Ευρώπη

Η μεγαλύτερη απειλή για τον ευρωπαϊκό συνασπισμό ίσως να μην είναι η έλλειψη προόδου στον τερματισμό της οξυμένης βίας στην Ουκρανία, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα, αλλά μια σχετική ανάπαυλα της σύγκρουσης, η οποία θα μπορούσε να επιτρέψει στη Μόσχα να δελεάσει κάποια κράτη της ΕΕ να πιέσουν το Κίεβο για να κάνει παραχωρήσεις, ιδιαίτερα εάν η ενεργειακή κρίση συνεχίσει να επιδεινώνεται.

Τα ασταθή κοινοβουλευτικά καθεστώτα έχουν παραλύσει την Γαλλία στο παρελθόν, και έτσι τις τελευταίες εξήμισι δεκαετίες, η χώρα έχει εργαστεί για να οικοδομήσει πολιτικούς θεσμούς στους οποίους οι εκλογές αποφέρουν ξεκάθαρους νικητές. Αλλά μετά από μια μακρά περίοδο ισχυρής ηγεσίας, τα διαιρεμένα κοινοβούλια επιστρέφουν.

Το πιο πιθανό αποτέλεσμα της τρέχουσας στρατηγικής δεν είναι ένας ουκρανικός θρίαμβος, αλλά ένας μακρύς, αιματηρός, και τελικά αμφιταλαντευόμενος πόλεμος. Μια παρατεταμένη σύγκρουση θα ήταν δαπανηρή όχι μόνο από την άποψη της απώλειας ανθρώπινων ζωών και των οικονομικών ζημιών αλλά και από την άποψη της κλιμάκωσης, συμπεριλαμβανομένης της πιθανής χρήσης πυρηνικών όπλων.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να επιλέξουν να αποδοκιμάσουν ρητορικά μια πυρηνική πυροδότηση, αλλά να μην κάνουν τίποτα στρατιωτικά. Θα μπορούσαν να εξαπολύσουν τα δικά τους πυρηνικά όπλα. Ή θα μπορούσαν να απόσχουν από μια πυρηνική αντεπίθεση, αλλά να εισέλθουν απευθείας στον πόλεμο με συμβατικές αεροπορικές επιθέσεις μεγάλης κλίμακας και την κινητοποίηση των επίγειων δυνάμεων τους. Όλες αυτές οι εναλλακτικές είναι κακές.