Η αντιστροφή της ελληνικής πορείας

-Μείωση του κόστους απονομής Δικαιοσύνης. Από τον Σεπτέμβριο του 2007 μέχρι τις 15/09/08 μόνο στην Εισαγγελία Πρωτοδικών κατατέθηκαν 245 χιλιάδες μηνύσεις. Κατατέθηκαν επίσης 236.860 δικόγραφα στο Πρωτοδικείο Αθηνών. Πρέπει να θεσπιστεί η καταβολή ενός πολύ ακριβού παράβολου σε όσους καταθέτουν αγωγές και μηνύσεις, δεδομένου ότι το σύστημα απονομής δικαιοσύνης είναι εξαιρετικά δαπανηρό (κάθε αγωγή κοστίζει πάνω από 4.000 ευρώ μέχρι την διεκπεραίωση της). Τα έσοδα από τα παράβολα αυτά θα δαπανώνται για τον εκσυγχρονισμό του σωφρονιστικού και του δικαστικού συστήματος. Κάποιες πιο ελαφρές διαφορές αστικού περιεχομένου θα μπορούσαν να ανατεθούν, π.χ. σε συμβολαιογράφους, αντί να ταλαιπωρούν το δικαστικό σώμα.
Επίσης, να μετατραπούν σταδιακά τα πολυμελή δικαστήρια με μονομελή. Στα πολυμελή δικαστήρια «διαχέεται» η προσωπική ευθύνη του δικαστή και απασχολούνται τελικά πολύ περισσότεροι δικαστές. Οι νέοι δικαστές να φοιτούν ένα χρόνο στη σχολή δικαστών, ένα χρόνο να εξειδικεύονται (να καταρτίζονται θεωρητικά) σε μία ειδικότητα και ένα χρόνο να μαθητεύουν ως «βοηθοί», πλάι σε έναν Εφέτη. Έτσι, θα επιταχυνθεί και η απονομή της Δικαιοσύνης.

-Οι αρχαιολογικοί χώροι, τα μουσεία, κλπ., να αναπτύξουν δυνατότητες δημιουργίας ιδίων εσόδων αξιοποιώντας το χώρο τους.

-Να περιορισθεί η σπατάλη για τη δήθεν μετεκπαίδευση των δημοσίων υπαλλήλων Υπάλληλοι, κυρίως εκπαιδευτικοί, παίρνουν εκπαιδευτικές άδειες, για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό και στο εσωτερικό (master και διδακτορικό), σε αντικείμενα που στην ουσία δεν έχουν άμεση εφαρμογή στην εργασία τους, έχοντας όμως τρία κίνητρα: την πληρωμένη διαμονή στο εξωτερικό απαλλαγμένη από τις σκοτούρες της δουλειάς, την ευκολότερη αναρρίχηση σε υψηλότερες θέσεις μετά την επιστροφή τους (π.χ. σχολικοί σύμβουλοι) και φυσικά τη δια βίου αμοιβή τους με το ανάλογο μεταπτυχιακό ή διδακτορικό επίδομα. Πολύ λίγα από τα αντικείμενα των διδακτορικών διατριβών για παράδειγμα, έχουν άμεση εφαρμογή στη διοίκηση και στην εν γένει λειτουργία των υπηρεσιών. Η μετεκπαίδευση των υπαλλήλων μέσα από πιστοποιημένα σεμινάρια πάνω στα αντικείμενά τους, είναι μια εναλλακτική δυνατότητα.

-Έμφαση στους επιτόπιους ουσιαστικούς δειγματοληπτικούς ή τακτικούς ελέγχους που αφορούν: προμήθειες υπηρεσιών του στενού ή και του ευρύτερου δημόσιου τομέα (νοσοκομεία-προνοιακά ιδρύματα-περιφερειακές ενότητες-δήμους), τακτικές και πρόσθετες αποδοχές προσωπικού, ελέγχους επιβεβαίωσης καταβολής σε δικαιούχους συντάξεων και των προνοιακών επιδομάτων, εκτέλεση έργων, (επιμέτρηση, εκτέλεση σύμβασης).

-Περιορισμό της εξαιρετικά χρονοβόρας διαδικασίας ανάθεσης ελέγχων, που δίνει περιθώριο για συγκάλυψη των παρανομιών.

-Αποποινικοποίηση των ακάλυπτων επιταγών και αντικατάσταση της σχετικής νομοθεσίας μας με κάποια παραλλαγή αυτής των ΗΠΑ.

-Κατάργηση του πιστοποιητικού φορολογικής ενημερότητας (με εξαίρεση τους πολιτικούς και τις οικογένειές τους), που είναι παγκόσμια ελληνική ευρεσιτεχνία και καταταλαιπωρεί τους Έλληνες. Οι φορολογικές διαφορές των πολιτών με το Δημόσιο δεν μπορεί να είναι φρένο στις προσπάθειές τους.

-Για την τόνωση της ρευστότητας και των επενδύσεων, κατάργηση του πόθεν έσχες (με εξαίρεση τους πολιτικούς).

-Ελεύθερο επαναπατρισμό κεφαλαίων από το εξωτερικό (με εξαίρεση τους πολιτικούς).

-Μείωση του φόρου μεταβίβασης στο 5% (οι εισπράξεις είναι απογοητευτικές ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν συναλλαγές).

-Μείωση του φόρου κληρονομιάς στο 2%

-Μείωση του Φόρου Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας στο 0,4% (το σημερινό καθεστώς με τον ΦΜΑΠ είναι «σοβιετικού» τύπου. Οι περισσότεροι που υπάγονται στον ΦΜΑΠ, έχουν ήδη πληρώσει φόρους εισοδήματος και κληρονομιάς για να αποκτήσουν την σημερινή περιουσία τους. Ο ΦΜΑΠ αυξάνει το κόστος περιθωρίου [marginal cost] των επενδύσεων σε ακίνητα και αποτρέπει τις επενδύσεις σε αυτά. Αυτός είναι ένας από τους λόγους κατάρρευσης της αγοράς ακινήτων).

-Σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών στις επιχειρήσεις και τους ιδιώτες. Οι υψηλοί φορολογικοί συντελεστές μαζί με όλους τους άλλους φόρους (ΦΠΑ, ακινήτων, κ.λπ.) αποτρέπουν κάθε νέα επένδυση και προτρέπουν να γίνονται συναλλαγές κάτω από το τραπέζι. Έτσι φθάσαμε στην αστεία κατάσταση, οι επιχειρήσεις να πληρώνουν μέρισμα με τη μορφή «επιστροφής κεφαλαίου» για να αποφύγουν την καταχρηστική φορολόγηση στα μερίσματα.

-Κατάργηση των απαγορευτικών διατάξεων σχετικά με τις επενδύσεις από υπεράκτιες (offshore) εταιρείες. Οι διατάξεις αυτές, αντί να ενθαρρύνουν, αποτρέπουν τις επενδύσεις στη χώρα μας. Όσες εταιρείες αποδεικνύουν την νομιμότητα της προέλευσης των κεφαλαίων τους, να μπορούν να επενδύουν με το ίδιο φορολογικό καθεστώς που επενδύουν οι εγχώριες.

-Πρέπει να τελειώσουν οι τυπολατρικές φοροεισπρακτικές πρακτικές που έχουν υιοθετηθεί, συμπεριλαμβανομένου και του ΚΒΣ (Kώδικα Bιβλίων & Στοιχείων), και που απαιτούν σημαντικό κόστος παρακολούθησης και συντήρησης, χωρίς να βελτιώνουν τις εισπράξεις του Δημοσίου στην πράξη. Όπως και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, το φορολογικό σύστημα πρέπει να υποχρεώνει τις επιχειρήσεις να τηρούν βιβλία και στοιχεία με τρόπο που να αποδεικνύει τις συναλλαγές τους αλλά αυτά τα βιβλία και στοιχεία να τηρούνται κατά την κρίση τους.

-Συνέχιση της απελευθέρωσης των εργασιακών σχέσεων ώστε οι αμοιβές να είναι ανάλογες με την πραγματικότητα κάθε επιχείρησης. Για παράδειγμα, διάφορες παροχές προς τους εργαζομένους στην «Ελληνικά Πετρέλαια» είναι παντελώς εκτός διεθνούς πραγματικότητας: 17,8 μηνιάτικα τον χρόνο, 38 ώρες την εβδομάδα, 197 μέρες τον χρόνο, κάλυψη δαπανών και 6ήμερη εκδρομή, άδεια γήρατος 2 ημερών για όσους είναι πάνω από 50 χρονών, επίδομα εργένη για όσους είναι πάνω από 35 χρονών και δεν έχουν παντρευτεί, επίδομα σίτισης, κ.α.