Οι στρατηγοί της Κούβας έχουν συσσωρεύσει σημαντική δύναμη και ο ρόλος του κουβανικού στρατού στην συντριβή των διαδηλώσεων του Ιουλίου αποδεικνύει ότι θα καταβάλουν μεγάλες προσπάθειες για να διατηρήσουν την εξουσία τους, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι στρέφουν τα όπλα τους στους δικούς τους ανθρώπους.
Ο καλύτερος τρόπος υπονόμευσης των δημοκρατιών ζόμπι (οι ζωντανοί νεκροί των εκλογικών πολιτικών συστημάτων, αναγνωρίσιμες στη μορφή αλλά στερημένες από κάθε ουσία ) είναι να καταδειχθεί ότι οι ηγέτες τους αδιαφορούν για τα κοινά που προσποιούνται ότι υπηρετούν. Ακόμα και οι πιο αφοσιωμένοι δικτάτορες δυσκολεύονται να παραμείνουν στην εξουσία όταν το κοινό τους έχει στραφεί εντελώς εναντίον τους.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να επιβάλουν την αλλαγή στην ποιότητα της διακυβέρνησης στην Κεντρική Αμερική. Αντί γι’ αυτό, πρέπει να αναβαθμίσουν τους τοπικούς φορείς που ήδη ανταποκρίνονται σε νόμιμα, λαϊκά αιτήματα για καλύτερη διακυβέρνηση.
Στην Λατινική Αμερική, όπου οι απόψεις των Ηνωμένων Πολιτειών βούλιαξαν υπό τον Τραμπ, ο Μπάιντεν μπορεί να ισχυριστεί αξιόπιστα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούν την εγγύτητά τους με την περιοχή ως λόγο για να επενδύσουν σε μια κοινή επιτυχία, όχι για να κατασκευάσουν ένα ακριβό συνοριακό τείχος.
Ο πρόεδρος της Βραζιλίας, Jair Bolsonaro, υποδέχθηκε την πανδημία προσπαθώντας να αφοπλίσει το SUS, να διαδώσει παραπληροφόρηση για τον ιό, και να υπονομεύσει την διεθνή συνεργασία στον τομέα της υγείας. Ως αποτέλεσμα, η Βραζιλία είναι πλέον παγκόσμιο επίκεντρο του κορωνοϊού, με περισσότερους από 61.000 νεκρούς.
Μόνο όταν το καθεστώς Maduro αισθανθεί ότι έχει ξεμείνει από χρήματα, φίλους και επιλογές, τότε μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων θα καταστεί αναπόφευκτη. Αλλά το να διευκολυνθεί ένα απεχθές καθεστώς να φύγει αναίμακτα από την εξουσία, συνεπάγεται δύσκολους συμβιβασμούς.
Στην Βραζιλία, μια αύξηση των πυρκαγιών κατά 80% φέτος οδήγησε στη μεγαλύτερη αποδάσωση του Αμαζονίου σε περισσότερο από μια δεκαετία. Οι αυτόχθονες κοινότητες αγωνίζονται να αποτρέψουν την παράνομη καταπάτηση των ανθρακωρύχων, των αγροτών, των κτηνοτρόφων, των κτηματιών, και των υλοτόμων, μεταξύ άλλων, με τις κυβερνήσεις και τις δυνάμεις ασφαλείας συχνά να «κοιτάζουν αλλού».
Ο κίνδυνος σήμερα είναι ότι μια κυβέρνηση μετά τον Μοράλες δεν θα επικεντρωθεί στην αποκατάσταση των δημοκρατικών αρχών που έχουν διαβρωθεί υπό την διακυβέρνησή του, αλλά στην ανατροπή των συμμετοχικών πολιτικών που ήταν το σήμα κατατεθέν της προεδρίας του.
Η περιοχή δεν μπορεί απλώς να περιμένει μια άλλη άνθιση των εμπορευμάτων ή κάποια άλλη μαγική πηγή ανάπτυξης. Η παθητικότητα θα οδηγήσει μόνο σε έναν φαύλο κύκλο επιβραδυνόμενων οικονομιών, μείωσης της πίστης στην δημοκρατία, και ανόδου των λαϊκιστών ηγετών. Χρειάζονται φιλόδοξες και γενναίες μεταρρυθμίσεις.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο κόσμος πρέπει να προετοιμαστούν για το χειρότερο σενάριο στην Βενεζουέλα, σύμφωνα με το οποίο ο Maduro προσκολλάται στην εξουσία για τα επόμενα χρόνια ή αντικαθίσταται με ένα παλατινό πραξικόπημα από έναν παρόμοιο ηγέτη.