Το αγοραστικό πάρτι της Κίνας στην Ευρώπη

Οπότε, φανταστείτε ότι σε κάποια στιγμή η Ελλάδα αποφασίζει ότι έχει βαρεθεί να παίρνει δάνεια τα οποία δεν θα μπορέσει ποτέ να ξεπληρώσει και αποφασίζει να πάρει αρκετά χρήματα από το ΔΝΤ και την Ε.Ε. για να χρηματοδοτήσει το πρωτογενές δημοσιονομικό έλλειμμα, σταθεροποιώντας τα πράγματα τόσο ώστε η Αθήνα μπορεί να προχωρήσει σε στάση πληρωμών και να περάσει το κόστος στους κατόχους ελληνικών ομολόγων. Τότε, μαζικές αναλήψεις θα συνέβαιναν σε όλη την ευρωζώνη, γεγονός που θα έκανε τα ελλείμματα να εκτοξευθούν και θα έπληττε την ευρωπαϊκή οικονομία περαιτέρω. Κάθε προσπάθεια προστασίας, κατά την οποία η χρεοκοπία του ευρώ θα οδηγούσε στην άνοδο του δολαρίου που θα θεωρείτο ασφαλής επιλογή, θα αντισταθμιζόταν από τις χρηματαγορές και την έκθεση σε CDS. Οι αμερικανικές τράπεζες θα δέχονταν σημαντικό πλήγμα. Η ύφεση σε Ευρώπη και Αμερική θα βάθαινε.

Στο σημείο αυτό η Ευρώπη θα ήταν πρόθυμη να βρει οποιεσδήποτε πηγές εσόδων θα μπορούσαν να αντισταθμίσουν αυτή την δευτερογενή δημοσιονομική κρίση. Και, με τις ΗΠΑ να μην βρίσκονται σε θέση να προσφέρουν κάποια αντισταθμιστική χρηματοδότηση, όπως έκαναν το 2008, όλη η τεχνολογία, η αεροδιαστημική τεχνογνωσία ακόμα και τα χρηματοοικονομικά προϊόντα που επιζητεί η Κίνα θα ήταν διαθέσιμα στην Ευρώπη σε εκπτωτικές τιμές– είτε ισχύει ο αμερικανικός νόμος του 2007 που προστατεύει τις ΗΠΑ από ανάλογο ενδεχόμενο είτε όχι.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει νόμους (3) που περιορίζουν την εξαγωγή τεχνολογίας διπλής χρήσης και μέσω αυτών έχουν απαγορευθεί εξαγωγές όπλων προς την Κίνα ήδη από την εξέγερση στην πλατεία Τιεν-αν-μεν το 1989. Οι ευρωπαϊκοί νόμοι όμως, εξαρτούν την εφαρμογή τους από την καλή θέληση κάθε κράτους μέλους – κάτι που μπορεί, στην καλύτερη περίπτωση, να γίνει απρόβλεπτο σε εποχές κρίσης. Όντως, μετά από αίτημα της Κίνας, η Ε.Ε. πρόσφατα άρχισε να επανεξετάζει αυτά τα εμπόδια στις εξαγωγές. Κάτι το οποίο σημαίνει ότι η συνεργασία μεταξύ ΗΠΑ και Ε.Ε. σχετικά με το ζήτημα της εξαγοράς ευαίσθητων περιουσιακών στοιχείων από τους κινέζους απέχει από το να θεωρείται εξασφαλισμένη.

Αυτό το σενάριο μπορεί να φαίνεται παρατραβηγμένο αλλά είναι πιθανό. Παραπέμπει επίσης σε μερικά πράγματα για να σκεφτεί κανείς: Ότι το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι πιο ευαίσθητο και πιο διασυνδεδεμένο από όσο μπορεί συχνά να γίνει κατανοητό. Ότι η οικονομική αστάθεια μπορεί να μετατραπεί σε ζήτημα εθνικής ασφάλειας πιο συχνά από όσο πιστεύει κανείς και ότι το να εφαρμόζονται μέτρα λιτότητας σε μια δημοκρατία μπορεί να μην αποτελεί τη λύση που πιστεύουν εκείνοι που χαράζουν πολιτική.

Ανεξάρτητα από το αν η Κίνα θα γίνει κυρίαρχη σύντομα ή αργότερα, οι δυτικές δυνάμεις δεν έχουν βοηθήσει καθόλου τον εαυτό τους με το να μετατρέψουν τα οικονομικά τους συστήματα σε γεννήτριες αδόκητων επιπτώσεων. Επιπτώσεων που μπορεί να αποδειχθούν πολύ άσχημες για την Ευρώπη και τις ΗΠΑ και πολύ καλές για την Κίνα.

Σύνδεσμοι:

[1] http://www.cnbc.com/id/4375106/China_Must_Quickly_Diversify_From_Dollar_...

[2] http://www.imf.org/external/pubs/ft/fm/2010/fm1001.pdf

[3] http://trade.ec.europa.eu/doclib/docs/2009/june/tradoc_143390.pdf

Πρωτότυπο:

http://www.foreignaffairs.com/articles/67992/mark-blyth/chinas-european-...

Copyright © 2002-2010 by the Council on Foreign Relations, Inc.