Το επικίνδυνο διπλό παιχνίδι της Κίνας στην Βόρεια Κορέα

Η 70η επέτειος από την είσοδο της Κίνας στον πόλεμο της Κορέας πέρασε χωρίς μια σύνοδο κορυφής ή φανφάρες σχετικά με την εγγύτητα των εθνών. Οι απαιτήσεις κοινωνικής αποστασιοποίησης είχαν αναμφίβολα κάποια σχέση με την έλλειψη μιας συνάντησης υψηλού επιπέδου, αλλά δεν μπόρεσαν να εξηγήσουν την απουσία της συνηθισμένης προπαγάνδας σχετικά με το πώς οι δύο χώρες είναι σαν «ζευγάρι». Επιπλέον, ο Xi συνεχίζει να αποφεύγει να αναφέρει την Βόρεια Κορέα ως σύμμαχο. Μετά την επίσημη επίσκεψή του στην Πιονγκγιάνγκ τον Ιούνιο του 2019, ο Σι περιέγραψε [12] την σχέση ως «φιλική σχέση συνεργασίας» και σε μια τηλεφωνική συνομιλία τον Ιανουάριο του 2021 με τον Κιμ, χαρακτήρισε [13] την διμερή σχέση ως «φιλική σοσιαλιστική γειτονία που συνδέεται με βουνά και ποτάμια» -στην γλώσσα της κινεζικής κυβέρνησης, δύσκολα μια έκφραση εγγύτητας και αλληλεγγύης.

Στην συνέχεια, υπάρχει η προσέγγιση της Κίνας για την διαχείριση διεθνών προσπαθειών που αποσκοπούν στην τιθάσευση της Βόρειας Κορέας. Και εδώ, η Κίνα συνέχισε τον ίδιο χορό, προσπαθώντας να εμφανιστεί ως ομαδικός παίκτης, ενώ εμποδίζει την διεθνή κοινότητα να ενεργήσει πολύ σκληρά ενάντια στο καθεστώς του Κιμ. Η Κίνα ψήφισε υπέρ και των τριών ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την Βόρεια Κορέα το 2017. Το 2019, το Πεκίνο συγκέντρωσε ακόμη και επαίνους [14] από τον τότε πρόεδρο, Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος είπε ότι η Κίνα ήταν «μεγάλη βοήθεια» στην αντιμετώπιση της Βόρειας Κορέας . Στις 25 Μαρτίου 2021, η Πιονγκγιάνγκ πραγματοποίησε δύο δοκιμές βαλλιστικών πυραύλων κατά παράβαση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και το Υπουργείο Εξωτερικών του Πεκίνου δεν τις καταδίκασε, αλλά αναμενόμενα έκανε «έκκληση [15] σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη να συνεργαστούν για την κατάσταση της ύφεσης (detente), και την προώθηση της πολιτικής διευθέτησης της χερσονήσου μέσω διαλόγου και διαβούλευσης».

Το Πεκίνο ήταν πάντα επιφυλακτικό στο να χρησιμοποιεί κυρώσεις για να εξαναγκάσει την συμμόρφωση της Βόρειας Κορέας στο πυρηνικό ζήτημα, εκφράζοντας ανησυχία ότι η υπερβολική πίεση θα μπορούσε να ωθήσει τον Κιμ να επιτεθεί και να υπονομεύσει τις διεθνείς προσπάθειες. Όταν τα Ηνωμένα Έθνη επέβαλαν κυρώσεις το 2017, η Κίνα εμφανίστηκε αρχικά έτοιμη να τις επιβάλει αυστηρά. Αλλά τότε το Πεκίνο επέστρεψε γρήγορα στο business as usual [στμ: συνήθης πρακτική], συνεργαζόμενο με τη Μόσχα για να προσπαθήσουν να ελαφρύνουν τις κυρώσεις. Η Κίνα φέρεται επίσης ότι παραβίασε τους κανονισμούς προμηθεύοντας την Βόρεια Κορέα με 22.730 τόνους διυλισμένου πετρελαίου και βοηθώντας την Πιονγκγιάνγκ να εξάγει άνθρακα αξίας περίπου 370 εκατομμυρίων δολαρίων. Πριν από τρεις μήνες, οι Ηνωμένες Πολιτείες κατηγόρησαν δημόσια [16] την Κίνα ότι παρακάμπτει τις κυρώσεις υπέρ της Βόρειας Κορέας και η Κίνα αρνήθηκε ότι το έχει πράξει.

Η πολιτική του Πεκίνου για την Βόρεια Κορέα βασίζεται κυρίως στην επιθυμία να αντιμετωπίσει την ισχύ των ΗΠΑ στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού και να αυξήσει την επιρροή της Κίνας στην Κορεατική Χερσόνησο. Το πυρηνικό ζήτημα δίνει στο Πεκίνο πρόσχημα να ζητήσει από τις Ηνωμένες Πολιτείες να μειώσουν την στρατιωτική παρουσία και δραστηριότητα στην χερσόνησο, με το επιχείρημα ότι η Βόρεια Κορέα θα σταματούσε την ανάπτυξη όπλων εάν αισθανόταν λιγότερο απειλημένη.

Το Πεκίνο σίγουρα δεν θέλει πόλεμο στην χερσόνησο. Μια τέτοια σύγκρουση θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει την περιοχή και να καταλήξει με μια ενοποιημένη Κορέα υπό την επιρροή των ΗΠΑ. Η προσέγγιση «πυρ και μανία» του Τραμπ και η προθυμία του να συναντηθεί απευθείας με τον Κιμ απείλησε [17] την ικανότητα της Κίνας να κάνει τριγωνισμούς μεταξύ Ουάσιγκτον και Πιονγκγιάνγκ προκειμένου να διασφαλίζει την δική της ευελιξία. Η πραγματική πιθανότητα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα εκτόπιζαν βίαια το καθεστώς της Βόρειας Κορέας έπεισε το Πεκίνο να ενισχύσει τους δεσμούς του με τον Κιμ και να ασκήσει πραγματική πίεση στην κυβέρνησή του. Αλλά η τελευταία σύνοδος κορυφής Trump-Xi, τον Φεβρουάριο του 2019, ήταν μια αποτυχία˙ η κυβέρνηση Τραμπ εγκατέλειψε φαινομενικά την εστίασή της στην αποπυρηνικοποίηση της Κορεατικής Χερσονήσου και το Πεκίνο επέστρεψε στο business as usual.

ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ BIDEN

Για να χαράξει μια νέα πορεία για την Βόρεια Κορέα, η κυβέρνηση Μπάιντεν πρέπει να βγάλει ξανά το Πεκίνο από την ισορροπία του. Το status quo -στο οποίο το Πεκίνο ενισχύει την επιρροή του στο μέλλον της χερσονήσου και κερδίζει διεθνείς πόντους εικόνας ενώ ταυτόχρονα υπονομεύει την πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών για την Βόρεια Κορέα- δεν είναι πλέον αποδεκτό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να επιτύχουν την δική τους ισορροπία: μια [ισορροπία] στην οποία η Ουάσινγκτον σημειώνει πρόοδο όσον αφορά τη μείωση της απειλής από την Βόρεια Κορέα, κερδίζοντας παράλληλα έδαφος στον ανταγωνισμό της με το Πεκίνο.

Η πολυμερής διπλωματία που ακολουθεί μια πιο σταδιακή προσέγγιση στην αποπυρηνικοποίηση, όπως το πάγωμα του τρέχοντος προγράμματος της Βόρειας Κορέας, δεν θα επιτύχει αυτόν τον σκοπό. Το Πεκίνο θα χαιρέτιζε μια τέτοια κίνηση, καθώς πολλοί στην Κίνα πίστευαν [18] ότι το αίτημα του Τραμπ για πλήρη αποπυρηνικοποίηση ήταν αντιπαραγωγικό και ότι η αποξένωση της Ουάσινγκτον από τους συμμάχους της κινδύνευε να παρακινήσει τη Νότια Κορέα ή την Ιαπωνία να αναπτύξουν πυρηνικές δυνατότητες. Η Κίνα βλέπει μια πολυμερή προσέγγιση ως αυτήν που της δίνει τη μεγαλύτερη επιρροή στους σχετικούς παράγοντες και μπορεί να συμβάλει στην διασφάλιση ενός θετικού αποτελέσματος για το Πεκίνο.