Βουβά κόμματα σε μια Ευρώπη που βράζει

Κάποιοι θα παρατηρήσουν –εντελώς δικαιολογημένα- ότι όλες οι μεγάλες πολιτικές ομάδες του ευρωκοινοβουλίου –και- σε αυτές τις ευρωεκλογές ακολουθούν παρελκυστική στρατηγική, προβάλλοντας ως σημαντικά θέματα, θέματα τα οποία στην καλύτερη περίπτωση μπορούν να χαρακτηριστούν ως διαχειριστικά. Παρ’ όλα, αυτά η συμμετοχή και η προτίμηση σε ψηφοδέλτια τα οποία έχουν πιο έντονα πολιτικά χαρακτηριστικά σε σχέση με κάποια άλλα, προβάλλει ως αναγκαιότητα ακόμα και σε επίπεδο καταγραφής θέσεων. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και η απλή καταγραφή είναι το πρώτο βήμα για την διαμόρφωση πολιτικών προτάσεων, οι οποίες θα μπορέσουν μελλοντικά να δράσουν, να υποστηρίξουν και να προωθήσουν μια άλλη, εναλλακτική πολιτική, όχι μόνο για τους στρατηγικούς προσανατολισμούς των ισχυρών της Ευρώπης, αλλά και για την καθημερινότητα των Ευρωπαίων. Όπως θα έλεγαν και οι νεοφιλελευθέροι, κανείς δεν μπορεί να μιλά για τις δυνάμεις της αγοράς, όταν δεν υπάρχει αγορά!

Ακόμα και για εκείνους που θεωρούν την ενιαία Ευρώπη ως πολιτικό θέσφατο, η καταγραφή τής βούλησης μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικής σημασία για το μέλλον όταν το ερώτημα «τι είδους Ευρώπη επιθυμούμε να έχουμε» θα τεθεί, όχι μόνο επιτακτικά, αλλά και βίαια. Γιατί, αν υπάρχει κάτι το οποίο θα έχει στο μέλλον τον μανδύα τού αναπόφευκτου, θα είναι η μορφή και ο χαρακτήρας τής ομοσπονδιακής Ευρώπης. Είναι μάλιστα σίγουρο, ότι εκείνη την ώρα τα ερωτήματα αλλά και οι απαντήσεις θα έχουν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα από τον σημερινό τής ανεμελιάς και της αδιαφορίας. Δεν είναι απίθανο, μάλιστα, τότε, πολλά από τα σημερινά ερωτήματα τα οποία τίθενται με την ευκολία τού μακρινού, να είναι τόσο πιεστικά, όσο ήταν και εκείνα τα οποία προσέδωσαν στον 20ο αιώνα τον χαρακτηρισμό «Αιώνας τού αίματος».

Σε κάθε περίπτωση, μια επιλογή πολιτικών η οποία θα αντιμετωπίζει τις ανισότητες, θα αναγνωρίζει την εθνική κυριαρχία, θα διατηρεί τον κοινωνικό χαρακτήρα των δομών τής Ευρώπης και θα αποκηρύσσει λογικές και πρακτικές που βασίζονται σε ιδεολογικά κατασκευάσματα που διαπνέονται από την λογική τού «κυρίαρχου και επικυρίαρχου», μπορεί να εξασφαλίσει ένα ασφαλές και ειρηνικό αύριο για την Ευρώπη και τους λαούς της. Σε κάθε άλλη περίπτωση, η επιστροφή τής Ευρώπης στην «εποχή των Αυτοκρατοριών», μόνο αίμα και δάκρυα μπορεί να κομίζει. Ας μηn ξεχνάμε ότι έναν αιώνα μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν υπάρχουν χαρακώματα για να καλυφθεί κανείς από την καταστροφική ισχύ των σημερινών όπλων…

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr