Ρωσία

Ακόμη και με τις ικανότητες και την παγκόσμια θέση της μειωμένες από τον πόλεμο στην Ουκρανία, η Ρωσία θα συνεχίσει να καθοδηγείται από τις μνησικακίες της, την αναζήτηση ενός γεωπολιτικού χώρου έξω από τα σύνορά της, και την επιθυμία για κύρος. Η Ουάσιγκτον δεν έχει την πολυτέλεια να διαγράψει την Ρωσία σε μια προσπάθεια να πάψει η ίδια να ανησυχεί, ούτε θα πρέπει να φανταστεί ότι η Ευρώπη μπορεί να διαχειριστεί το πρόβλημα μόνη της.

Για τον Πούτιν, η Wagner έχει γίνει ένα κρίσιμο μέσο για να χαλιναγωγήσει τον στρατό, τον οποίο θεωρεί εδώ και καιρό ως δυνητική απειλή για την εξουσία του. Σε αντίθεση με τις Δυτικές υποθέσεις, ο υψηλού προφίλ ρόλος της Wagner στον πόλεμο έχει να κάνει τόσο με την δυναμική της εξουσίας στη Μόσχα όσο και με όσα συμβαίνουν στο πεδίο της μάχης στην Ουκρανία.

Αν αυτή η επιχείρηση αντεπίθεσης της Ουκρανίας αποδειχθεί το αποκορύφωμα της Δυτικής βοήθειας προς το Κίεβο, τότε η Μόσχα θα μπορούσε να υποθέσει ότι ο χρόνος είναι ακόμη με το μέρος της και ότι οι κουρασμένες ρωσικές δυνάμεις μπορούν τελικά να εξουθενώσουν τον ουκρανικό στρατό.

Εάν η Ουκρανία κερδίσει και ο Πούτιν πέσει, το καλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει η Δύση είναι να μην επιφέρει ταπείνωση. Πρέπει να κάνει το αντίθετο: να παράσχει υποστήριξη. Τούτο μπορεί να φαίνεται αντιφατικό ή δυσάρεστο, και οποιαδήποτε βοήθεια θα πρέπει να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πολιτική μεταρρύθμιση. Αλλά η Ρωσία θα χρειαστεί οικονομική βοήθεια μετά την ήττα.