομής δημόσιας υγείας. Το CDC ήταν μέχρι πρόσφατα η κορυφαία υπηρεσία δημόσιας υγείας στον κόσμο, συνδυάζοντας απαράμιλλη επιστημονική εμπειρογνωμοσύνη με ένα δίκτυο εργαστηρίων και συνεργατών δημόσιας υγείας που εργάζονταν σε ολόκληρη την χώρα για τον εντοπισμό, την παρακολούθηση και την αντιμετώπιση απειλών για την υγεία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ίσως να βγουν από την πανδημία αποφασισμένες να ανοικοδομήσουν την εξουσία του CDC και άλλων ομοσπονδιακών ιδρυμάτων δημόσιας υγείας, διασφαλίζοντας την πολιτική ανεξαρτησία τους, αποκαθιστώντας επαρκή χρηματοδότηση και αναζωογονώντας συνεργασίες με πολιτειακούς και τοπικούς οργανισμούς δημόσιας υγείας -με άλλα λόγια, ενισχύοντας την ικανότητα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης να ανταποκρίνεται σε κρίσεις υγείας, ενώ παράλληλα θα οικοδομούν ένα ισχυρότερο τείχος προστασίας μεταξύ της επιστήμης και της πολιτικής διαδικασίας. Η υπόσχεση των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν πάντα ότι το σύνολο είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των επιμέρους στοιχείων. Για να αντιμετωπίσουν μελλοντικές πανδημίες, οι Αμερικανοί πρέπει να πιστεύουν όχι μόνο στις 50 πολιτείες αλλά και στις Ηνωμένες Πολιτείες.