Secure ConnectionΗ μεταβολή της μοίρας του καταλανικού κινήματος ανεξαρτησίας
Πώς ο Rajoy διαχειρίστηκε έναν εύθραυστο συνασπισμό
Περίληψη Κειμένου και Βιογραφικό Συγγραφέα
Η αρχική διένεξη με τη Μαδρίτη αφορούσε την επιθυμία της Καταλονίας να έχει μεγαλύτερο λόγο στα οικονομικά της, αλλά όλοι συμφωνούν ότι η αντιμετώπιση αυτού του θέματος δεν θα θέσει τέρμα στην κρίση. Εκείνο που είναι σαφές, ωστόσο, είναι ότι το όνειρο της καταλανικής ανεξαρτησίας είναι, τουλάχιστον προς το παρόν, σε παύση επ’ αόριστον.
Ο OMAR G. ENCARNACIÓN είναι καθηγητής Πολιτικών Σπουδών στο Bard College. Είναι ο συγγραφέας του Democracy Without Justice in Spain: The Politics of Forgetting [1].
Σύμφωνα με την ημερήσια εφημερίδα La Vanguardia της Βαρκελώνης, η έξοδος των εταιρειών αναβιβάστηκε [15] σε μια «αυθεντική επίθεση ενάντια στην ανεξαρτησία». Κατάφερε ένα τεράστιο ψυχολογικό πλήγμα στην αυτοπεποίθηση που είχαν εκφράσει οι αυτονομιστές για μια ανεξάρτητη καταλανική οικονομία και μια ανώδυνη μετάβαση στην ανεξαρτησία. Ανησύχησε επίσης εκείνους που κάνουν οικονομικές προβλέψεις, οι οποίοι ήδη ανησυχούσαν για το κόστος που θα μπορούσε να έχει η [συγκεκριμένη] κρίση για την οικονομική ανάκαμψη της Ισπανίας από την οικονομική κατάρρευση του 2008. Τις ημέρες που ακολούθησαν το δημοψήφισμα, κορυφαίοι επιχειρηματικοί ηγέτες προειδοποιούσαν τον Puigdemont ότι η κήρυξη ανεξαρτησίας δεν θα προκαλούσε τίποτε λιγότερο από οικονομικό χάος για την περιοχή και το έθνος συνολικά. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εξέδωσε παρόμοιο μήνυμα [16].
ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΕΝΟΨΗ
Η υποδοχή από τα ισπανικά μέσα ενημέρωσης [17] της ομιλίας του Puigdemont με την οποία κηρύττει αλλά και αναστέλλει την ανεξαρτησία, δείχνει πολλά για τις μεταβαλλόμενες τύχες του σχεδίου ανεξαρτησίας της Καταλονίας: Η φιλελεύθερη [εφημερίδα] El País αναφέρθηκε [18] στην ομιλία ως «αποσχιστικό πραξικόπημα ενάντια στην δημοκρατία» ενώ η συντηρητική El Mundo το χαρακτήρισε «φάρσα και καταστροφή». Ο τοπικός τύπος δεν ήταν ευγενικός: Η La Vanguardia αποκάλεσε [19] την ομιλία «ενοχλητική και συγκεχυμένη». Το παραπάτημα του Puigdemont ενθάρρυνε τον Rajoy, ο οποίος χρησιμοποίησε την Καταλονία ως διδακτικό παράδειγμα για άλλες ισπανικές περιφέρειες που επιδιώκουν την ανεξαρτησία τους, κυρίως τους Βάσκους. Μετά την ομιλία του Puigdemont, ο Rajoy έγραψε στον Καταλανό ηγέτη, ζητώντας του να πει οριστικά εάν είχε κηρύξει ανεξαρτησία. Του έδωσε πέντε ημέρες για να απαντήσει και, σε περίπτωση καταφατικής απάντησης, πέντε επιπλέον για επανεξέταση πριν επικαλεστεί το Άρθρο 155.
Οι επιλογές του Puigdemont δεν είναι αξιοζήλευτες. Μπορεί να κάνει μια σαφή δήλωση ανεξαρτησίας, η οποία σύμφωνα με πληροφορίες θα στηριχθεί στο αμφίβολο επιχείρημα ότι η Μαδρίτη καταπατά [20] τα ανθρώπινα δικαιώματα του λαού της Καταλονίας, γεγονός που θα ευχαριστήσει την βάση του, αλλά θα προκαλέσει την ανάληψη [της εξουσίας] της Καταλονίας από τη Μαδρίτη και νέες εκλογές˙ ή μπορεί να συμβιβαστεί με περισσότερη αυτονομία υπό μια μέχρι στιγμής όχι αποφασισμένη αναμόρφωση του ισπανικού Συντάγματος, ενώ θα διακινδυνεύει μια κοινοβουλευτική ανταρσία στον αποσχιστικό συνασπισμό του που πιθανόν θα προκαλέσει την κατάρρευση της κυβέρνησής του. Φαίνεται ότι σε αυτή την φάση, η μεγαλύτερη ανησυχία του Puigdemont δεν είναι η ανεξαρτησία της Καταλονίας, αλλά η πολιτική επιβίωσή του.
Copyright © 2017 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.
Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/europe/2017-10-16/catalan-indepe...