Αισιοδοξία για την Ισπανία

Στην Ισπανία, όμως, το πολιτικό περιβάλλον είναι αισθητά διαφορετικό, όπως αποδεικνύεται από τα πολιτικά κινήματα που δημιούργησε η οικονομική κρίση της χώρας. Όπως και στην Ελλάδα, οι νεοεισερχόμενοι στην πολιτική σκηνή στην Ισπανία καθοδηγούνται από ένα συναίσθημα κατά της λιτότητας˙ αλλά αυτοί οι νεοφερμένοι δεν συμμερίζονται τις αντι-συστημικές συμπεριφορές των Ελλήνων αδελφών τους. Αν μη τι άλλο, συμβαίνει το αντίθετο. Λόγω των ριζών του στο «Κίνημα των Αγανακτισμένων», τις μαζικές διαδηλώσεις κατά της διαφθοράς που συγκλόνισαν την Ισπανία στο διάστημα 2011-2012, το Podemos καθοδηγείται λιγότερο από την ιδεολογία παρά από την επιθυμία να καθαρίσει το πολιτικό σύστημα. Η μεγαλύτερη εκλογική νίκη του κόμματος μέχρι σήμερα, η εκλογή δύο προοδευτικών γυναικών, της Manuela Carmela και της Ada Colau, για την δημαρχία της Μαδρίτης και της Βαρκελώνης, το αποδεικνύει. Και οι δύο ηγέτιδες έχουν φέρει την διαφάνεια και την ανισότητα στο επίκεντρο των διοικήσεών τους. Καθώς προετοιμάζεται για τις εθνικές εκλογές, το Podemos έχει λιγοστέψει τις επιθέσεις του κατά του καπιταλισμού, κάτι που είναι λογικό δεδομένου ότι στόχος του κόμματος είναι να αντικαταστήσει το PSOE ως η κορυφαία επιλογή για τους ψηφοφόρους της μεσαίας τάξης.

Το αντίστοιχο του Podemos στα δεξιά είναι το Ciudadanos, ή «Πολίτες». Όπως το Podemos, το Ciudadanos έγινε εθνικό με τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές του 2015. Το κόμμα δελεάζει τους συντηρητικούς ψηφοφόρους που έχουν απηυδήσει με το status quo, ειδικά την αλαζονεία και την διαφθορά του κυβερνώντος ΡΡ, αλλά είναι απρόθυμοι να υποστηρίξουν το Podemos, το οποίο βλέπουν ως πολύ ριζοσπαστικό. Η πλατφόρμα του Ciudadanos τονίζει τις ατομικές ελευθερίες, την διαφάνεια στην κυβέρνηση, και ένα μίγμα σοσιαλδημοκρατικής και κλασικής φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής. Παρ’όλο που γεννήθηκε στην Καταλονία, το Ciudadanos αντιτίθεται στον καταλανικό εθνικισμό, όπως μπορεί να δει κανείς από την δήλωση του αρχηγού του κόμματος Albert Rivera: «Η Καταλονία είναι η πατρίδα μου, η Ισπανία είναι η χώρα μου, και η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το μέλλον μας».

Σίγουρα, ένα λιγότερο απελπιστικό οικονομικό περιβάλλον δημιουργεί ένα λιγότερο ριζοσπαστικό πολιτικό περιβάλλον. Αλλά υπάρχει και κάτι μοναδικά ισπανικό σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο ο πολιτικός εξτρεμισμός έχει διατηρηθεί στο περιθώριο της Ισπανίας καθ’ όλη την διάρκεια των ετών της οικονομικής ύφεσης. Έχοντας υποστεί έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο στην διάρκεια του μεσοπολέμου, που στοίχισε την ζωή σε σχεδόν ένα εκατομμύριο ανθρώπους, και που ακολουθήθηκε από τέσσερις δεκαετίες δικτατορίας της δεξιάς υπό τον Φρανσίσκο Φράνκο, οι πολιτικές δυνάμεις στην Ισπανία είναι προσεκτικές στο να κάνουν εκκλήσεις προς τις μάζες με εξτρεμιστικές προτάσεις. Ξέρουν πολύ καλά ότι το κοινό δεν θα είναι δεκτικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ισπανικό κοινοβούλιο είναι ίσως το μοναδικό στην Ευρώπη που δεν έχει καμία αντιπροσώπευση από την άκρα δεξιά, μια απόδειξη ότι η πολιτική μετριοπάθεια παραμένει το «σήμα κατατεθέν» της μετα-Φράνκο πολιτικής.

Copyright © 2015 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/greece/2015-07-14/bullish-spain

Σύνδεσμοι:
[1] http://www.upenn.edu/pennpress/book/15205.html

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνσηwww.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.grκαι στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition