Ελλάδα

Όποιος έχει περιπλανηθεί στο μέγαρο Μαξίμου δεν μπορεί παρά να έχει διαπιστώσει ότι το Μαξίμου κτιριοδομικά δεν αποτελεί από καμία άποψη επαρκή εργασιακό χώρο ούτε για Υπουργό άνευ χαρτοφυλακίου, πόσω μάλλον για Πρωθυπουργό. Οι χώροι είναι ιδιαίτερα περιορισμένοι. Δεν χρειάζεται δε να αναφερθούμε στις ελλιπείς ή ανύπαρκτες σύγχρονες υποδομές επικοινωνίας και ασφαλείας.

Το «πράσινο φως» που έδωσαν οι ΗΠΑ στην Τουρκία να ελέγξει στρατιωτικά την Βόρειο Συρία, αναβαθμίζει τον ρόλο της Άγκυρας στην περιοχή. Μπροστά σε αυτήν την εξέλιξη, και στην πιθανότητα μιας σταδιακής απόσυρσης των ΗΠΑ από τα ποικίλα μεσανατολικά μέτωπα, το Ισραήλ ωθείται να αναζητήσει εναλλακτικούς μηχανισμούς ασφαλείας. Οι απαντήσεις ίσως βρίσκονται στο μακρινό εκείνο καλοκαίρι του 1958, όταν οι σχέσεις μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας είχαν αναθερμανθεί, και δη εις βάρος των ελληνικών περιφερειακών συμφερόντων. Σήμερα, και μάλιστα υπό τις παρούσες ευμετάβλητες συνθήκες, η τριμερής συνεργασία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ καλείται να αποδείξει ότι δυσάρεστα περιστατικά του παρελθόντος δεν πρόκειται να επαναληφθούν.

Η Ελλάδα θα πρέπει να καταστήσει σαφές προς κάθε κατεύθυνση πως διατηρεί το δικαίωμα της προσβολής συγκεντρωμένων δυνάμεων -πολεμικής ετοιμότητας στο επίπεδο που να τις καθιστά ικανές να εκτοξεύσουν επίθεση- απέναντι από τα ελληνικά νησιά ως αμυντική ενέργεια σε επικείμενη επίθεση για την προστασία των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Η γενική πολιτισμική κατηγορία του «χαλιφάτου» είναι ακόμη «ζωντανή» ως ιδεατό σχέδιο στις καρδιές και τους εγκεφάλους πολλών Τούρκων πολιτών, αν και στην πράξη ζουν σε ένα κοσμικό κράτος, δεσμευμένο σε διεθνείς ιδεολογικούς περιορισμούς με σημείο αναφοράς το φορτίο νοημάτων, θεσμών και πρακτικών που εν συντομία αποκαλείται Δυτικός πολιτισμός.