Γιατί θα συνεχιστεί η επιβράδυνση των εφοδιαστικών αλυσίδων

Στον απόηχο αυτών των συνδυασμένων καταπονήσεων και κραδασμών, το κόστος της επιμελητείας (logistics) αυξήθηκε και πολλοί χρειάστηκε να περιμένουν περισσότερο για υλικά και τελικά προϊόντα από το εξωτερικό. Αλλά τα περισσότερα ράφια, τουλάχιστον στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν έμειναν άδεια για πολύ. Οι εταιρείες έγιναν δημιουργικές όταν το κόστος αποστολής εκτοξεύθηκε στα ύψη, κάνοντας παραγγελίες απευθείας σε εργοστάσια για να αποκλείσουν τους μεσάζοντες ή επιστρατεύοντας τα δικά τους πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων και αεροπλάνα για να εξασφαλίσουν την έγκαιρη παράδοση. Οι πάροχοι υπηρεσιών επιμελητείας επένδυσαν σε τεχνολογίες, χρησιμοποιώντας αλγόριθμους και τεχνητή νοημοσύνη για να βρουν πιο αποτελεσματικές διαδρομές παράδοσης. Τα μεγαλύτερα λιμάνια των ΗΠΑ διεκπεραίωσαν περισσότερα εμπορευματοκιβώτια από ποτέ, παρόλο που αντιμετώπιζαν αυξανόμενη συσσώρευση. Και πολλές εταιρείες προσάρμοσαν λειτουργικές πρακτικές «πάνω στην ώρα» (just-in-time), διευρύνοντας τις παραγγελίες, συγκεντρώνοντας απόθεμα και αντιγράφοντας προμηθευτές για να διατηρήσουν συνεχή πρόσβαση και προμήθειες. Στο τέλος, οι διεθνείς εφοδιαστικές αλυσίδες αποδείχθηκαν πιο ανθεκτικές σε απρόβλεπτους περιορισμούς της προσφοράς και [σε] εκτοξεύσεις της ζήτησης από όσο οι περισσότεροι αναλυτές πίστευαν ότι ήταν δυνατό.

ΣTO ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ

Αυτό που πιθανώς θα οδηγήσει σε διαρθρωτικές μετατοπίσεις στον τρόπο με τον οποίο κατασκευάζονται και παραδίδονται τα πράγματα σε όλο τον κόσμο είναι η επιστροφή της βιομηχανικής πολιτικής. Είναι οι ενέργειες των κυβερνήσεων, όχι οι προσωρινές επιπτώσεις της πανδημίας, που θα μπορούσαν να μεταβάλλουν οριστικά τον τρόπο κατασκευής και διάθεσης των αγαθών στην αγορά.

Οι κυβερνήσεις προσπαθούν όλο και περισσότερο να επηρεάσουν άμεσα τις αγορές, τις βιομηχανίες, ακόμη και τις δραστηριότητες μεμονωμένων εταιρειών. Οι αξιωματούχοι έχουν πολλούς λόγους να το κάνουν. Κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο χρησιμοποιούν μοχλούς πολιτικής για να καταπολεμήσουν ένα κλίμα που θερμαίνεται, θέτοντας σε εφαρμογή κάθε είδους επιδοτήσεις, κίνητρα, και φόρους για να επιταχύνουν μια πράσινη μετάβαση. Άλλες [κυβερνήσεις] εργάζονται για να ενισχύσουν τα συστήματα υγείας και να διευρύνουν τα δημόσια ιατρικά αποθέματα, εξασφαλίζοντας πρόσβαση σε εμβόλια, ζωτικής σημασίας φάρμακα, και ιατρικές συσκευές για να προστατεύσουν τους πληθυσμούς τους απέναντι σε τρέχουσες και μελλοντικές υγειονομικές απειλές. Μερικές χρησιμοποιούν πολιτικές τύπου «μαστίγιο και καρότο» για να προστατεύσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, απαγορεύοντας τις εισαγωγές [προϊόντων] που κατασκευάζονται με καταναγκαστική εργασία ή σε εργοστάσια χωρίς επαρκή προστασία ή [επαρκή] αμοιβή των εργαζομένων. Και πολλές προσθέτουν δημόσια οικονομικά εργαλεία στο χαρτοφυλάκιο των πολιτικών που χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση της εθνικής ασφάλειας.

Φυσικά, ούτε ο παλαιάς κοπής προστατευτισμός έχει εξαφανιστεί. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής διαμορφώνουν τις αγορές για να διατηρήσουν περαιτέρω ή να αποκτήσουν ανταγωνιστικό οικονομικό πλεονέκτημα για τις εταιρείες και τις βιομηχανίες τους. Και μολονότι αυτές οι ενέργειες συχνά συνοδεύονται από ειλικρινή κίνητρα για την επιβράδυνση της κλιματικής αλλαγής, την προστασία των ευάλωτων, ή την παγκόσμια εξίσωση των όρων [του εμπορίου], αυτά τα οικονομικά εργαλεία είναι επίσης χρήσιμα όπλα μεταξύ γεωπολιτικών αντιπάλων.

Οι κυβερνήσεις ήταν ιδιαίτερα πρόθυμες να διαμορφώσουν την παραγωγή ημιαγωγών. Έχει γίνει πολύς θόρυβος για τις όντως πραγματικές ελλείψεις ημιαγωγών σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα για συνηθισμένα κυκλώματα που τοποθετούνται σε αυτοκίνητα, κονσόλες παιχνιδιών, πλυντήρια, και φούρνους μικροκυμάτων. Η έλλειψη αντανακλά εν μέρει την τροφοδοτούμενη από την πανδημία έκρηξη της ζήτησης για φορητούς υπολογιστές, τηλέφωνα, και οικιακές συσκευές. Τα διλήμματα που αντιμετωπίζουν οι αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν να κάνουν πολύ με τις κακές επιχειρηματικές τους αποφάσεις: οι περισσότερες εταιρείες ακύρωσαν παραγγελίες την άνοιξη του 2020, υποθέτοντας ότι στην ύφεση [λόγω] της COVID-19, η ζήτηση για οχήματα θα μειωνόταν. Όπως γνωρίζουμε τώρα, δεν μειώθηκε.

Αλλά οι κυβερνητικές πολιτικές διαμόρφωναν και αναδιαμόρφωναν τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού ημιαγωγών πολύ πριν την εμφάνιση της COVID-19. Η Κίνα, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, και η Ταϊβάν επιδοτούν επί χρόνια την τοπική έρευνα, την ανάπτυξη, και την κατασκευή ημιαγωγών, αντισταθμίζοντας συχνά ένα σημαντικό μέρος από αυτά τα κόστη, σύμφωνα με την Ένωση Βιομηχανίας Ημιαγωγών (Semiconductor Industry Association). Ετούτες οι δημόσιες δαπάνες συνέβαλαν στην ενίσχυση του κεντρικού ρόλου αυτών των χωρών στις διεθνείς εφοδιαστικές αλυσίδες των ημιαγωγών και των ηλεκτρονικών [ειδών]. Το 2018, η κυβέρνηση των ΗΠΑ επανασχεδίασε τα παγκόσμια περιγράμματα της βιομηχανίας, πρώτα επιβάλλοντας δασμούς 25% στους κινεζικούς ημιαγωγούς και στην συνέχεια, έναν χρόνο αργότερα, απαγορεύοντας τις περισσότερες εξαγωγές ημιαγωγών και μηχανικού εξοπλισμού για ημιαγωγούς στην Κίνα [3]. Αυτά τα πολιτικά βήματα διατάραξαν το εμπόριο ημιαγωγών και περιόρισαν τη μελλοντική παραγωγή, δημιουργώντας ελλείψεις και ανατρέποντας τις μεταποιητικές εφοδιαστικές αλυσίδες κάθε είδους ηλεκτρονικών [ειδών].