Πολεμικά παιχνίδια της Κίνας στο διαδίκτυο

Τώρα που οι Αμερικανοί αξιωματούχοι των μυστικών υπηρεσιών έχουν προσδιορίσει τις συγκεκριμένες ομάδες πίσω από ορισμένες επιθέσεις που έχει αντιμετωπίσει η χώρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να στοχεύουν μεμονωμένους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και προσωπικά ή οικονομικά δεδομένα. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ μπορεί να έχει ήδη προσλάβει ιδιωτικές εταιρείες να διεξάγουν επιθετικές επιχειρήσεις στον κυβερνοχώρο. Αρκετοί διακεκριμένοι ερευνητές ασφάλειας έχουν παραδεχθεί ότι πούλησαν τρωτά σημεία λογισμικού γνωστά ως «zero-days» σε αμυντικούς εργολάβους, οι οποίοι μπορεί να τα χρησιμοποιήσουν για να διεισδύσουν σε κινεζικά δίκτυα ή μπορεί να τα διαβιβάσουν σε υπηρεσίες της αμερικανικής κυβέρνησης. Τα οφέλη από την ανάθεση της πειρατείας, όμως, πρέπει να σταθμιστούν σε σχέση με τα επιχειρησιακά και νομικά ζητήματα που οι ιδιωτικές μεν αλλά υποστηριζόμενες από την κυβέρνηση επιθέσεις μπορεί να αναγείρουν, καθώς και τη ζημία που θα μπορούσαν να κάνουν στις διπλωματικές προσπάθειες να πεισθεί το Πεκίνο να χαλιναγωγήσει τους δικούς του πατριωτικούς χάκερς.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ

Ακόμη και καθώς η κυβέρνηση των ΗΠΑ προσπαθεί να αμυνθεί εναντίον των Κινέζων χάκερς, πρέπει επίσης να συνεργαστεί άμεσα με την κινεζική κυβέρνηση για να προσπαθήσει να λύσει το πρόβλημα. Χρειάστηκαν κάποιες προκαταρτικές ενέργειες στην κατεύθυνση αυτή. Τον Μάιο του 2011, για πρώτη φορά, ο αμερικανοκινεζικός Στρατηγικός και Οικονομικός Διάλογος περιλαμβάνει συζητήσεις σχετικά με κυβερνοχώρο. Αυτά τα θέματα ήταν επίσης στην ημερήσια διάταξη τον Ιούλιο, όταν ο ναύαρχος Μάικ Μάλεν, πρόεδρος του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων, συναντήθηκε με τον Στρατηγό Chen Bingde, αρχηγό του γενικού επιτελείου του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού της Κίνας. Αμερικανοί και Κινέζοι αξιωματούχοι, μαζί με εμπειρογνώμονες από think tanks, έχουν επίσης συζητήσει ιδιωτικά αυτά τα θέματα σε μια παράλληλη σειρά συναντήσεων «δεύτερου επιπέδου».

Ωστόσο, αυτές οι επίσημες διμερείς συνομιλίες δεν έχουν επεκταθεί αρκετά. Οι διπλωμάτες θα πρέπει να πάρουν ιδέες από τον προγραμματισμένο διάλογο για τον κυβερνοχώρο μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας, ο οποίος περιλαμβάνει συζητήσεις για το πώς ο στρατός κάθε πλευράς βλέπει το Διαδίκτυο καθώς και μια προσπάθεια να καθιερωθεί μια απευθείας γραμμή επικοινωνίας που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια μιας κρίσης στον κυβερνοχώρο. Η Ουάσιγκτον και το Πεκίνο θα πρέπει να έχουν σαφές κανάλι επικοινωνίας σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Για την οικοδόμηση μακροπρόθεσμης εμπιστοσύνης, οι δύο πλευρές πρέπει επίσης να συζητήσουν κάποιες κοινές απειλές, όπως το ενδεχόμενο τρομοκρατικών επιθέσεων σε δίκτυα παροχής ηλεκτρικής ενέργειας.

Οι διαπραγματεύσεις για αυτά τα θέματα είναι πιθανό να είναι παρατεταμένες και θέτουν υπό ομηρία τη συνολική κατάσταση των σχέσεων Κίνας-ΗΠΑ. Στο παρελθόν, οι συζητήσεις ανάμεσα σε στρατιωτικούς συχνά ακυρώνονταν από τη μία πλευρά ή την άλλη προκειμένου να επισημανθεί κάποια δυσαρέσκεια. Μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης που μειώνουν την αμοιβαία ένταση, όπως μια πρόσφατη κοινή προσπάθεια για τη μείωση της ανεπιθύμητης ηλεκτρονικής αλληλογραφίας (junk e-mail), είναι πιο πιθανό να είναι βιώσιμα. Στο ίδιο πνεύμα, όπως πρότεινε ο Jian Gu, ο αναπληρωτής επικεφαλής της ασφάλειας του δικτύου για το Υπουργείο Δημόσιας Ασφάλειας της Κίνας, οι δύο πλευρές θα μπορούσαν να δράσουν μαζί ενάντια στην διαδικτυακή δραστηριότητα που είναι παράνομη και στις δύο χώρες. Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να κλείσουν ιστοσελίδες που προσπαθούν να εξαπατήσουν τους χρήστες ώστε να δώσουν τον αριθμό του τραπεζικού λογαριασμού τους.

Ίσως η πιο ελπιδοφόρα από αυτές τις εν τη γενέση τους συζητήσεις με την Κίνα είναι η προσπάθεια της κυβέρνησης των ΗΠΑ να συνεργαστεί με τους συμμάχους της και άλλες ομοϊδεάτες χώρες για τον καθορισμό διεθνών κανόνων σχετικά με τον κυβερνοχώρο. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να βρεθεί κοινό έδαφος με ανερχόμενες δυνάμεις όπως η Βραζιλία, η Ινδία, η Ινδονησία και η Νότια Αφρική. Οι συμφωνίες μαζί τους για την αποδεκτή συμπεριφορά στο διαδίκτυο θα αυξήσει την πίεση στην Κίνα, που σπάνια προτιμά να παραμένει στο διεθνές περιθώριο.

Οι εταιρείες και οι κυβερνήσεις θα πρέπει επίσης να καταδείξουν την Κίνα για τα εγκληματικά της hacking με την ελπίδα ότι αυτό θα φέρει σε δύσκολη θέση την κυβέρνησή της και θα τα τερματίσει. Η Google χρησιμοποίησε αυτή τη στρατηγική, όταν ανακοινώθηκε τον Ιανουάριο του 2010 ότι είχε πέσει θύμα εξελιγμένων επιθέσεων και δεν θα λειτουργούσε πλέον τη μηχανή αναζήτησής της στην Κίνα, όπως έκανε και το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών τον Απρίλιο του 2011, όταν πίεσε το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών σχετικά με τις επιθέσεις εναντίον μιας ιστοσελίδας υποστήριξης της αντιφρονούντος καλλιτέχνιδας Αi Weiwei. Η κατονομασία και η διαπόμπευση, εκτός από το να τονίζουν το γεγονός ότι το Πεκίνο παραβιάζει τους διεθνείς κανόνες, μπορεί να ενθαρρύνουν και όσους εντός της κινεζικής κυβέρνησης ανησυχούν ότι το μακροπρόθεσμο κόστος των κυβερνοεπιθέσεων – ιδίως η ζημιά που κάνουν στις σχέσεις με την Ιαπωνία, την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες –αντισταθμίζει τα βραχυπρόθεσμα ωφελήματα.