
- previous-disabled
- Page 1of 78
- next
Η Γερμανία αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις ταυτόχρονα. Αντιμετωπίζει την σοβαρότερη κρίση ευρωπαϊκής ασφάλειας των τελευταίων δεκαετιών. Αντιμετωπίζει μια κρίση αξιοπιστίας. Αντιμετωπίζει την κατάρρευση της παραδοσιακής οικονομικής διπλωματίας της. Και αντιμετωπίζει επίσης μια κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Καθώς οι σύμμαχοι στέλνουν διάφορους τύπους και επίπεδα βοήθειας για την ασφάλεια στην Ουκρανία και αδειάζουν τις δικές τους αποθήκες, ο συντονισμός και η διανομή των προμηθειών έχει γίνει μια τεράστια υλικοτεχνική επιχείρηση που διευθύνεται από τις ΗΠΑ. Μακροπρόθεσμα, το ΝΑΤΟ, ως ο θεσμός που ιδρύθηκε ρητά με σκοπό την συλλογική συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας και τον συντονισμό μεταξύ των μελών του στον ευρωατλαντικό χώρο, θα πρέπει να αναλάβει τον ρόλο.
Η μεγαλύτερη απειλή για τον ευρωπαϊκό συνασπισμό ίσως να μην είναι η έλλειψη προόδου στον τερματισμό της οξυμένης βίας στην Ουκρανία, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα, αλλά μια σχετική ανάπαυλα της σύγκρουσης, η οποία θα μπορούσε να επιτρέψει στη Μόσχα να δελεάσει κάποια κράτη της ΕΕ να πιέσουν το Κίεβο για να κάνει παραχωρήσεις, ιδιαίτερα εάν η ενεργειακή κρίση συνεχίσει να επιδεινώνεται.
Για να βοηθήσει πραγματικά το Ηνωμένο Βασίλειο να ηγηθεί, ο επόμενος πρωθυπουργός θα χρειαστεί να αποκαταστήσει την ηθική και δημοσιονομική πειθαρχία στο εσωτερικό, να διασφαλίσει την αξιοπιστία των διεθνών δεσμεύσεων της χώρας, και να ενδυναμώσει τις διεθνείς και περιφερειακές της συνεργασίες.
Τα ασταθή κοινοβουλευτικά καθεστώτα έχουν παραλύσει την Γαλλία στο παρελθόν, και έτσι τις τελευταίες εξήμισι δεκαετίες, η χώρα έχει εργαστεί για να οικοδομήσει πολιτικούς θεσμούς στους οποίους οι εκλογές αποφέρουν ξεκάθαρους νικητές. Αλλά μετά από μια μακρά περίοδο ισχυρής ηγεσίας, τα διαιρεμένα κοινοβούλια επιστρέφουν.
Για να χειριστούν τους μελλοντικούς κραδασμούς και να μετριάσουν την απειλή της κλιματικής αλλαγής, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στις Ηνωμένες Πολιτείες και στις συμμαχικές τους πρωτεύουσές πρέπει να κάνουν πολύ περισσότερα για να σταθεροποιήσουν τις τιμές και να διευκολύνουν μια μακροπρόθεσμη μετατόπιση από τα ορυκτά καύσιμα.
Το πιο πιθανό αποτέλεσμα της τρέχουσας στρατηγικής δεν είναι ένας ουκρανικός θρίαμβος, αλλά ένας μακρύς, αιματηρός, και τελικά αμφιταλαντευόμενος πόλεμος. Μια παρατεταμένη σύγκρουση θα ήταν δαπανηρή όχι μόνο από την άποψη της απώλειας ανθρώπινων ζωών και των οικονομικών ζημιών αλλά και από την άποψη της κλιμάκωσης, συμπεριλαμβανομένης της πιθανής χρήσης πυρηνικών όπλων.
Η πεποίθηση ότι η επέκταση των αμυντικών προϋπολογισμών θα συμβάλει αναγκαστικά στην διαφύλαξη του κόσμου είναι τόσο εσφαλμένη όσο και επικίνδυνη. Αντί να αποτρέψουν την βία, οι αυξανόμενες στρατιωτικές δαπάνες μπορεί να συμβάλουν σε ένα πιο τεταμένο και εκρηκτικό διεθνές σύστημα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να επιλέξουν να αποδοκιμάσουν ρητορικά μια πυρηνική πυροδότηση, αλλά να μην κάνουν τίποτα στρατιωτικά. Θα μπορούσαν να εξαπολύσουν τα δικά τους πυρηνικά όπλα. Ή θα μπορούσαν να απόσχουν από μια πυρηνική αντεπίθεση, αλλά να εισέλθουν απευθείας στον πόλεμο με συμβατικές αεροπορικές επιθέσεις μεγάλης κλίμακας και την κινητοποίηση των επίγειων δυνάμεων τους. Όλες αυτές οι εναλλακτικές είναι κακές.
Η σύγκρουση στην Ουκρανία τοποθετεί στην ατζέντα του ΝΑΤΟ μια σειρά από πρόσθετες προκλήσεις: την διαχείριση του μέλλοντος της διεύρυνσης, την διοχέτευση των ολοένα και μεγαλύτερων γεωπολιτικών φιλοδοξιών της Ευρώπης, και την οικοδόμηση μιας διατλαντικής αρχιτεκτονικής που θα μπορέσει να προσαρμοστεί στα όλο και πιο περίπλοκα και ποικιλόμορφα ζητήματα που αντιμετωπίζει η Δύση.
- previous-disabled
- Page 1of 78
- next