Πώς θα νικηθεί το Πεκίνο

Κινέζοι αξιωματούχοι δηλώνουν ότι δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική των ξένων χωρών, αλλά η συνήθειά τους να δωροδοκούν ξένους αξιωματούχους έχει προκαλέσει σκάνδαλα διαφθοράς στην Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Μαλαισία, την Σρι Λάνκα, την Αγκόλα και αλλού. Η κινεζική Πρωτοβουλία Ζώνη και Οδός (Belt and Road Initiative), η εξέχουσα πρωτοβουλία του Xi για την παροχή δανείων και την κατασκευή υποδομών σε όλο τον κόσμο, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από διεφθαρμένες χρηματοδοτικές ρυθμίσεις που επιβαρύνουν ξένες κυβερνήσεις με χρέη που δεν μπορούν να αποπληρώσουν. Επιπλέον, η Κίνα υπονομεύει την ακαδημαϊκή ελευθερία στα πανεπιστήμια στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού μέσω των Ινστιτούτων Κομφούκιος που χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση. Αυτές οι οργανώσεις διαδίδουν προπαγάνδα και μερικές φορές καταφέρνουν να καταπνίξουν την συζήτηση θεμάτων που ενοχλούν την Κίνα, όπως η κατάκτηση του Θιβέτ και τα στρατόπεδα στην επαρχία Xinjiang, όπου το Πεκίνο ισχυρίζεται ότι «επανεκπαιδεύει» περίπου ένα εκατομμύριο Κινέζους Μουσουλμάνους, γνωστούς ως Ουιγούρους.

Επίσης, η κινεζική κυβέρνηση κατευθύνει συστηματικά τις κινεζικές εταιρείες στο να κλέβουν πνευματική ιδιοκτησία από αμερικανικές και άλλες ξένες εταιρείες, σύμφωνα με το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ [6]. Επιπλέον, απαιτεί από τις ιδιωτικές κινεζικές εταιρείες να μοιράζονται με τον στρατό τις τεχνολογίες που αποκτούν μέσω της καινοτομίας, της αγοράς ή της κλοπής. Το νέο πολιτικο-στρατιωτικό μείγμα πολιτικής που ανακοινώθηκε από τον Xi το 2015 απαιτεί ουσιαστικά από όλες τις κινεζικές εταιρείες ιδιωτικής ιδιοκτησίας να εργάζονται για τον στρατό. Αυτό σημαίνει ότι οι δουλειές με τις κινεζικές εταιρείες δεν είναι πλέον απλά δουλειές. Εκείνοι που δραστηριοποιούνται στην Κίνα σε τομείς υψηλής τεχνολογίας προωθούν τα στρατιωτικά συμφέροντα του Πεκίνου, ανεξάρτητα από τις προθέσεις τους.

ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΝΕΟ ΑΓΩΝΑ

Από τότε που οι Ηνωμένες Πολιτείες προέκυψαν ως ηγετική δύναμη στον κόσμο, ποτέ δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε έναν πιθανό στρατιωτικό αμφισβητία που ήταν και ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος μας. Κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, αντιμετωπίσαμε μια Σοβιετική Ένωση η οικονομία της οποίας ήταν ένα κλάσμα του μεγέθους της Κίνας σήμερα. Η ιστορία δεν προσφέρει κοντινές αναλογίες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προσφέρει μαθήματα.

Κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η κυβέρνησή μας δημιούργησε νέες πολιτικές και προγράμματα για να ελέγξει την σοβιετική στρατιωτική τεχνολογική πρόοδο και να αποδυναμώσει την σοβιετική οικονομία. Αυτές περιλάμβαναν προγράμματα ελέγχου εξαγωγών και προώθησης εμπορίου που εξυπηρετούσαν σκοπούς εθνικής ασφάλειας. Δημιουργήσαμε την Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ (U.S. Information Agency), η οποία αντιμετώπισε την σοβιετική προπαγάνδα, και την Πρωτοβουλία Στρατηγικής Άμυνας (Strategic Defense Initiative), η οποία στόχευε στην εξουδετέρωση των μεγάλης εμβέλειας πυρηνικών πυραύλων της Σοβιετικής Ένωσης. Επίσης, θεσπίσαμε προγράμματα να ενθαρρύνουμε την τριτοβάθμια εκπαίδευση σε σχετικούς τομείς -για παράδειγμα, την ρωσική γλώσσα και την τεχνολογία των πυρηνικών όπλων.

Για να αντιμετωπίσουμε τις κινεζικές απειλές στα ζωτικά συμφέροντα των ΗΠΑ, είναι απαραίτητο να σκεφτούμε δημιουργικά και θαρραλέα -και χωρίς ψευδαισθήσεις σχετικά με τις προθέσεις του αντιπάλου μας. Καταρχάς, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε τους κανονισμούς μας σχετικά με το εμπόριο και τις επενδύσεις, ειδικά στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας, έτσι ώστε η Κίνα να μην μπορεί πλέον να εκμεταλλευτεί την ανοικτότητά μας. Γενικώς, δεν μου αρέσει η κρατική παρέμβαση στις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Αλλά η εθνική μας ασφάλεια υπερισχύει των πολιτικών της ελεύθερης αγοράς. Ο Άνταμ Σμιθ επεσήμανε το σημείο αυτό στο [βιβλίο του με τίτλο] The Wealth of Nations (Ο πλούτος των εθνών), υποστηρίζοντας ότι το συμφέρον της Μεγάλης Βρετανίας στην διατήρηση της ναυτικής υπεροχής ήταν πιο σημαντικό από το ελεύθερο εμπόριο στον ναυτιλιακό τομέα: «Η άμυνα» έγραψε «είναι πολύ περισσότερο σημαντική από την πολυτέλεια». Με την Κίνα να έχει δεσμευτεί στο να κερδίσει στρατιωτικό πλεονέκτημα από όλες τις ιδιωτικές εμπορικές δραστηριότητες, πρέπει να αλλάξουμε το πρίσμα μέσω του οποίου εξετάζουμε τους κανόνες των ΗΠΑ για το εξωτερικό εμπόριο, τις διεθνείς αλυσίδες εφοδιασμού, τις εσωστρεφείς επενδύσεις, την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας και τα κίνητρα για κρίσιμες αμυντικές τεχνολογίες. Η απαραίτητη ρύθμιση θα είναι δαπανηρή και επαχθής, αλλά είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για να καταστήσουμε την χώρα μας ασφαλή.

Ακόμα και καθώς θα προσαρμόζουμε τις οικονομικές πολιτικές μας, θα χρειαστεί επίσης να βελτιώσουμε την διπλωματία μας. Ο ριζοσπαστικός χαρακτήρας της στρατηγικής εθνικής ασφάλειας της Κίνας έγινε ξεκάθαρος μόλις τα τελευταία χρόνια. Καθώς επανεξετάζουμε την δική μας στρατηγική εθνικής ασφάλειας, έχουμε συμφέρον να ενθαρρύνουμε τους συμμάχους μας να επανεξετάσουν την δική τους. Το Κογκρέσο θα πρέπει να διασφαλίσει ότι οι Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν την εξουσία και τα μέσα που χρειάζονται για να προωθήσουν την κατανόηση της στρατηγικής της Κίνας και να συσπειρώσουν τις πολυμερείς προσπάθειες για να την ανταγωνιστούν –ώστε να αντισταθμίσουν την κινεζική επιρροή, να αμυνθούν έναντι στρατιωτικών απειλών, και να διατηρήσουν τις αρχές στις οποίες βασίστηκε το μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο διεθνές σύστημα που προωθεί την ευημερία.